Enschede marathon

Posted on by
3

Ik had nog een zelftest in de kast liggen en ik voelde mij beroerd. Laat ik nog maar eens zo’n wattenstaafje in mijn neus en keel steken. Krijg ik twee streepjes te zien. Het coronavirus had mij uiteindelijk toch gevonden, alleen de timing kwam niet op een lekker moment want de marathon van Enschede stond in de agenda.

Dit was ruim drie week geleden. Een paar dagen koorts gehad en een week thuis in bed. Daarna nog een week gekwakkeld waarna vorige week eindelijk het herstel begon. Ik had nog een week te gaan voor de marathon. Na twee korte loopjes die redelijk tot goed gingen besloot ik vrijdag om wel af te reizen naar Enschede en daar te starten aan de marathon.

Ik had een plan van aanpak gemaakt. Vroeger liep ik nog wel eens een marathon onder de drie uur , maar nu twintig jaar later heb ik die ambitie allang losgelaten. De doelstelling was nu uitlopen zonder daar een tijd aan te koppelen. Ik zou in een voor mij heel rustig tempo, zo rond de 6:20 min/km, gaan lopen. Belangrijk was dat mijn ademhaling en hartslag rustig bleven en mocht dat niet het geval zijn dan zou ik onderweg de afslag naar de halve marathon nemen. Dat ik niet zoveel trainings kilometers had gemaakt baarde mij weinig zorgen. Na de tientallen marathons die ik had gelopen vertrouwde ik erop dat mijn lichaam de marathon knop zou vinden.

Zo stond ik aan de start. Ik had positie gekozen tussen de pacers (tempolopers) van 4:15 en 4:30 uur. Die van 4:15 uur mocht ik niet inhalen en die van 4:30 uur zouden mij wel ergens gaan inhalen, want ik had al zoveel gedronken voor de start dat ik zeker meerdere plas pauzes onderweg zou hebben. Het startschot heb ik gemist , maar opeens begonnen we te lopen.

De eerste 5 km gingen ondanks mijn verwoede poging om rustig te lopen toch iets te snel. Zo rond de 6:05 min/km. Bij km 5 een dixie ingedoken voor de eerste plas. Dit was gelijk even een mooie stop om het tempo te breken want de kilometers daarna gingen in mijn geplande tempo. Mijn ademhaling bleef rustig, mijn hartslag bleef zo rond de 130 en ik had er plezier in.

Bij mijn derde plaspauze, tevens mijn laatste, na 15 kilometer werd ik ingehaald door de pacers van de 4:30 uur eindtijd. Ik sloot hierbij aan. Ik voelde mij prima en kon regelmatig nog een praatje maken. De verleiding was er wel even, omdat ik mij zo goed voelde, om sneller te gaan lopen maar de doelstelling was uitlopen en door bij deze pacers te blijven zou dat zeker lukken. Tussen de 38 en 39 kilometer raakte ik de pacers toch kwijt. Volgens mij gingen zij nog wat drinken en ik niet. Met nog maar drie kilometer te gaan besloot ik het tempo toch iets op te voeren en kwam na 4:26:49 uur over de finish. Helemaal tevreden.

Nu, een dag later, heb ik weer die fijne spierpijn in de bovenbenen die hoort blij het voltooien van een marathon. Ik kijk met veel plezier terug en er zal zeker een volgende marathon volgen.

Krachttraining

Posted on by
1

Schijnbaar moeiteloos duwde zij de halter van haar af. Haar gezicht vertoonde geen enkel teken van inspanning. Stiekem moest ik toch even kijken met welk gewicht zij bezig was en zag dat dat het dubbele was van wat ik wegdrukte vlak daarvoor. Ik wierp een blik op het gewicht dat aan mijn biceps hing, zou ik dan ook……..? Nee, ik was net begonnen met deze vorm van training en had tegen mijzelf gezegd dat ik niet moest forceren en het rustig opbouwen. Natuurlijk toch een paar kilo erop gedaan en vanmorgen spierpijn.

k ben nu 40 jaar aan het hardlopen en er eigenlijk zonder echt langdurige blessures door gekomen. Nu heb ik af en toe een pijntje, maar nooit langdurig. Mijn gewicht, vetpercentage en bmi zitten allemaal aan de goede kant van de schaal en de uitslag van een inspanningstest een jaar geleden was uitstekend. Wat ik wel merk is een geringe mate van krachtsverleis. Als ik bijvoorbeeld tijdens het hardlopen een misstap maak zak ik wat eerder door mijn been en naar boven rennen gaat ook wat zwaarder. Nou is dit laatste als je 61 jaar bent niet zo gek en het zal er niet beter op worden, maar ik vroeg mij af of dit “aftakelingsproces” te remmen is door bijvoorbeeld krachttraining te gaan doen en ik denk dat het antwoord ja is. Ik deed al iets van spierversterkende oefening thuis, maar dat verwaterde al snel, dus heb ik mij ingeschreven bij een sportschool en heb afgelopen week voor het eerst in mijn gehele hardloop carrière aan de gewichten gehangen.

Ik heb een sportschool gekozen op een paar honderd meter van mijn huis om de stap er naar toe zo klein mogelijk te houden. De bedoeling is dat ik er twee tot drie keer in de week naar toe ga en niet gelijk na veertien dagen weer stop, wat jammer zou zijn want ik heb voor vier weken betaald, maar het drie maanden uit probeer. Op basis van de theorie lessen over krachttraining die ik tijdens mijn trainers opleidingen heb gehad en de literatuur heb ik een opbouwschema gemaakt. Zoals ik al zei is krachttraining voor mij helemaal nieuw en geef ik mij eerst een maand om aan de oefeningen en apparaten te wennen zonder daar veel gewicht aan te hangen. Mijn criterium is dat ik de oefening 3 x 10 herhalingen moeiteloos kan doen. Ik neem de spiergroepen van bovenlijf, romp/bekken en onderlijf allemaal mee. Gedurende deze eerste maand rolt er dan vanzelf wel een schema van oefeningen voor het vervolg uit. Heb op dit moment nog geen inzicht hoeveel oefeningen ik bijvoorbeeld in een uur kan doen, maar vind het leuk om op ontdekkingstocht te gaan. Mijn fysiek zwakste punt zijn mijn kuiten. Vorig weekend voelde ik daar een lichte kramp in die ook weer snel verdween, maar waar ik met de krachttraining in het begin dubbel zo voorzichtig mee ben.

De reden waarom ik hardloop is omdat ik het leuk vind en voor mijn gezondheid. Ik wil dit zo lang mogelijk blijven doen en misschien dat krachttraining hierbij kan helpen. Ik hou jullie op de hoogte.

Leiden – Haarlem

Posted on by
4

Een flinke klodder vaseline op beide tepels en even rond masseren. Dat was vandaag zeker nodig want er stond een lange duurloop op het programma die wel eens meer dan 30 km kon zijn. De ervaring is dat mijn shirt dan over mijn tepels gaat schuren en ze dan stuk gaan wat een pijnlijk gevoel geeft en daarnaast een bebloed shirt. Je kunt er natuurlijk ook een stukje tape overheen plakken, maar die moet je er na afloop weer aftrekken en je dan gelijk een soort van wax/hars behandeling van je borstharen doet. Ja ik weet het, ik ben een man en die piepen nogal gauw. Enige zelfkennis is hier aanwezig.

Er stond voor vandaag weer een Station To Station run op het programma en wel van Leiden cs naar Haarlem cs. Ik had al wat voorwerk gedaan en een route gepland door Oegstgeest naar Noordwijk en dan moest ik ergens rechtsaf slaan om langs de Leidesevaart naar Haarlem te geraken. Hier kon weinig aan misgaan wat de route betrof. Ik moest er alleen voor zorgen aan de goede kant van de Leidsevaart te komen.

Het kon zomaar eens een 30+km afstand worden dus ik nam wel een behoorlijk ontbijt bestaande uit vier sneetjes geroosterd wit brood met jam, een banaan en 2 glazen thee. Voor onderweg had ik een liter sportdrank bij me verdeeld over twee bidons die aan de zijkant van mijn rugzakje zaten. Verder had ik in dit rugzakje droge bovenkleding, een handdoekje, diverse pasjes, washandje, telefoon en wat eten zitten voor de terugweg. Om half negen was ik klaar om naar station Leiden te fietsen waar de tocht begon.

Het was een beetje miezerig weer met niet al te veel wind. Het fijne van zondagmorgen is dat er nog niet veel verkeer op de weg is en omdat k altijd begin in de stad kun je dan op de meeste kruispunten gewoon doorlopen. Zo liep ik dus Leiden uit en Oegstgeest in. Af en toe kwam ik iemand tegen en dat was dan meestal iemand die de hond uitliet. Ik had voor deze keer het geluid van applewatch aan gezet en elke kilometer vertelde een vriendelijke dame mij hoe lang ik over die kilometer gedaan. Zo vertelde ze me dat de eerste km in 6:37 min ging. Voor mij was dat helemaal prima en zo liep ik Oegstgeest door op weg naar de Leidsevaart.

Ik was al snel aan de goede kan van de Leidsevaart en dan kon het niet meer misgaan, want ik hoefde alleen maar deze vaart te volgen en dan kwam ik vanzelf in Haarlem. Hoe simpel kon het zijn, maar laat er nu gelijk een bord staan van wegwerkzaamheden waarop staat “weg afgesloten na nummer 181”. Voor zover ik kon zien zag ik geen versperring, maar die kon natuurlijk best een paar km verder zijn. Ik nam maar de gok om gewoon te gaan lopen in de hoop dat de versperring alleen voor auto’s was en dat je er als loper langs kon. Wat later bleek dat dit inderdaad het geval was en ik dus een goede beslissing had genomen.

Het liep lekker en ongemerkt was ik wat sneller van lopen, want ik hoorde de dame tijden noemen die onder de 6:00 min/km waren. Ik was eigenlijk van plan om iets rustiger te lopen, maar omdat het lekker liep en de vriendelijke dame niet boos werd omdat het wat sneller was gegaan besloot ik om het gewoon even aan te zien en het tempo aan te houden . Zo liep ik opeens halfweg in wat voor mij een verrassing was want ik kende alleen een Halfweg bij Amsterdam. Voorbij Halfweg zag ik de flatgebouwen van Hillegom.

Na Hillegom kwam ik in Vogelenzang en omdat ik de Leidsevaart nu wel genoeg had gezien besloot ik van route te veranderen en door Vogelenzang te lopen en mijn weg te vervolgen langs de duinrand. Ik was weer in bekend gebied waar ik jaren had gelopen en kwam zo af en toe een bekende tegen. De vriendelijke dame bleef de tijden doorgeven en die waren iedere keer zo rond de 5:50 min/km.

Aerdenhout en een klein stukje Overveen volgden nog voordat ik Haarlem inliep. Haarlem ken ik goed en wist een route waarbij ik geen stoplichten of grote kruisingen over moest en zo liep ik na een rondje Kenaupark meegenomen te hebben naar het Station. Ruim 32 km in 3:13 uur met een gemiddelde snelheid van 5:58 min/km. Helemaal tevreden de meegebrachte droge bovenkleding aangetrokken, een warme chocomelk gekocht en de trein terug naar Leiden genomen.

Volgend weekend doe ik geen Station To Station run omdat ik dan moet werken , maar de week daarop wil ik het weer oppakken en dan niet meer vanuit Leiden, maar langzaam het land ingaan. Ben benieuwd hoe dit gaat worden.

Leiden – Den Haag

Posted on by
1

Ik was ondertussen in Den Haag aangekomen en moest er even goed mijn aandacht bijhouden. Niet alleen vanwege de route, maar ook op de ondergrond waar ik op liep. Dat was een voetpad met nogal wat obstakels. Boomwortels hadden menig tegel omhoog gedrukt en als ik mijn voeten niet goed optilde kon ik zomaar op mijn snufferd liggen. Wat trouwens niet voor het eerst zou zijn. Met aandacht lopen dus en opeens was zij daar. Niet zo’n klein krielkipje maar een echte KIP. Vlak voor mijn voeten. Even snel zonder te kijken, want daar was geen tijd meer voor, de weg op was geen optie dus vol in de rem. De kip was ook behoorlijk geschrokken, we keken elkaar een fractie van een seconde recht In de ogen en toen fladderde zij op z’n kips terug de tuin in waar ze uit gekomen was. Bijna was ik getackeld door een kip wat ook wel weer een mooi verhaal geweest zou zijn.

Vanmorgen was ik opgestaan met het nummer Station To Station van David Bowie, want vandaag ging ik weer een duurloop doen van station naar station. Ik had gekozen om van station Leiden CS naar Den Haag CS te gaan via Katwijk en dan een stuk strand in de duurloop op te nemen. Ik had op de kaart een route uitgezocht die ik wilde gaan lopen en als ik het stuk naar Katwijk grotendeels het fietspad zou volgen kon er weinig misgaan. Ik loop niet met GPS, maar vraag als ik de weg even kwijt ben die aan iemand of loop een stukje mijn neus achterna tot ik iemand tegenkom die mij verder wijst. Ik vind dit niet vervelend, want het laat ook ruimte over voor verrassingen en ontmoet zo soms ook leuke mensen. Ik kan dit doen omdat ik geen schema heb waar ik op loop en dus ook geen vooraf bepaalde afstand of tijd. De snelheid is een rustig praat tempo.

Na negen kilometer kon ik het strand op. Het was een breed strand wat over het algemeen betekend dat het prettig lopen is. Soms vergis je je daarin en zak je toch nog een paar centimeter in het zand weg, maar vandaag was het goed loopzand. Het was druk op het strand, niet van hardlopers of wandelaars maar mountainbikers. Aan de nummers die zij op hun stuur hadden begreep ik al gauw dat dit een evenement betrof. Ik was dubbel zo blij met dit brede strand want naast dat het goed beloopbaar was , was er ook alle ruimte om ongestoord van onze sport te genieten. Ik van het hardlopen en zij van het mountainbiken. Af en toe liep het best wel gek, want omdat het zand hard was trokken de mountainbikes er met hun banden van die lange bandensporen in.

Op de kaart had ik gezien dat ik na zo’n 10 km strand en een klein stukje voor Scheveningen het strand af moest om dan door de duinen naar Den Haag te lopen en dan vrij snel en eenvoudig naar Station Den Haag CS kon lopen. Op de één of andere manier is het in het echt dan vaak toch iets ingewikkelder. Nou is dat misschien ook wel weer een beetje mijn eigen schuld, want zo was verleiding om door een park te lopen voor mij toch te groot in plaats van braaf langs het park te lopen en zo kwam ik weer op heel andere weg uit dan die ik op de kaart had gezien. Op een gegeven moment toch maar de weg gevraagd en nadat ik bijna door de kip was getackeld liep ik het centrum van Den Haag binnen en doemde opeens het torentje van de premier voor mij op. Dit punt herkende ik van vorige bezoeken en een paar minuten later stond ik voor Den Haag centraal station. Een afgezonderd hoekje uitgezocht om de droge kleding uit mijn rugzak aan te trekken en met een warme chocolademelk in de hand stapte ik de trein in terug naar Leiden. Het was weer een mooie loop.

Leiden-Delft

Posted on by
Beantwoorden

Ik stond op het punt van verrek toen achter mij de dame van de NS haar stem over station Leiden liet galmen. Ze had het over vertragingen, werkzaamheden en uitgevallen treinen. Oeps dat was ik even helemaal vergeten. Ik ging vandaag een duurloop doen van station Leiden naar station Delft met de bedoeling om daar de trein terug naar Leiden te nemen, maar ik was dus vergeten om in de app te kijken of en hoe de treinen rijden. Ik besloot niet te kijken en gewoon mijn voornemen uit te voeren en naar Delft te lopen. Wel iets om de volgende keer rekening mee te houden.

Ik had op de kaart, vond ik, een leuke route uitgekozen. Niet de kortste, maar wel een toeristische. Deze volgde helemaal het kanaal de Vliet tot aan Delft. Volgens de kaart heet het laatste stukje het Rijn-Schiekanaal. Lekker simpel voor de zondagmorgen. Ik hoefde niet na te denken, maar gewoon het water volgen. Een paar kilometer voor Delft wilde ik wel het water oversteken, omdat dat in Delft zelf lekker uitkwam om naar het station te lopen.

Over simpel gesproken. Ik moest tijdens mijn duurloop denken aan het eerste boek dat ik kocht over en marathonlopen. Dit was in 1983 en ik schafte het boek nog even snel aan omdat ik opeens het plan had opgevat om de marathon van Amersfoort te gaan lopen. Het boek waar ik het over heb is van Andy Friedberg en heet “Hoe loop ik mijn eerste marathon”. De kern van het boek is “hou het eenvoudig “ . Hij heeft het niet over interval trainingen of lopen in diverse zones. Dat kan interessant zijn als je al een aantal marathons heb gelopen, maar niet voor een beginnende marathonloper. Hij beschrijft in zijn boek een aantal schema’s waarbij je op tijd loopt en de afstand of snelheid is daarbij niet interessant. Ik denk dat het 40 jaar na dato nog steeds een boek is waar de beginnende marathonloper nog veel aan kan hebben

Ondertussen liep ik lekker met de wind schuin achter mij langs de Viet. Eigenlijk hou ik het ook nog eenvoudig. Ik kijk niet op mijn Applewatch hoe hard ik loop of in welke zone ik loop. Ik loop gewoon in een comfortabel tempo waarvan ik het idee heb dat ik dat voor de afstand van vandaag makkelijk volhoud. Na afloop kijk ik dan hoever en hoe snel ik gelopen heb. Ik realiseer mij dat dit voor een loper die meer ambities heeft voor het lopen van een marathon dan alleen maar uitlopen niet de juiste trainingsmethoden is, maar voor mij is het prima.

Leidschendam was ik gepasseerd en ik zag het bord Den Haag staan. Ik wist dat het niet zo lang meer duurde voordat ik bij het punt was waar ik de Vliet over wilde steken. Langzaam haalde ik een hardloopster in en vroeg haar of ze bekend was in de omgeving en dat was ze. We maakten een kort praatje en zij gaf me een tip welke brug ik het beste over kon steken. We zeiden elkaar gedag en ik liep langzaam van haar weg. Het loopt toch het lekkerst als je je eigen tempo kan lopen.

De getipte brug over gestoken en even later liep ik Delft in. Al gauw zag ik op de fietsbordjes van de anwb Centraal station staan. Ik had er weer een mooie duurloop op zitten. Een blik op mijn horloge vertelde me dat ik 23,5 km had gelopen in 2:17 uur met een gemiddelde snelheid van 5:50 min/km en een gem hf van 132.

Het station ingelopen en niets te merken van vertragingen of iets dergelijks. Droge bovenkleding aangetrokken die ik in mijn rugzakje had zitten. Een chocomelk gekocht en deze in de trein met meegebrachte broodjes jam tot mij genomen. Op naar de volgende stationsloop.

Station to station

Posted on by
Beantwoorden

Om kwart voor negen liep ik perron 1 van station Leiden centraal op. Het perron lag er nog verlaten bij. Aan het eind van het perron zag ik iemand lopen en er zat een oudere dame op een bankje met een rollator voor zich. Ik vroeg of ik haar moest helpen als ze de trein in wilde, maar dat was niet nodig, ze zat op iemand te wachten. De intercity stond al klaar. Deze had eindpunt Utrecht, maar dat was niet mijn eindpunt van deze dag. Mijn eindpunt vandaag was Alphen a/d Rijn, maar dat was ook weer het beginpunt.

Vandaag ben ik begonnen aan iets nieuws. Tot nu toe liep ik mijn duurlopen altijd in dezelfde omgeving. In Leiden of soms pakte ik de auto om naar de Amsterdamse Waterleidingduinen te rijden. Deze week moest ik denken aan de wandelingen die we vroeger wel eens deden. Dit waren uitgezette wandelingen van het ene ns station naar een ander. Als je iets kunt wandelen dan kun je het ook hardlopen. Dat laatste is precies wat ik wilde gaan doen. Hardlopen van station naar station. Ik stapte in de trein en om 08;53 uur vertrok hij naar mijn bestemming, Alphen a/d Rijn.

Na zo’n 4 km ging het mis. Ik had op de kaart een route gezien die ik wilde lopen en was daar nadat ik in Alphen was uitgestapt enthousiast aan begonnen. Het eerste stuk wilde ik de fietsroute Leiden volgen en zodra ik Alphen uit was zou ik de afslag nemen naar Hazerswoude-Rijndijk en dan zoveel mogelijk de Oude Rijn volgen naar Leiden. Ik liep in een comfortabel tempo en was in een soort van flow gekomen waarin je geen inspanning meer voelt, toen opeens de N11 voor mij opdoemde. Oeps, er was iets niet goed gegaan. Ik had de afslag Hazerswoude-Rijndijk gemist. Wat nu te doen, doorlopen of terug tot aan de gemiste afslag. Ik besloot gelijk voor het laatste. Er stond voor vandaag geen geplande afstand of snelheid in de agenda en ik had mij verheugd op het stuk langs de Oude Rijn.

Teruglopend liep ik nog een keer verkeerd, maar vond toen toch de afslag. Het stuk langs de Oude Rijn was inderdaad zoals ik verwacht had en was blij dat ik de keuze had gemaakt terug te gaan om dit pad te zoeken. Ik kwam weer in het flow tempo. Liep langs een rijtje vissers waarvan een aantal, die even rondkeken, mijn groet beantwoorden en een paar waarbij ik wijselijk mijn mond hield omdat die naar het mij leek in een beslissende fase van hun vangst zaten.

Opeens was ik Leiden binnen gelopen en kwam ik op bekend terrein. Nog even getwijfeld over hoe naar het station te lopen, maar omdat het zondagochtend was verwachtte ik niet veel mensen dus door het centrum naar het station gelopen. Op de stopknop van mijn Applewatch gedrukt en bleek ik ruim een halve marathon gelopen te hebben.

Ik kijk met veel plezier terug op deze hardlooptocht en moet denken aan Jan Knippenberg, een Nederlandse ultraloper. Volgens hem is lopen geen sport, maar een manier van reizen. Ik weet niet waar dit van station naar station lopen toe gaat leiden, maar deze eerste keer is mij goed bevallen en wordt zeker vervolgd.

Oude man

Posted on by
2

Vanmorgen sprak een collega mij aan. Tijdens haar prikrondje op de afdelingen van het ziekenhuis waar ik werk vertelden twee patiënten haar hetzelfde verhaal. Ze vertelden dat zij altijd moeilijk te prikken waren voor een bloedafname, maar dat afgelopen weekend een oude man langs was gekomen die het in één keer was gelukt. Die oude man was ik. Een bloedafname doen gaat mij dus blijkbaar nog goed af. Ben benieuwd of ik aan het eind van dit jaar kan zeggen dat hardlopen mij ook nog goed af gaat.

Wat zijn mijn hardloop plannen voor dit jaar? Om te beginnen wil ik een marathon lopen. Afgelopen december had ik dat willen doen in Leeuwarden, maar een knie die ik tegen een tafelpoot had gestoten zorgde ervoor dat mijn voorbereiding niet kon zijn zoals ik dat wilde. Vorige week heb ik een beetje rondgekeken op de Nederlandse marathon kalender en kwam daar een paar leuke tegen. De eerste die ik tegenkwam was de marathon van Enschede op 16 april. Dit wordt de 75e editie en is, naar ik ergens gelezen heb, de oudste marathon van Nederland.

Vandaag is het 16 januari, dus heb ik drie maanden de tijd om mij op deze marathon voor te bereiden. Dat is een mooi overzienbare periode. Voor iemand die net begint met marathon lopen is deze periode misschien wat krap, maar ik heb er tientallen gelopen en ik pik natuurlijk nog een stukje van de Leeuwarden marathon voorbereiding mee.

Hoe gaat deze oude man de voorbereiding dan invullen? Vooral met duurlopen in een rustig tot gematigd snel tempo. Hiermee bedoel ik , voor de hartslaglopers, zone 1 t/m 3. (Hartslag tot maximaal 140) Lekker variërende trainingen in deze zones. Als ik een inschatting maak zal dit zo’n 90% van de totale trainingsomvang bedragen. De resterende 10% mogen trainingen zijn in zone 4. (Hartslag tot maximaal 150)

Waarom zo weinig in zone 4 en geen zone 5? Daar zijn twee redenen voor. Ten eerste gaat het mij vooral om het uitlopen van de marathon. Een PR (2:48) zit er niet meer in 😀 Ten tweede denk ik dat zone 4 en 5 de meest blessuregevoelige zones zijn en dat met name de leeftijd hierin een rol speelt. Ik ben geen twintig meer maar zestig . Daarnaast zal de herstelperiode na een zone 4 training naarmate de leeftijd vordert ook langer zijn en omdat ik hardlopen leuk vind komen al die herstelperiodes, als ik meer zone 4 trainingen doe, mij niet goed uit. In herstelloopje geloof ik niet, maar daarover een andere keer meer.

De Enschede marathon dus. Vandaag gelijk begonnen met de voorbereiding. Een rustige duurloop van 7,5 km met een gem hf van 109.

NB. Mijn collega heeft ook prima geprikt.

Streep erdoor

Posted on by
1

Ik had net mijn eerste stappen buiten gezet op weg naar de bakker om een paar croissantjes te halen voor het ontbijt toen ik ze zag. Die glinsterende vlakken op de stoep waarin het licht van de lantaarnpaal weerkaatst werd. Gisteren waren ze er ook en dat heb ik geweten. Ik was op weg naar mijn werk en voordat ik er erg in had lag ik op mijn snuit. Behalve een licht gevoelige heup had ik daar verder niets van op gelopen, maar het was wel een waarschuwing. Met die waarschuwing in mijn hoofd besloot ik vanmorgen om de hardloopschoenen rust te gunnen en een streep door mijn hardlooptraining te halen. Niet alleen door de training van vanmorgen, maar naar de weersverwachting kijkende ook gelijk door de training van morgen.

Hardlopen durfde ik dus niet aan, maar een wandeling wilde ik wel proberen. Ik besloot het rondje dat ik normaal hardloop te gaan wandelen. Het voordeel van wandelen is dat het wat langzamer gaat en ik rustig kan kijken waar het glad is en er dan omheen lopen. Een paar schoenen met stevig profiel aangetrokken en gaan. Na een kilometer kreeg ik al de bevestiging dat ik een goede keuze gemaakt had om de hardloopschoenen thuis te laten, want ik zag een hardlopen onderuit gaan. Gelukkig mankeerde hij, naar eigen zeggen, niets. Misschien ben ik ook wat voorzichtiger geworden door mijn leeftijd. Ben net de 60 gepasseerd en dan schijn je toch wat eerder iets te kunnen breken. Heb dat nog niet ervaren en wil dat zo houden.

De hardlooptraining van vanmorgen is niet het enige waar ik een streep doorheen heb gehaald. Dit heb ik ook gedaan de wintermarathon Leeuwarden van volgende week. De knie waar ik enige blogs geleden over heb geschreven is hersteld, maar ik heb hem nog niet kunnen testen tijdens een lange duurloop. Als deze marathon voor mij heel belangrijk was geweest had ik misschien nog gedacht van laat ik het proberen, maar dat is niet het geval. Ik heb zeker geen streep gezet door het lopen van een marathon en ga straks eens lekker in de diverse loopagenda’s rondneuzen naar een leuke kleinschalige marathon volgend voorjaar.

Dit is de laatste blog van dit jaar. Ik wens iedereen fijne feestdagen en een gezond 2023.

Auw

Posted on by
6

Auw. Ik had wat krachttermen in gedachten, maar de ruimte waarin het gebeurde was daarvoor niet echt geschikt dus ik slikte ze in en hield het bij auw. Ik had mijn knie gestoten aan een tafelpoot. Een metalen vierkanten poot. Een pijnscheut knalde mijn knie in. Je kent het misschien wel, zo’n misselijk makende pijn waar je gewoon even draaierig van wordt. Ik was aan het werk en niet het juiste moment om te stoppen. Gelukkig zakte de scherpte al snel weg maar de knie bleef de rest van de dag duidelijk aanwezig.

Dit was ruim een week geleden. De dag er na een klein rondje hardgelopen maar dat ging eigenlijk niet. Doordat ik de knie voelde ging ik toch anders lopen om hem te ontzien en dat is niet oké . Vorig weekend voelde ik hem ook nog en besloot om een week hardlooprust te nemen. Wandelen daarentegen ging wel goed. Waarschijnlijk omdat je daarbij niet de schokbelasting hebt zoals bij hardlopen. Dat ging dus een week wandelen worden wat ik helemaal geen straf vond.

Afgelopen week dagelijks gewandeld. Ik had de mogelijkheid om naar mijn werk te wandelen. S’morgens was dat een wandeling van 25 minuten en s’middags deed ik een ommetje door de stad en was ik 45 minuten onderweg. Zo bleef ik mooi in beweging. Misschien is wandelen ook wel een goed trainingsonderdeel voor de lange afstand loper. Ga ik eens over nadenken.

Vanmorgen de schoenen weer uit de kast gehaald om een rondje te gaan hardlopen. Kijken hoe dat ging. Ik had een rondje van 5 km in gedachten. Eerst maar eens kijken hoe dat ging. Heel langzaam begonnen in een soort van hardloopschuivel, waarbij ik mijn voeten laag hield om de schokbelasting zo klein mogelijk te houden. Dit ging goed. Mijn knie had hier geen problemen mee. Echter als ik wat harder ging lopen voelde ik hem protesteren. Conclusie: gewoon door gaan met schuifelen.

Nou heb ik natuurlijk over drie weken de wintermarathon Leeuwarden in de agenda staan. In dit schuiveltempo, waar niets mis mee is, ga ik daar niet voor sluitingstijd binnen zijn. Het plan is om komende week lekker door te schuifelen en dan weer verder te zien. De marathon is voor mij geen moeten, maar doe hem voornamelijk voor de leuk. Niets gaan forceren dus. Op naar volgend weekend.

Herstel

Posted on by
Beantwoorden

Hitte, regen, mist en dit weekend kou. Ik kan wat het weer betreft niet zeggen dat de voorbereiding op de wintermarathon Leeuwarden saai is. Dit geld ook voor het lopen. De afgelopen twee weekenden heb ik duurlopen gedaan van meer dan 30 km, respectievelijk 31 en 33 km, maar dit weekend voelde ik dat dat te ver zou zijn dus was het tijd voor een halve marathon afstand en die, dat dan weer wel, wat sneller.

De weekend duurloop doe ik in de Amsterdamse Waterleidingduinen en dan zoveel mogelijk over onverharde paden met lekker wat heuveltjes. Gisteren ben ik op een andere plek begonnen en kreeg zo in de laatste kilometer een paar pittige heuvels voor de kiezen. Voor zover ik weet hebben ze in Friesland veel water, maar moet je de heuvels zoeken. Kan het parcours kwa hoogteverschillen alleen maar meevallen. Zal je net zien dat ze die paar heuvels die er zijn in het parcours opgenomen hebben. Na een rustige eerste kilometer ben ik gaan versnellen tot ik een voor mij comfortabel snel tempo gevonden had en liep de 21 km in 1:49 uur. Helemaal tevreden De laatste paar honderd meter uitgewandeld naar de auto en naar huis voor een warme douche.

Zo’n training als gisteren en ook die van de vorige weekenden is behoorlijk belastend voor mijn lichaam en vraagt om herstel. Iedereen zal zijn eigen manier van herstel hebben, maar ik wil jullie graag laten kennismaken met mijn manier. Het herstel begint eigenlijk al tijdens de laatste paar honderd meter van de training. Daarin is het tempo een paar honderd meter voor het einde gezakt naar een heel rustige dribbel die overgaat in wandelen. Zo snel als kan trek ik na afloop droge en warme kleding aan en pak iets te drinken. Meestal is dat chocolademelk en dan de half volle. Magere is misschien beter vanwege het vetgehalte maar die vind ik minder lekker en het moet wel leuk blijven. Ik doe wat losmakende oefeningen zoals draaien met de heupen, de benen losschudden en ga naar huis. Rekoefeningen doe ik later thuis na het douchen. Dat is ook het moment om wat te gaan eten. Gisteren een schaaltje skyr, een banaan en twee krentenbollen

De dag na zo’n belastende training ga ik niet hardlopen, maar wandelen. Als ik ga hardlopen belast ik mijn gewrichten, speren enz. weer met een schokbelasting en het voelt voor mij niet goed om ze dat aan te doen. Door te wandelen vermijd ik dat, maar zorg ik er wel voor dat de doorbloeding van mijn spieren verbeterd en de aanvoer van zuurstof en afvoer van afvalstoffen bevorder. Eigenlijk een soort schoonspoelen van de spieren. De dag daarna mag ik weer een zeer rustig dribbelde doen mits ik geen pijn of stijfheid voel. In dat geval wordt het weer een wandeldag. Wat voor mij uit den boze is om pijnstillers te nemen om te kunnen hardlopen. Pijnstillers onderdrukken de pijnsignalen die mijn lichaam afgeeft met als gevolg dat ik over een grens heenga en alleen maar meer schade kan oplopen. Deze manier van herstel zorgt er bij mij mede voor dat ik nu al jaren vrij van blessures blijf.

Vandaag een wandeling gemaakt met onderweg een tussenstop voor de inwendige mens. Misschien niet helemaal de juiste herstelvoeding, maar wel lekker.