In een hoera stemming liep ik vanmorgen naar het toilet. Ik voelde niets meer. Geen spierpijn, geen spierstijfheid en geen vermoeidheid. Kortom helemaal niets meer wat er op wees dat ik een marathon heb gelopen. Dit betekend dat ik zondag weer een korte duurloop kan gaan maken. Het wordt een duurloop van 9 km en ieder die zin heeft is welkom om mee te lopen. Ik begin om 09:00 uur bij de Oase en loop in de Amsterdamse waterleidingduinen. Klik hier voor de route. Het tempo zal maximaal 9 km/uur zijn. Ik heb net een boek gelezen van Haruki Murakami Waarover ik praat als ik over hardlopen praat  . In dit boek beschrijft hij onder andere zijn eerste en enige 100 km wedstrijd:

Maar ook al waren mijn benen in beweging gekomen, vanaf kilometer 55 tot aan 75 was het verschrikkelijk afzien. Ik voelde me een stuk rundvlees dat langzaam door een gehaktmolen werd gehaald. Ik had de wil om door te zetten, maar mijn lichaam weigerde nu pertinent te gehoorzamen. Ik was als een auto die met volledig aangetrokken noodrem een helling op reed.

Als ik dit lees dan dan slaat de twijfel toe. Moet ik dit wel willen. Maar gelijk denk ik dan aan de marathons van de afgelopen twee weken, waarbij menig loper stuk zat , maar ik met plezier de gehele afstand heb gelopen. Zo wil ik ook de 100 km lopen. De komende maanden hoop ik te ontdekken hoe dit te doen.