Ik was tamelijk geschokt toen ik vanmorgen op facebook het volgende onder ogen kreeg van pro run

"Hard trainen of een wedstrijd volle bak doet pijn en brengt mogelijk schade toe aan je spieren. Om dit te voorkomen maken nogal wat hardlopers gebruik van ibuprofen, diclofenac, naproxen (Aleve) of andere ontstekingsremmers. Maar wat is het effect van deze middelen op de prestatie?"

Ik heb daarop geantwoord:

"Als je voor een training of wedstrijd pijn en ontstekingsremmers gaat gebruiken ter preventie , dan bestaat gezond sporten niet meer maar doe je aan zelfdestructie!!!! Waarom dan ook nog niet langs een anesthesioloog voor een komplete pijnblokkade???? "

Sporter waar is je gezond verstand?  Dit moest ik even kwijt.

Vanavond moest ik training geven aan de bdo hardloopgroep . Het was de laatste training van dit jaar. Omdat de laatste twee trainingen door gladheid niet doorgegaan waren, wilde ik wel iets met deze laatste training doen. Echter toen ik naar de verzamelplaats fietste merkte ik al dat het glad was. Gleed twee keer met de fiets weg. Ik voelde het dilemma opkomen, wel of geen training geven? Ik besloot nog even langs het trainingsgebied te fietsen. Zag wel een éénling hardlopen, maar zou dit ook met een groep kunnen. Nadat ik een klein stukje zelf gelopen had besloot ik de training te annuleren. Er kon alleen een beetje op de weg gelopen worden en als er verkeer aankwam was er eigenlijk geen andere uitweg dan een spiegelgladde stoep. Een tweede argument  was dat ik zelf onder deze omstandigheden niet zou gaan hardlopen. Toen ik de groep vertelde dat de training niet doorging was er bij een aantal misschien wat teleurstelling , maar ieder respecteerde mijn besluit en we gingen aan de koffie.

Menig organisatie van een hardloopevenement zit deze winterperiode met ditzelfde dilemma. Laat je het doorgaan of niet. Niet alleen de lopers verheugen zich op de loop , maar ook de organisatie. Vaak vrijwilligers die er uren in gestoken hebben om lopers een evenement aan te bieden. Besluiten zij dan om het evenement af te lasten, dan hoop ik dat lopers dit respecteren en zeggen: "Tot volgend jaar".

Hierbij de trainingen die ik vorige week, week 51, heb gedaan:

Vanmorgen heb ik een rondje gelopen op de nuchtere maag. Nog even wat vet verbranden voor het kerstontbijt. Ik had muziek op en de eerste twee woorden die ik hoorde waren the lunatic . Het was nog donker en er waren een paar mensen op staat om de hond uit te laten. Wat mij betreft mag de sneeuw nog wel even blijven liggen , want nu hebben de honden meer belangstelling voor de sneeuw dan mijn benen. Er wordt deze periode vaak terug gekeken naar het afgelopen jaar. Daar ben ik niet zo mee bezig. Ik ben bezig met wat ik de komende periode met hardlopen wil. Ik heb gemerkt dat ik geen enkele behoefte meer voel om mee te doen aan wedstrijden en heb daarom mijn wedstijdlicentie bij av Veteranen Nederland opgezegd. Dit betekend niet dat ik het niet leuk vindt om af en toe eens pittig van leer te trekken, integendeel zelfs, maar ik voel niets meer voor het prestatie / wedstrijd element.  Ik wil vooral veel plezier heb aan hardlopen waar ik op dat moment  zin in heb zonder een schema te moeten volgen . Daarnaast staat gezond lopen ook hoog op mijn prioriteitenlijstje en daar past Lyporunning perfect in. Hierover gaan jullie zeker meer horen.  Dit alles betekend dat ik geen doel heb voor volgend jaar, maar gewoon ga kijken wat er op mijn hardlooppad komt.  Morgen een tweede kerstontbijtloop in de Amsterdamse waterleidingduinen van anderhalf uur in zo'n 9 km/uur. Vertrek om 09:00 uur bij ingang Oase.

Het moge duidelijk zijn, de winter is ingetreden. Wind, regen, sneeuw, koude maar ook af en toe een zonnetje bepalen het weer waarin wij zonodig moeten gaan lopen. Huisgenoten verklaren ons voor gek. Ze zeggen “sla toch een keertje over”. Ik denk ook wel eens van nu even niet, maar ga dan toch want ik weet dat ik na afloop een lekker gevoel heb. Toch vraag ik het volgende mij wel eens af. Stel je voor dat het glad is door de sneeuw, het waait ,het is koud en er staat een 10 km op het programma. Ik trek mijn trainings broek aan en een lekker zittend T-shirt. De verwarming staat aan en het is lekker warm in de kamer. Ik ga op de bank liggen en doe mijn ogen dicht. Voor mij zie ik de straat en in gedachten loop ik weg. De gladde met sneeuw bedekte weg op, wind tegen en mijn handen in de mouwen om ze warm te houden. Ik loop langs het Spaarne.  Het hek bij nummer 28 staat open, maar ik denk niet dat de dobberman met dit weer zijn hok uitkomt. Voor alle zekerheid blijf ik toch maar zoveel mogelijk aan de andere kant van de weg lopen. Ik  ga de strijd aan met de wind die nu pal op kop staat ondertussen proberend niet uit te glijden. De brug over en langs de Maria Stichting naar de Heemsteedse dreef. Natuurlijk staan de stoplichten op rood maar gelukkig heb ik nu even de wind mee en loop door Heemstede mijn ronde verder af. In de verte zie ik mijn huis en denk aan de douche en het bakje thee. Ik doe mijn ogen open en voel mijn lichaam. Verbeeld ik mij dat nou of voel ik de prettige tinteling in mijn benen alsof ik er inderdaad 10 km op heb zitten. De douche sla ik over, maar zet wel een potje thee. 

De trainingen van vorige week stonden in het thema van Lyporunning. Bevalt goed ga daar deze week mee door.

Vanmorgen een duurloop gedaan van 2 uur in winterse omstandigheden. Gelukkig hebben we de kennis om ook zo'n training goed te volbrengen. Zo had ik een balansbandje met holografiche imprint om en functionele running kleding aan waarin nanotechnologie is verwerkt. Verder maakte ik gebruik van de Quantum runningtouch techniek, zelfregulerend hardloopschoenen en een voedingsreepje door de NASA ontwikkeld voor extreme omstandigheden. Natuurlijk mochten de keniaanse sokken niet ontbreken.

Nu weer even normaal. Hardlopen doe je met lichaam, geest en een portie gezond verstand. De omstandigheden van vanmorgen vroegen om een rustige duurloop waarbij je de tijd nam om te genieten van de winterse plaatjes. Met kleine pasjes liepen we door de duinen naar het strand, om vervolgens door de duinen weer terug te lopen. 16 km in 2 uur met een gem. hartfrequentie van 113. Onderweg nog wat herten gespot en omdat we zo rustig liepen was er ruim voldoende energie om bij te kletsen. Kortom een heerlijke duurloop waar ik met plezier op terugkijk

De verhalen tijdens het lopen kunnen alle kanten opgaan. Zo kwam vanmorgen ons brein ter sprake en  moest ik denken aan een aflevering van het vpro programma labyrinth over het rustbrein  De arts Louis Sokoloff ontdekte in 1953 als eerste dat het brein in rust gigantisch veel energie verbruikt. Voor gexefnteresseerden zeker de moeite waard om de site en evt de aflevering te bekijken.

Het mooie witte sneeuwtapijt lag er vanmorgen te verleidelijk bij om te negeren. Om 07:00 uur dus de schoenen aangetrokken om een rondje te gaan hardlopen. Heel rustig de ene voet voor de ander zetten, luisteren naar het knisperen van de sneeuw en genieten van de stilte. Deze omstandigheden vroegen om een lyporunninng sessie. Rustig tempo ( HF gem 109 ) , kleine pasjes, licht vooroverhellend vanuit het bekken en gaan. Ik was zo met mijn aandacht bij het lopen dat ik niet eens in de gaten had dat ik al onder de brug door was en bij de afslag naar de dijk. Zo had ik al 5 km afgelegd, ongemerkt. Ik liep in flow. Afstand en snelheid zijn onbelangrijk .

Komende zondag ga ik in de Amsterdamse waterleidng een duurloop doen van 2 uur in een rustig tempo. Dit betekend voor mij dat mijn hartfrequentie onder de 120 zal blijven wat een snelheid van rond de 9 km/uur zal betekenen. Wil je meelopen dan ben je van harte welkom. Ik vertrek om 09:00 uur bij ingang Oase. ( dus kom op tijd ).  Route en tijdsduur van de loop pas ik aan de omstandigheden, sneeuw enzovoort, aan.

Wil je weten wat  te doen aan je gewicht tijdens de komende feestdagen kijk dan op kerstkilo's

Gister en vandaag heb ik een rustige duurloop gedaan. respectivelijk met een hartfrequentie van gemiddeld 118 en 115. Voor mij zijn dit waarden tussen de 65 en 70% van mijn maximale hartfrequentie. Ik had al een tijd geen hartslagmeter gebruikt , maar omdat een van de onderdelen van Lyporunning lopen op lage hartslag is heb ik deze weer omgedaan. Van te voren dacht ik dat ik moeite zou hebben met het lopen op deze " lage" hartslag, maar dat valt reuze mee. Eigenllijk heb ik er zelfs plezier in. Het voelt als een tempo dat je oneindig vol kunt houden. Komt het ultralopen weer om de hoek kijken. Voor de komende maanden heb ik geen loopdoel. Lyporunning is ook , naast de vetverbranding, goed voor je basis uithoudingsvermogen. Daarom ga ik mij voorlopig bezig houden met Lyporunning. Om te kijken of het effect heeft op mijn vetpercentage heb ik deze vanmorgen gemeten. Gewicht 79,0 kg – BMI 23,1 – vetpercentage 19,5 Ik hou jullie op de hoogte van mijn maten.

Hieronder de trainingen die ik vorige week , week 49, heb gedaan.