Hierbij de trainingen die ik afgelopen week heb gedaan, met als hoogtepunt de halve marathon van zondag.

Vandaag was het zover, een halve marathon op 5fingers. Op de één of andere manier klinkt een halve marathon voor mij verder dan 21,1 km, maar dat terzijde. Toen ik vanmorgen wakker werd hoorde ik de wind gieren en de regen tegen het raam slaan. De verleiding is dan om te blijven liggen, maar gelukkig had ik met iemand afgesproken om te lopen. Zoals eigenlijk al het gehele jaar neem ik voor de trainingen geen ontbijt ( lyporunning ) en dus vanmorgen ook niet. Het blijft bij twee glazen thee zonder suiker. Op de fiets naar de duinen. Onderweg even gevoeld uit welke richting de wind kwam, want dan kon ik een route plannen waarbij we de tweede helft vooral wind mee hadden of in de luwte liepen. Het moet tenslotte wel leuk blijven. De eerste paaar kilometer is altijd even het lijf wakker laten worden en warmdraaien. Na verloop van tijd kwamen we in een comfortabel tempo tussen de 9,5 en 10 km/uur. Al pratende vlogen de kilometers voorbij. Na zo'n 16 km ging het tempo iets omhoog en waren we in 2:05 uur terug. Het lopen op de 5fingers lijkt met de week makkelijker te gaan. Had voor alle zekerheid vandaag wel een route gepland die voor 75% onverhard was. Wat mij blijft verbazen is dat ik tijdens en na het lopen geen hongergevoel heb. Waarschijnlijk loop ik dan toch in een tempo waarin mijn lichaam geleerd heeft zoveel mogelijk de vetverbranding te benutten. Dit moet ik vasthouden. Tot nu toe heb ik tijdens de lange duurlopen ook geen water gedronken, maar dat ga ik vanaf volgende week wel doen. Dan staat er een duurloop van 24 km op het programma. Ik krijg er steeds meer vertrouwen is dat de Utrecht marathon op 5fingers gaat lukken.

Na de duurloop vanmorgen heb ik mijn 5fingers is een warm bad gedaan en op een wollen doekje voor de verwarming gezet. Vinden ze lekker.

Ik loop nu al een aantal weken om mijn 5fingers en dat bevalt mij prima. Er zijn ook echter wat praktische problemen. Enige tijd geleden heb ik voor mijn polar harslagmeter een footpad aangeschaft om de afstand en snelheid te meten die ik loop. Deze maak je vast aan je schoenveters. Nu hebben mijn 5fingers sprint geen veters en slechts één strook klitteband over mijn voet. Dus geen mogelijkheid om de footpad stevig aan vast te maken. Een ander probleem is de champion chip. Dit is een chip die je met wedstrijden aan je veters vastmaakt voor het meten van je eindtijd. Dat wordt dus werken met een los touwtje of iets dergelijks.  Op dit moment heb ik ook nog een ander technisch probleem en wel dat mijn Polar borstband  het niet meer doet. Voor wie het niet weet , de borstband stuurt signalen van mijn hart naar mijn polshorloge zodat ik de hartfrequentie af kan lezen. Kortom, geen afstand, geen snelheid, geen tijdwaarneming en geen hartfrequentie. Ik ben geheel terug geworpen op mijn gevoel en eerlijk gezegd voel ik mij daar op dit moment wel bij. Als ik begin te lopen merk ik vanzelf wel wat mijn lichaam op dat moment aankan. Zo had ik gisteren veel energie en liep snel en vanmorgen gaven mijn voeten aan dat ze graag rustig wilde lopen. Het klinkt misschien heel gek, maar het is net alsof mijn 5fingers verbonden zijn aan mijn gevoel en daarop anticiperen door harder of langzamer te gaan lopen. Ze lijken een deel van mij geworden te zijn. Vroeger had je een voetbalboek "sjaakies wondersloffen". Dit waren een paar voetbalschoenen die alles voor Sjaakie deden. Mijn 5fingers lijken wel een een paar wondersloffen. Ik durf het bijna niet te zeggen maar ik zeg nu al goedemoergen en welterusten tegen ze. ( niet doorvertellen )

Ik loop nu al
een aantal weken om mijn 5fingers en dat bevalt mij prima. Er zijn ook echter wat praktische problemen. Enige tijd geleden heb ik voor mijn polar harslagmeter een footpad aangeschaft om de afstand en snelheid te meten die ik loop. Deze maak je vast aan je schoenveters. Nu hebben mijn 5fingers sprint geen veters en slechts één strook klitteband over mijn voet. Dus geen mogelijkheid om de footpad stevig aan vast te maken. Een ander probleem is de champion chip. Dit is een chip die je met wedstrijden aan je veters vastmaakt voor het meten van je eindtijd. Dat wordt dus werken met een los touwtje of iets dergelijks.  Op dit moment heb ik ook nog een ander technisch probleem en wel dat mijn Polar borstband  het niet meer doet. Voor wie het niet weet , de borstband stuurt signalen van mijn hart naar mijn polshorloge zodat ik de hartfrequentie af kan lezen. Kortom, geen afstand, geen snelheid, geen tijdwaarneming en geen hartfrequentie. Ik ben geheel terug geworpen op mijn gevoel en eerlijk gezegd voel ik mij daar op dit moment wel bij. Als ik begin te lopen merk ik vanzelf wel wat mijn lichaam op dat moment aankan. Zo had ik gisteren veel energie en liep snel en vanmorgen gaven mijn voeten aan dat ze graag rustig wilde lopen. Het klinkt misschien heel gek, maar het is net alsof mijn 5fingers verbonden zijn aan mijn gevoel en daarop anticiperen door harder of langzamer te gaan lopen. Ze lijken een deel van mij geworden te zijn. Vroeger had je een voetbalboek "sjaakies wondersloffen". Dit waren een paar voetbalschoenen die alles voor Sjaakie deden. Mijn 5fingers lijken wel een een paar wondersloffen. Ik durf het bijna niet te zeggen maar ik zeg nu al goedemoergen en welterusten tegen ze. ( niet doorvertellen )

Hierbij een overzicht van de trainingen die ik afgelopen week, week 7, heb gedaan. De bedoeling was dat dit net zo'n pittige week zou worden als de week 6, maar mijn lichaam gaf aan dat ik dat niet moest doen. Die week is te zwaar geweest. Moet de doordeweekse omvang gaan minderen.

Vandaag stond er een duurloop op het programma van 18 km. Deze afstand had ik nog niet op 5fingers gelopen. Spannend , maar het ging prima. Net zoals de afgelopen weken doe ik nog steeds aan lyporunning ( spreek uit als lipo… ) Van te voren niet eten, maar wel twee koppen thee zonder suiker. Hoewel de afstand dus steeds langer wordt heb ik onderweg nog steeds geen behoefte om wat te eten of te drinken. Het tempo ligt voor mij laag, 9,5 km/uur . Wat mij verbaasd is dat ik na afloop ook geen enkel honger of dorstgevoel meer heb. Toen ik er net mee begon wilde ik s'middags nog wel eens in de koelkast graaien, maar dat is nu ook helemaal over. Zou mijn lichaam zich dan al zo snel hebben aangepast en dat ik een switch gemaakt heb van koolhydraatverbranding naar vetverbranding, waar ik voorlopig nog genoeg van heb:-)) Het gevolg  hiervan zou dan kunnen zijn dat ik nog voldoende koolhydraten in mijn lichaam heb om aan de directe energievoorraad te kunnen voldoen en daardoor geen hongergevoel. Ik neem voor alle zekerheid toch maar een koek voor het geval dat…..  . Volgende week staat er een halve marathon op het programma.

Er zijn de laatste tijd vele sites, onderzoeken en video's gekomen waar het lopen op minmalistische schoenen of blootvoets hardlopen wordt gepropagandeerd. Gelukkig heb ik ook een site gevonden met een kritische noot over deze manier van hardlopen. running barefoot is bad  Waarom ik blij ben met deze site is dat het je tot denken zet.  Ben wel eigenwijs en blijf dus voorlopig op mijn 5fingers lopen, maar hou de kritische noot in de gaten.

Eergisteren had ik stijve kuitspieren en gister voelde ik mij wat snotterig. Beide dagen besloot ik om niet te gaan hardlopen , maar mijn lijf rust te geven. Toen ik vanmorgen opstond voelde ik mij weer helemaal oppie toppie. Heb mijn 5fingers aangetrokken en een rondje van 6,6 km hardgelopen. Opnieuw was dit voor mij een bevestiging dat je de signalen van je lichaam niet moet negeren, maar waarderen. Mijn lichaam gaf aan dat er iets aan de hand was wat aandacht behoefte, kuiten en snotterigheid. Ik ben ervan overtuigd dat je je dan niet moet inspannen , maar ontspannen. Het lichaam heeft een groot zelfherstellend vermogen en daar moet je het ook de gelegenheid voor geven. Wat ik wel doe is zorgen voor een goede voeding, massage en waar mogelijk rust.

Zondag staat er weer een lange duurloop op het programma. Deze keer 18 km. Ik ga twee rondjes van ongeveer 9 km lopen in een 5finger hardlooptempo. Dat zal rond de 9,5 km/uur zijn. Dit wordt opnieuw een mijlpaal, nog nooit zover gelopen op 5fingers. Het kan zijn dat als ik merk dat het te ver is dat ik eerder afsla naar het begin, maar als je zin hebt om mee te lopen ben je welkom. Ik vertrek om 09:00 uur bij ingang Oase van de Amsterdams waterleidingduinen.

Hierbij het overzicht van de trainingen die ik vorige week heb gelopen. Ik heb alle trainingen op mijn 5fingers gelopen met uitzondering van de trainingen die ik gegeven heb.

Hoewel ik er op de weblog niet zo veel aandacht meer aan geef ben ik nog steeds bezig met lyporunning ( spreek uit als lipo…) Eigenlijk is het 5finger marathonschema gewoon een lyporunning marathonschema. Zo heb ik vanmorgen een rondje op een rustig gevoelstempo gelopen en blijkt na afloop mijn gemiddelde HF 112 te zijn. En nee, ik wandel niet , maar loop ook met deze rustige hartslag nog altijd 8,8 km/uur. Als ik terugkijk zie ik zelfs dat ik met deze hartslag harder ben gaan lopen. Dit wijst erop dat mijn aerobe uithoudingsvermogen, wat één van de doelstellingen is van lyporunning, verbeterd is. Hoe zit het nu met de andere doelstellingen? Vandaag was weer een weegschaalmoment. Opnieuw ben ik tevreden. Mijn gewicht is verminderd van 78 kg naar 77,2 kg. Mijn vetpercentage was 0,1 % toegenomen , maar omgerekend naar gewicht van 14,12 naar 14,05 kg gedaald. Verder ondervind ik geen last van blessures en voel mij niet vermoeid na een training. Ook deze  gezondheidsdoelstelling loopt dus goed. Oh ja, doordat ik niet zweet kan ik mijn loopshirt vaker aan en heb minder was :-)) Nou weet ik: "niet overmoedig worden", maar het is toch leuk dat het zo gaat. Hieronder nog even een tabel met de meetgegevens.

Wat een wereld van verschil. Gisteravond waaide ik nog van de weg en vanmorgen was het windstil. Met veel plezier mijn 5fingers aangetrokken voor de ochtendtraining. Tot nu toe had ik alleen nog maar in een T1 ( zeer rustig ) tempo gelopen , maar voor vandaag had ik bedacht om er een stukje T2 ( rustig ) bij te doen. Mijn doelstelling voor de marathon van Utrecht is uitlopen , maar dat moet dan wel binnen de door de organisatie gestelde tijdslimiet dus af en toe sneller trainen :-)). Ik ben begonnen in een zeer rustig T1 tempo en na een kwartier licht gaan versnellen. Helaas is het om kwart over 7 nog donker en kon ik niet mijn hartslagmeter aflezen. ( ze hebben nog geen lantaarns geplaatst in de weilanden ) Het liep verbazingwekkend makkelijk. Na 2 km zag ik bij lantaarnlicht een hartslag van 145 staan. Oeps, te hard. Onmiddelijk gas terug genomen, want forceren heeft geen enkele zin. Ik zit in een opbouw / gewenningsfase. Het mooie van zo'n ochtendloop is dat als je weer terugkomt het eerste zonlicht aan de horizon verschijnt. Het licht in mij begon ook te schijnen, want eerlijk gezegd had ik niet verwacht T2 nu al zo makkelijk op mijn 5fingers te lopen. Nu alleen niet overmoedig worden. Morgen weer 6,6 km zeer rustig.