Wat een wereld van verschil. Gisteravond waaide ik nog van de weg en vanmorgen was het windstil. Met veel plezier mijn 5fingers aangetrokken voor de ochtendtraining. Tot nu toe had ik alleen nog maar in een T1 ( zeer rustig ) tempo gelopen , maar voor vandaag had ik bedacht om er een stukje T2 ( rustig ) bij te doen. Mijn doelstelling voor de marathon van Utrecht is uitlopen , maar dat moet dan wel binnen de door de organisatie gestelde tijdslimiet dus af en toe sneller trainen :-)). Ik ben begonnen in een zeer rustig T1 tempo en na een kwartier licht gaan versnellen. Helaas is het om kwart over 7 nog donker en kon ik niet mijn hartslagmeter aflezen. ( ze hebben nog geen lantaarns geplaatst in de weilanden ) Het liep verbazingwekkend makkelijk. Na 2 km zag ik bij lantaarnlicht een hartslag van 145 staan. Oeps, te hard. Onmiddelijk gas terug genomen, want forceren heeft geen enkele zin. Ik zit in een opbouw / gewenningsfase. Het mooie van zo'n ochtendloop is dat als je weer terugkomt het eerste zonlicht aan de horizon verschijnt. Het licht in mij begon ook te schijnen, want eerlijk gezegd had ik niet verwacht T2 nu al zo makkelijk op mijn 5fingers te lopen. Nu alleen niet overmoedig worden. Morgen weer 6,6 km zeer rustig.