Soms vraag ik mij wel eens af waarom ik hardloper ben en geen dammer. Zo ook vanmorgen. Regen en wind waren het eerste wat ik zag toen ik het gordijn opendeed. Er stond een 21 km duurloop in de duinen op het programma. Een programma dat ik zelf maak en dus mijzelf "aandoe". Water opgezet voor een bakje thee en de computer aangezet om te kijken wat buienradar aangaf voor vandaag. Nou dat was al gauw duidelijk, regen en af en toe droog. Ik had nu ook weer in bed kunnen duiken en dan rond koffietijd onder het genot van een bakje koffie in kunnen loggen op een damsite en kunnen gaan dammen, maar mijn lichaam wil naar buiten. Hardlopen. Gelukkig was het droog toen ik wegfietste naar de duinen. bij de duinen aangekomen nog wat loopmaatjes gesproken die dezelfde drang hebben als mij. Hardlopen. zij gingen een korte route lopen en na even bijgepraat te hebben ging ik op weg voor mijn loop. Al snel vielen de druppels naar beneden. Een paar reetjes stoven voor mij het duinpad over en wat later kwam ik een tam konijn tegen die zich duidelijk afvroeg waar hij gedropt was. Even verder zag ik een groepje konijnen en hoopte dat hij daar opgevangen zou worden en wijsgemaakt in het wilde konijnen leven. Ik had de route wel zo gepland dat ik de eerste heft de wind tegen had. Af en toe werd ik door een windstoot naar de zijkant van het pad gedwongen en besef dan dat natuur alles met je kan doen. De tweede helft had ik grotendeels wind mee en werd af en toe gedragen door de wind. De laatste paar kilometer brak de zon door en was ik na ruim 1:43 uur weer terug. Lichaam voelde ontspannen moe, geest helder en mijn loopmaatjes zorgden na afloop voor het sociale aspect. Daarom ben ik hardloper.