Vandaag een duurloop gedaan van 29 km. Het is nu 5 weken voor de midwintermarathon en de lange duurlopen worden steeds belangrijker. Of de oliebollen van gister er invloed op hadden weet ik niet , maar het liep heerlijk. De hartslagmeter ligt al geruime tijd in de kast en ik ben gaan lopen op mijn ademhaling. De afgelopen jaren heb ik veel tijd besteed aan mijn looptechniek, maar de laatste maanden is dat niet meer het hoofditem in mijn trainingen. Ik ben nu vooral bezig met mijn ademhaling. Ik vind het belangrijk dat ik tijdens de duurlopen een rustige ademhaling hou en heb mijzelf een ademhalingstechniek aangeleerd waarbij ik een buikademhaling blijf houden. Waarom vind ik die buikademhaling zo belangrijk? Ik heb gemerkt als ik deze ademhaling heb mijn lichaam in een prettig ontspannen toestand verkeerd. Een goede ademhaling is belangrijk voor de opname van zuurstof ( O2 ) en de uitscheiding van kooldioxide ( CO2 ). Deze optimaliseer je door een rustige buikademhaling. Volgens mij is O2 het belangrijkste “voedingsmiddel�. Iedereen heeft zijn mond vol over koolhydraten, maar voor een goede verbranding daarvan heb je zuurstof nodig. ( ook voor de vetverbranding ). Volgens mij is de uitscheiding van CO2 ook heel belangrijk. Een inadequate ademhaling geeft een verminderde uitscheiding van CO2 met als gevolg dat je CO2 gaat stapelen en dat geeft een verzuring. Deze verzuring heeft een negatieve invloed op een hoop fysiologische processen. Misschien is de CO2 wel belangrijker dan het veelbesproken melkzuur.

Nu weer even terug naar het hardlopen. Ik focus mij dus volledig op mijn ademhaling en zo ook vandaag. Ik liep de 29 km soepel in 2:12 uur zonder een moment te hijgen. Mijn benen gingen vanzelf. Ik besef dat dit mede het gevolg is van de jaren die ik aan mijn techniek besteed heb. Dat is nu een automatisme geworden wat ik alleen nog maar wat bij hoef te houden. Als ik de midwintermarathon van Apeldoorn op deze manier loop, dan kom ik zeker aan mijn doelstelling. Soepel en blessurevrij uitlopen.