Vanmorgen een duurloop gedaan van 32 km.  De eerste 9 km verharde weg. Daarna 8 km strand en weer via een klein stukje asfalt naar het duingebied om daar de 32 km vol te maken over het grootste deel onverharde paden. Gelukkig was het geen hoog water, want de vloedrand lag halverwege de  duin. Afgelopen zaterdag kreeg ik van iemand de volgende vraag: “Als de marathon die je wilt gaan lopen over asfalt gaat , moet je dan ook je lange duurlopen op asfalt doen?� . Mijn ervaring is dat dat niet hoeft. Door de week loop ik de “kortere� duurlopen om praktische reden al over asfalt. Als ik dan ook nog mijn lange duurlopen op verharde paden loop dan belast ik mijn gewrichten naar mijn idee zoveel dat ik de kans op een blessure vergroot. Ik hoef maar één keer echt lang op asfalt te lopen en dat is de marathon zelf.
Een tweede reden waarom ik mijn lange duurlopen zoveel mogelijk op onverharde duinpaden en strand loop is om het plezier dat ik daaraan beleef. Weg van het verkeer en het lawaai. Luisteren naar de natuur geluiden.  Plezier in je trainingen is belangrijk voor de motivatie. Als je de trainingen met plezier en blessurevrij hebt gelopen, loopt de marathon vanzelf.  Blessurevrij en met plezier lopen zijn voor mij dan ook de twee belangrijkste items in mijn hardloopleven.
Deze week heb ik 87 km gelopen, waarvan 6 km in een pittig tempo. Nog 4 weken te gaan voor de midwintermarathon.