Gisteravond heb ik weer eens het boek “de mens als duurloper ” van Jan Knippenberg doorgebladerd. Natuurlijk lom je dan ook zijn uitspraak tegen: “Lopen is geen sport maar een manier van reizen, waarbij geest en lichaam zich voortdurend verplaatsen”.  Daarom besloot ik vanmorgen geen duurloop te doen , maar een hardlooptocht te gaan maken. De tocht zou leiden over de paden van het Rondje Haarlem Je weet nooit wat er tijdens zo’n tocht gebeurd dus een rugzakje ingepakt met wat droge kleren, geld, treinkaart, telefoon , twee bidons water en twee snelle jelle’s ontbijtkoek.  Een licht ontbijt van een bordje muesli en twee koppen thee en de tocht kon beginnen.  Het was goed weer en ik zou de eerste paar kilometer wind mee hebben. Altijd lekker.

Tegen de lopers van de loopgroepen die ik training geef zeg ik vaak “hardlopen is een vorm van dansen”. Volgens mij heeft het geen zin om te gaan werken en ploeteren om vooruit te komen, Het enige wat je hiermee bereikt is dat je energievat snel leeg is. Je kunt beter licht en soepel lopen vanuit het bekkengebied. De voeten zacht de grond laten aantikken en de volgende stap maken. Als je dan ook nog een rustige, bijna geruisloze,  buikademhaling hebt raakt het energievat eigenlijk niet leeg. De twee bidons water en één snelle jelle waren meer als voldoende om de verbruikte energie aan te vullen.

Vandaag dus een dansende reis gemaakt van 50,6 km .