De afgelopen weken ben ik vooral bezig geweest met de lopers die ik begeleid, maar gisteren realiseerde ik me dat het eerste loopevenement waar ik mij voor heb ingeschreven al over drie weken is. Ik heb het hier over de Koning van Spanje , een trail van 31,6 km over de Limburgse heuvels. Dan ben ik toch benieuwd van hoe sta ik ervoor. Vanmorgen even overlegd met mijn benen en zij voelden zich goed, dus ging ik een duurloop doen in een wat sneller tempo dan de afgelopen zondagse duurlopen. Ik wilde wel enigszins de gelijk trainen aan deze trail en dus mijn trailschoenen, de Asics Fuji Attack , aangetrokken en naar de duinen gegaan om over de onverharde paden te lopen. Het was heerlijk loopweer en al snel zat ik op een snelheid van zo rond de 12 km/uur. De vraag was alleen zou ik dit tempo vol kunnen houden. Nou zijn de heuvels in de duinen waarschijnlijk niet te vergelijken met de Limburgse bergen, maar toch is elk bultje er één. Het liep lekker en regelmatig kwam ik even boven de 13 km/uur. Ik had niet echt een route uitgezet , maar wilde zo rond de 30 km lopen. Bij 24 km voelde ik mij nog goed en besloot om in de laatste km’ters nog wat “hogere” heuvels mee te pikken. Bij een zandheuvel na 26 km kreeg ik even een klein dipje, maar die verdween al snel. Ik kwam nu ook weer in een gebied waar meer lopers actief zijn en dan heb je toch iedere keer een mooi richtpunt waar je naar toe kan lopen.  De laatste kilometer kon ik nog een fijn stukje vals plat meenemen en toen terug naar het beginpunt. Het was een mooie loop geworden van precies 30 km in 2:21 uur.  Nou zal de Limburgse trail wel wat zwaarder zijn, maar ik heb nog ruim twee uur over om daar op tijd binnen te zijn. Dat moet wel gaan lukken. Als een tevreden loper stapte ik op de fiets weer naar huis.

.

De eerste maanden van dit jaar heb mij bezig gehouden met rustige duurlopen over afstanden tussen de 5 en 50 km . Af en toe zat er een loopje tussen die wat sneller ging, maar dat mag niet de naam snelheidstraining hebben. Dit weekend leek me een mooi moment om eens weer een snelheidstraining te gaan doen. Zaterdagmorgen maar de duinen gegaan om daar mijn 1000 m rondje te gaan doen. (eigenlijk 1060 m  , want zo is het rondje mooi  vol)  Ik had daarvoor geen tijd in gedachten , maar zou wel zien wat mijn huidige snelheid voor tijd op zou leveren. Mijn doelstelling was wel om ze allen in ongeveer dezelfde tijd te lopen. Als pauze nam ik 2 minuten rustig dribbelen. Nu is het geen vlak rondje , maar een echt duinrondje over een onverhard pad met de nodige “hobbels”. Ik koos ervoor om de eerste drie tegen de klok in te lopen en de laatste drie met de klok mee. In het eerste geval zit het venijn aan het begin en eind en in het tweede geval in het middenstuk. Vol goede moed begon ik aan de eerste. ( wel eerst even een kwartiertje ingelopen ) Ik liep deze in 4:02 min. Liep zwaar, maar was niet ontevreden , omdat de ervaring heeft geleerd dat de eerste vaak zwaar gaat. De tweede en derde gingen inderdaad een stuk makkelijk in 4:02 en 4:03. Toen werd het tijd om de andere kant op te gaan. De eerste ging nog in 4:03, maar de tweede ging moeizaam in 4:04. Benen verzuurd en ik moest er nog één. Oeps. je weet dan dat het zwaar gaat worden en dat werd het ook. Op de helling op een derde van het parcours ging ik helemaal dood, maar je wilt toch het einde halen want het is tenslotte de laatste. In het tweede derde deel heb ik mijzelf gereanimeerd om in het laatste stuk weer dood te kunnen gaan naar de eindstreep. Een blik op de stopwatch wees aan dat ik deze laatste het snelst had gelopen, 4:01 min. !5 minuten uitlopen en ik had een heerlijke training gehad. De tempo’s zijn nog niet die van vorig jaar, maar ik heb het volste vertrouwen dat dit binnenkort weer het geval zal zijn. Voor degene die geïnteresseerd zijn in mijn 1000 m rondje klik hier.