Zo, vandaag werd het wel tijd om eens te kijken of ik nog langer dan 13 kan lopen. Over 14 dagen staan er immers 52 km op het programma. Het doel voor vandaag was de duur van de loop ( zou het daarom duurloop heten? ) en niet de snelheid. Ik denk trouwens zo wie zo niet dat ik nog de komende twee weken nog iets aan snelheids training ga doen. Eerst maar eens kijken hoe mijn kuiten zich gedragen bij langdurig lopen en als dat goed gaat dan heel blijven en niet forceren met snelheid, Vanmorgen dus om 07:00 uur vertrokken van huis richting de duinen. Daar zou ik rond 10:00 uur bij een aantal loopmaatjes aanschuiven voor de koffie. Dit betekende dus een duurloop van 3 uur. Omdat snelheid vanmorgen volledig ondergeschikt was besloot ik de training in een T1 tempo te lopen ( hf tussen de 115 en 122 ) De eerste twee km begin ik dan extreem rustig ( stevig doorwandelen gaat sneller ) Ik heb gemerkt dat als ik sneller begin de hartslag omhoog schiet en die heel moeilijk weer omlaag te krijgen is. Na zo’n 6 km was ik bij de ingang van de Amsterdamse waterleidingduinen ( ingang Oase ). Ik wist nog net hoe de kuiten zich zouden gedragen en daarom besloot ik niet te ver de duinen in te gaan maar verschillende rondjes te lopen waarbij ik altijd binnen 5 km terug bij de ingang  zou zijn. Je denkt dat het op dat tijdstip op zondag stil is in de duinen. Nou dat is het niet. Je hoort altijd kunstmatig geluid. Auto’s, brommers, sirenes en zelfs de mobiele telefoon van een passerende wandelaar. Het lopen ging heerlijk. De kuiten voelden prima. Na 2:55 uur en 27,5 km verder kon ik aanschuiven voor de koffie. Met een gemiddelde hf van 119  en jubelende kuiten kijk ik met een fijn gevoel terug op deze training.  Komende week nog wat kortere trainingen en dan volgende week nog een lange rustige duurloop. Op naar de veluwezoomtrail