Ik moest nog 100 m brug op, maar kreeg de pedalen bijna niet meer rond. Het stijgingspercentage was misschien 3% ( nou overdrijf ik ook nog ) Het voelde echter als verticaal.  Daarna nog 300 m uit laten rijden en dan thuis. Einde marathondag.

“Het schouwspel bij de finish zal meer van een slagveld weg hebben dan van een sportieve gebeurtenis. U zult lopers zien die braken en rochelen, lopers die uitgeput in de armen van vrijwilligers tuimelen, trillende lopers gehurkt in een deken, lopers die waggelen op kapotte voeten, de eerste hulppost is gevuld met lopers in alle stadia van wanhoop,  vrienden en familie zullen koortsachtig op zoek zijn naar lopers en overal liggen er lopers in het gras: de slachtoffers van een oorlog op de weg. Bereid u voor op alles wat u zult zien, horen en ruiken.”

Dit is een citaat uit het boek “Hoe loop ik mijn eerste marathon”van Ardy Friedberg uit 1983. dat ik doorgelezen had in de voorbereiding op mijn eerste marathon toendertijd. De marathon van Amersfoort. Ik deed behoorlijk veel aan sport ( oa voetbal, tennis, hardlopen en fietsen ) en dacht van dat overkomt mij niet. In mijn jeugdige overmoed was ik s’morgens van Utrecht ( waar ik woonde ) op de fiets naar Amersfoort gegaan. Eigenlijk stelde mijn voorbereiding niet zo heel veel voor. Tenminste ik kan het mij niet herinneren.Wat ik wel weet is dat k geen duurlopen langer dan een have marathon had gelopen. Daar stond ik dan aan de start. Voetbal kousen,- broek, katoenen shirt, maar wel een paar hardloopschoenen. In het bovengenoemde boek stond namelijk ook dat je geen geld hoefde uit te geven aan hardloopkleding , maar wel aan een paar goede schoenen. Het startschot klonk en weg was ik. Over een tempo had ik niet nagedacht dus liep gewoon met de lopers om mij heen weg. Nou was ik vrij vooraan gestart zodat ik waarschijnlijk met de snellere lopers was vertrokken. Het liep lekker door, maar kon het goed bijhouden. Zoals ik al zei stelde mijn voorbereiding niet veel voor. Ik wist dus ook niet dat de marathon twee rondjes was van 21 km. Toen ik na de eerste ronde weer terug was in Amersfoort moesten de halve marathonners aan de ene kant van de weg finishen en de marathonners aan de andere kant voor hun tweede ronde. Opeens liep ik alleen. Was blijkbaar met allemaal halve marathonners mee gelopen. Ik had nog niet zoveel benul van tijd maar had wel door dat ik met een tussentijd van rond de 1:20 uur snel was doorgekomen. De tweede ronde werd een regelrechte ramp. Na 30 km stond ik volledig geparkeerd en werd door jan en alleman gepasseerd. Wandelend, strompelend en met af en toe iets wat op hardlopen leek kwam ik tot 40 km. Ik wist dat bij de finish mijn ouders en wat vrienden stonden te wachten en dat zorgde ervoor dat ik nog een klein vaatje energie kon vinden om de laatste twee km redelijk hardlopend te volbrengen. Na de finish voelde ik mij wonderwel goed en niets van al in  het hierboven geschreven citaat. Ik was gefinisht in 3:33:32 uur. Lekker wat gegeten en gedronken en mijzelf op de fiets gehesen. Op naar Utrecht. ( In een héél licht verzetje )

Het was iets over zeven uur vanmorgen toen ik op de fiets stapte richting de duinen. Het was goed loopweer. Gisteren was ik nog van plan vandaag zo’n 3 uur in een lekker duurlooptempo te gaan lopen, maar toen ik vanmorgen opstond had ik daar helemaal geen zin in. Deze week had ik een paar keer in een heel rustig tempo gelopen en dat was mij goed bevallen. Het plan voor vandaag werd bijgesteld. Ik ging mijn halve marathon duinrondje, dat over onverharde paden gaat met lekker wat kleine heuveltjes,  in een heel rustig tempo lopen. Nou weet ik uit ervaring dat ik uit moet kijken met woorden als heel rustig, langzaam, rustig en snel. Wat ik heel rustig vind is misschien voor anderen een persoonlijk record tempo. Maar ok, ik zou dus in een voor mij heel rustig tempo gaan lopen. Ik had mijn trailschoenen aangetrokken, want als je tegenwoordig over de onverharde duinpaden loopt heet dat trailrunning. ( vroeger liep je gewoon in de duinen ). De naam van mijn trailschoenen luidt ; Assics Gel Fuji Attack.  Als je de naam leest kun je bijna niet geloven dat je er rustig mee kan lopen. Iets wat ik vandaag wel ging doen. Ik begon, met hevig protesterende schoenen, met een snelheid van 7,5 km/uur. Misschien moet je wel geen snelheid noemen , maar langzaamheid en is dit dus geen snelheidstraining maar een langzaamheidstraining. Ook dit is weer niet denigrerend bedoeld naar andere lopers. Elke loper heeft zijn eigen snelheid en langzaamheid ( iets voor een volgende blog ) Afijn ik was dus begonnen met 7,5 km/uur wat na 5 min opliep naar 8,5 km/ uur. Dit voelde heerlijk relaxed en ik besloot met deze langzaamheid door te lopen. Onderweg heel wat herten gezien, waarvan sommigen gelijk wegstoven en anderen het lef hadden om wat langer te blijven staan om te kijken wat er nu voorbij kwam.  Toen ik bij mijn eerste plaspauze op mijn Garmin keek zag ik dat er ruim 13 km opzaten en ik ruim 1,5 uur onderweg was. Ruim 1,5 uur. Bij vorige edities van deze training ging ik mij nu omkleden om bij de koffietafel aan te sluiten. Nu had ik nog 8 km te gaan. Vond ik dat erg? Nee. Ik voelde mij goed, liep heerlijk, rustige ademhaling, geen pijntjes enz, Helemaal top. De resterende kilometers bleef ik ook lopen rond de 8,5 km/uur en was na 2:31 uur weer terug bij de fiets. Vanmorgen werd ik door heel wat lopers gepasseerd, maar het deerde mij niet. Dit was mijn training, Mijn langzaamheidstraining.

Kijk voor de route Garmin