Nog één slokje thee en dan naar buiten. De eerste hardlooptraining van dit weekend stond op het programma. 15 x 200 m. De lucht begon al blauw te worden en de zon liet zijn eerste stralen zien. Op pad dus. Ik doe mijn tempootjes op een asfalt pad dat tussen de weilanden doorloopt. De Lage Kadijk. Het mooie is dat de afstand van mijn huis naar dit pad zo’n twee km is. Een mooie afstand om in te lopen. en om onderweg wat rekoefeningen en loopscholing te doen. Helemaal klaar sta ik dan aan het begin van de Lage Kadijk. Deze is ruim 400 m met halverwege een dwarssloot. Hoe makkelijk is het dan om daar 200 m  te doen met 200 m dribbelpauze. Alsof hij ervoor gemaakt s. Natuurlijk kun je er ook 400 tjes doen, maar vandaag dus 200 tjes. Afijn, tijd dus om te beginnen. Na 20 m zag ik  dat ik mijn eerste 200 recht naar de opkomende zon toe liep. Een mooier begin kun je je niet wensen. Links en rechts van dit pad loopt een sloot en op een gegeven moment zag ik een moedereend kwakend haar piepende kroost voortstuwen van de ene naar de andere sloot.  Nou schijnt de zorg van kinderen best vermoeiend te zijn dus stopte ik even om het prille gezinnetje niet te storen bij de oversteek. De zon begon ook langzamerhand zijn warmte af te geven en een aantal koeien in de wei waren er al bij gaan liggen. Anderen keken even naar mij om daarna verder te gaan met hun maaltijd. Terwijl mijn schoenen over het asfalt roffelden zag ik vanuit mijn ooghoeken wat beweging op het weiland. Twee hazen waren met elkaar aan het spelen  Ze rolden over elkaar heen om dan weer een stukje verder te rennen en weer over elkaar heen te rollen. Misschien binnenkort een gezinnetje. Zo waren de 15 x voorbij voor ik er erg in had. Mijn benen voelden goed, mijn lijf voelde goed, mijn hoofd voelde goed. Wat een heerlijke training. Het was feest in het weiland