Heen en weer zingt Drs P in zijn lied  De Veerpont . Dat deed ik vanmorgen ook. Niet van oever naar oever, maar langs één oever. Gewoon eerst naar het noorden, dan naar het zuiden en weer terug naar het noorden. Geen verkeerslichten of wegen die ik over moet steken. Af en toe een hond die blaft ( of woeft ) Er zijn ook honden die  hier wonen en mij ondertussen kennen. Ze richten hun kop naar mij en ik zie ze dan denken “oh, daar heb je hem weer ” en gaan door met datgene waar ze mee bezig waren. Ééntje uitgezonderd. Dat is een klein keffertje die  steevast begint te keffen ( blaffen is een te groot woord ) als ik langsloop en stopt als ik een meter of tien voorbij ben. Ik hoor hem dan denken “die heb ik maar weer mooi verjaagd”. Voor de rest valt er eigenlijk weinig te beleven tijdens zo’n heen en weertje. Het is ook geen doorgaande weg, voor auto’s dus alleen maar bestemmingsverkeer, waarvan de meesten de hardlopers wel kennen en rustig voorbij rijden. Af en toe is er s’morgens eentje die het gaspedaal intrapt. Heeft zich verslapen denk ik dan. Eigenlijk is het heerlijk voorspelbaar dit heen en weertje. Ik vind dat prettig. Mijn voeten kennen de weg ondertussen en lopen bijna als vanzelf om de onregelmatigheden heen. Ik hoef mij alleen maar bezig te houden met het hardlopen. Rechtop lopen. lang maken , ontspannen armzwaai, buikademhaling, de heup van het standbeen licht heffen, zodat het standbeen als vanzelf omhoog komt en het zwaaibeen wordt, been uitpendelen en terwijl dit gebeurd overgaan naar het andere been. Sommigen vinden zo’n heen en weertje saai. Ik geniet ervan.

Cappuccino en een paar stukjes chocolade. Ik zit klaar voor een nieuw blogjaar. Het afgelopen half jaar heb ik het laten verslonzen. Geen ideeën en energie om blogs te schrijven, maar 2015 weer fris beginnen.

Dit weekend 30 km hardgelopen. Ik had eerst gelopen geschreven, maar dat kan ook wandelen betekenen. Misschien schrijft een wandelaar  wel gewandeld op zijn blog en ook niet gelopen. Afijn, ik heb dus hardgelopen. Nou zou ik er niet aan moeten denken om die 30 km te gaan wandelen. Ik ben geen wandelaar ( nog niet ). Zo zou ik liever de vierdaagse gaan hardlopen dan wandelen.

Dit weekend dus 30 km. Niet zaterdag of zondag , maar weekend. Ik heb zaterdag 13 km en zondag 17 km gelopen en beiden in een voor mij rustig tempo. Het lekkere van zo’n 30 km is dat ik niet gevoel heb dat ik zo’n afstand heb gelopen , maar dat het wel in het logboek staat. In dat logboek staat ook dat ik deze week 58 km heb gelopen, waarvan 4 km in een pittig tempo en de rest rustig. Misschien is het geen gek idee om lange duurlopen af en toe eens te splitsen. Als je voor een marathon aan het trainen bent is een duurloop van 20 km  vaak makkelijk te doen, maar 40 km een kwelling. Waarom dan niet af en toe een weekend 2 x 20 km. Zo kun je ook een 30 km in 2 x 15 km doen waarvan bijvoorbeeld één wat sneller. Hier kun je natuurlijk heerlijk eindeloos op variëren.  Een nadeel kan dan weer zijn dat het thuisfront gaat mopperen. “Moet je nu per se twee keer dit weekend lopen”.  Mij bevalt het prima.

De kop is eraf. De eerste trainingsweek is lekker gegaan en de eerste blog staat er ook. Er gaan er nog vele volgen. Ik heb er zin in.