Vanmorgen lekker wat langer blijven liggen, maar om half tien vond ik het genoeg geweest. Ik had zin om een stukje te gaan hardlopen. Hoe ver, snel en lang had ik nog niet besloten, maar dat zou ik onderweg wel zien. Gister had ik ook gelopen, maar toen lag er op de weg nog her en der iets van ijs en besloot ik rustig aan te doen. Het zou mij niets verbazen als het lijf vandaag zin had in wat snelheid.  De loopoutfit aangetrokken en hup naar buiten. Het voelde lekker aan. Niet te koud en weinig wind. De benen tintelden. Het kon wel eens een snelle loop worden. Rustig begonnen, maar na een kilometer merkte ik al dat het tempo flink omhoog gegaan was. Op zo’n zondagochtend kom ik altijd heel wat  andere lopers tegen. Sommigen lopen rustig en praten met een medeloper. Een ander komt sprintend langs en weer een ander hijgend zijn overgewicht meeslepend. Ik moest terugdenken aan mijn opleiding trainer loopgroepen bij de knau. Je kon de lopers in drie groepen indelen. De wedstrijd / prestatieloper. De sociale loper. De gezondheidsloper. Later tijdens de opleiding Trainer Coach B bij de knau verschoof het accent naar de wedstrijdloper. Als ik naar mijzelf kijk dan behoor ik op dit moment tot de gezondheidslopers. Dit wil niet zeggen dat ik snelheid mijd. Ik vind het heerlijk om af en toe eens een paar kilometer lekker snel te gaan en mijn grens op te zoeken. Zo ook vanmorgen, want ongemerkt was het tempo flink omhoog gegaan en riep een fietser die even naast mij fietste dat ik 15 km/uur liep. Ondertussen had ik besloten om het 13 km rondje te lopen. Op driekwart van de route liep ik een groepje mensen voorbij en ving wat woorden op in een taal die ik niet verstond. Ik moest denken aan een  webpagina  die ik laatst zag. Deze ging over vluchtelingen. Het was de website  van Vluchtelingenwerk waar stond dat er ruim 11 miljoen mensen wereldwijd op de vlucht zijn. Ik kan mij zo voorstellen dat menigeen van hun rennen voor hun leven op de vlucht voor geweld. Over deze beweegreden om te gaan hardlopen wordt zelden gesproken. Nu wil ik je niet vragen om dit te gaan doen , maar wel om daar af en toe eens aan te denken als je weer eens met plezier één van je hardlooptrainingen gedaan hebt. Denk eens wat jij voor deze mensen kunt doen. Mijn wens is  dat ooit eens iedereen die hardloopt dit met plezier of in ieder geval ongedwongen doet. .