Er stonden al wat auto’s op de parkeerplaats toen ik daar om half 8 aankwam voor mijn lsd. Voor de niet weters, hiermee bedoel ik niet het geestverruimende middel, maar een long slow distance run.  Van de eerste schijn je een  Trip te krijgen waar ik geen ervaring mee heb, maar de tweede doet ook iets wat voor mij als een vorm van trip is. Daarover zo meteen meer.

Ik had deze lsd gepland in de Amsterdamse Waterleidingduinen. De reden hiervoor is dat ik dan over onverharde paden kan lopen wat beter voelt voor mijn fysieke gestel. Na zo’n anderhalf uur over asfalt begin ik mijn gewrichten te voelen en heb daar op onverharde paden geen last van. Ik had geen route,  tijd of afstand in de planning, maar wilde gewoon kijken wat zich aan zou dienen. Als ik bijvoorbeeld een loopmaatje tegen zou komen waar ik mee in gesprek raakte kon ik dan gewoon meelopen zonder van mijn route te geraken, want die had ik immers niet. Ik koos er wel bewust voor om de eerst 3 km over het gras langs het water te lopen. Lekker vlak en mooi om in te lopen. Daarna ben ik kriskras door de duinen gelopen. Wisselend wat heuvels meegepikt en dan weer weer het vlakkere gedeelte op. Het voordeel is dat ik het gebied goed ken en dus ook weet waar de kraantjes zijn om mijn water voorraad aan te vullen (heb twee bidons van een halve liter bij me)

Na 20 km en voor de tweede keer mijn bidons aangevuld ging ik richting het zweefvliegveld. Het lopen was  steeds makkelijker geworden. Het ging eigenlijk als vanzelf. Ik hoefde er niet meer over na te denken hoe hoog ik mijn voet op moest tillen om over boomstronken of ander obstakels te stappen en het ontwijken van kuilen ging ook vanzelf. Ongemerkt liep ik verder en verbaasde ik mijzelf soms dat ik al op een punt was zonder dat ik daar erg in had. Bij het zweefvliegveld zweefde ik als het ware over het pad dat daar langs loopt. Gedachten  had ik wel , want af en toe was ik ze mij bewust, maar de meeste tijd kon ik al rondkijkend van de omgeving en het hardlopen genieten.  Dit wordt ook wel de runners high genoemd, maar ik noem het mijn LSD trip.  Na 31 km vond ik het wel genoeg en nam de afslag terug naar de parkeerplaats. Uiteindelijk liep ik 33 km. Wat dan ook weer een hele trip is.