De man op het bankje stak zijn hand op toen ik bijna bij hem was. Meestal zit hij links op het bankje , maar vandaag zat hij rechts. Waarschijnlijk was links bezet toen hij aankwam en vond hij het niet de moeite om te verplaatsen toen dat vrijkwam. De drie dames met hoofddoek kwam ik ook weer tegen. Één ervan knikt mij tegenwoordig toe als ik langs kom. De honden achter het hek slaan niet meer aan als ik langskom. Soms kijkt er één nog wel op en geeft een korte woef maar daar blijft het dan ook bij.

Toen ik vanmiddag mijn gebruikelijke rondje liep moest ik denken aan de film Smoke . In deze film speelt Harvey Keitel de eigenaar van de sigarenwinkel in New York die al 14 jaar lang voor zijn winkel elke dag op hetzelfde uur een foto neemt. Ik loop niet elke dag om dezelfde tijd , meestal in de namiddag of vroege avond, maar loop wel altijd hetzelfde rondje. Eigenlijk is het geen rondje, maar een heen en weer met een terugkeer lusje. Als ik korter wil dan maak ik een eerder terugkeer lusje en als ik verder wil dan loop ik een lusje gewoon twee of meer keer. Nu zult u misschien denken van goh wat saai net als elke dag op hetzelfde tijdstip dezelfde foto maken. Ik ervaar dat niet zo. Het mooie is dat kleine details die veranderen je opvallen. (nou loop ik vaak ook heel rustig en heb ik de tijd om dat te zien ) Nieuwe plantjes die in een tuin staan, koeien die opeens in een andere wei staan of zoals laatst een nieuwe brievenbus bij het hek.

Af en toe is het ook wat ongemakkelijk, zoals enige tijd geleden. Ik kom vaak een man met een donkere huidskleur tegen. Hij knikt mij altijd toe bezig met een sigaret. Echter ik had hem al een paar keer niet gezien en liep daarom nog wel eens een extra lusje, want misschien was hij verlaat. Ik ga mij dan toch afvragen of er iets gebeurd is. Opeens was hij er weer met een sigaret in de mondhoek. Hij knikte mij toe en ik knikte terug. Het was weer gewoon.

Morgen ga ik het rondje weer lopen. Waarschijnlijk is alles hetzelfde als gister, maar misschien ……….