Toen ik vanmorgen opstond was het nog schemerig. Ik liep naar de keuken om het gebruikelijke ritueel, de katten eten geven, aan te vangen. Terwijl ik bukte om hun eten en schoteltjes te pakken keek ik onder het rolgordijn door naar buiten en zag dat het nat was en regende. Nou moet je weten dat ik zonder mijn lenzen in behoorlijk weinig zie en dat ik nu zag dat het regende wil dus wel wat zeggen. Voor vandaag stond een lange duurloop op het programma in de duinen wat in hield eerst 25 min fietsen om daar te komen, maar wat ik buiten zag deed me de zin om dit te doen in de schoenen zakken. Die had ik jammer genoeg nog niet aan, want ondertussen stonden er wel een paar katten aan mijn blote voeten te harken. Eerste prioriteit was dus hun eten geven en de tweede prioriteit kijken wat voor training ik vandaag ging doen. Toch maar die lange duurloop of een kortere, maar dan lekker van huis uit.

Ik moet bekennen dat ik hier niet niet lang over heb nagedacht, want een tweede voordeel van de laatste optie, de kortere duurloop , was dat ik weer mijn bed in kon duiken. Die kortere kon ook wel later in de ochtend. Eigenlijk kwam het ook wel goed uit want de afgelopen drie weken had ik al op zondag een langere duurloop gedaan en zou het ook goed zijn in het kader van de periodisering een kortere te doen. Je moet er soms even over nadenken, maar dan is er altijd wel iets positiefs in een beslissing te vinden 😀.

Eerst had ik een loop van 12 km in gedachten, maar omdat ik zo lekker onder mijn dekbed lag werd dit ingekort naar 6,6 km. Over het tempo hoefde ik niet lang na te denken. Het regende nog steeds dus even doorlopen betekende eerder onder de douche. Nou hoor ik een aantal denken van je had toch ook niet kunnen lopen. Ja dat klopt, maar ergens wilde ik toch ook wel weer lopen, want ik wist dat er spijt van zou krijgen als ik niet ging en dat het ook altijd een lekker gevoel geeft na afloop. Na een paar rustige eerste 100 meters kwam ik in een lekkere cadans. Gelukkig was ik zo verstandig geweest om wat minder aan te trekken dan gisteren, want koud was het niet de wind was ook niet meer dan een briesje. Eerst was ik verbaasd dat er nog zoveel andere lop(st)ers onderweg waren, maar ik realiseerde me al snel dat zij waarschijnlijk dezelfde motivatie hadden als mij. Aan het eind nog wel even een stukje aangezet, omdat een in mijn ogen niet ongevaarlijke hond wel erg hard aan de lijn van zijn baas trok en voor alle zekerheid een afslag later genomen om niet langs die hond te hoeven lopen. Uiteindelijk 6,8 km gelopen in een tempo van 4:28 min/km. Laat dat nou ook het tempo zijn waarin ik mijn. Köln marathon wil gaan doen. Helemaal tevreden onder de douche gestapt.