Maandelijks archief: april 2018

Buiten het schema

Posted on by
3

Drie witte bolletjes met honing en twee mokken thee. De bidonhouder met twee halve liter bidons en vier gelletjes in het achtervakje. Hier en daar nog een beetje vaseline smeren. De lange duurloop kon beginnen.

Ik heb het over zondagmorgen. Het was prachtig weer en ik had zin in een lange duurloop. Zo’n ouderwetse 30+ km duurloop. De blik op oneindig en de benen in een rustig dribbeltempo hun gang laten gaan. Vorige week had ik opnieuw het strand ontdekt en wilde daar vandaag een vervolg aan geven. Eerst een kleine 9 km door de duinen en dan bij Zandvoort het strand op en naar het zuiden lopen. Het is altijd spannend wat voor strand je aantreft. Deze keer was het een strand dat net een vloed gezien had. Dat betekende nog heel wat stukken met mul zand en van die zandstroken, waarvan je denkt ” oh dat is lekker lopen” maar dan al snel ontdekt dan je er tot aan je enkels in zakt. Kortom, een spannend strand.

Ik zou tot strandopgang Langervelderslag lopen en dan slingerend door de duinen terug naar de ingang Oase van de Amsterdams Waterleiding Duinen (AWD) Dit betekende zeven km strand met een licht windje schuin tegen. Het was vroeg en het strand lag er nog tamelijk verlaten bij. Af en toe kwam ik iemand tegen. Je steekt dan allebei even de hand op en gaat verder. Ik ontdekte dat de strookjes strand waar schelpen lagen redelijk goed te belopen waren en zo slingerde ik over het strand. Bij Langervelderslag werd het wat drukker en liet ik mij verleiden om lekker stoer in een pittig tempo de strandopgang naar boven the nemen . Stom natuurlijk , want je vergist je dan in de afstand van zo’n strandopgang en wilt niet stoppen voor je boven bent. Met de benen volledig verzuurd loop je dan nog een stukje in dat tempo door tot je uit het zicht bent van de mensen en mindert dan tempo. Slaat natuurlijk nergens op, maar toch.

De duinen weer in en langs een kraan gelopen, want de bidons ( en het lijf ) hadden dringend behoefte aan water. De verzuring trok langzaam weg uit de benen en in een ontspannend dribbeltempo liep ik mijn route verder. Bij de Oase aangekomen zag ik dat er ruim 35 km op de teller stond. Dit was geen afstand die in mijn zelfbedachte Keulen marathon schema stond , maar ik heb heerlijk gelopen. Misschien moet ik dat vaker doen zo’n training buiten het schema.

Vergeten rondje

Posted on by
Beantwoorden

Ze stond in twijfel of ze nog voor mij langs zou gaan achter haar maatjes aan of dat ze mij eerst voorbij zou laten gaan. Haar aandacht was net iets te lang gefocust geweest op twee zwanen die op het water vlak bij haar dreven. Ze besloot achter een struik te gaan staan wachtten tot ik voorbij was. Ik deed alsof ik haar niet zag staan en liep rustig door. Ik hoorde haar, toen ik net voorbij was, achter mij ook het pad oversteken om zich bij haar maatjes te voegen, zodat het groepje herten weer compleet was.

Vanmorgen was ik weer op de fiets gestapt naar de duinen voor mijn zondagse duurloop. Vorige week had ik er één van 32 km gedaan en vandaag zou het wat korter worden. Ik wist dat om 09:00 uur een paar loopmaatjes ook hier gingen lopen. Zelf was ik om 08:00 uur begonnen en zou dan zo’n 10 km gelopen hebben voordat ik mij bij hun zou aansluiten. Ik liep een voor mij bekend rondje waar wat ruimte inzat voor onverwachte momenten om van te kunnen genieten, zoals het bovenstaande.

Ik vermoedde dat de de loopmaatjes een rondje tussen de 12 en 15 km zouden gaan lopen wat ze inderdaad ook wilden gaan doen. Het mooie van met anderen meelopen is dat je weer eens van je vertrouwde rondjes afwijkt. Zo hadden zij een rondje van 14 km in gedachten met een stukje strand. Dit is een rondje dat ik vroeger regelmatig liep, maar eigenlijk helemaal vergeten was. Een ander voordeel van het lopen met een groepje is dat je al babbelend ongemerkt een eind wegloopt. Zo waren de 6 km’ters naar de strandopgang zo voorbij en lag er een heerlijk breed strand voor ons om daarop een paar km mee te pikken. Soms was er ééntje van het groepje die het wat moeilijk had, maar dan is het mooi om te zien dat het groepje één is en één blijft tot het eind. Groepje bedankt voor deze duurloop en dat ik dit vergeten rondje opnieuw heb mogen ontdekken.

Los

Posted on by
Beantwoorden

Dit was zo’n dag. Een mooie temperatuur voor de korte broek en weinig wind. Dit was zo’n dag. Een dag om het schema los te laten en gewoon te gaan. Ik had zin om vandaag weer eens ouderwets een lange duurloop te doen van 30+ km. Geen grenzen bepaald door hartslag of snelheid, maar gewoon gaan lopen en kijken waar dat toe zou leiden. Nou dat heb ik geweten. Toen ik het duingebied in ging was het meteen raak. Ik had moeite om mijn schoenen bij te houden. Het was of ze , net als de koeien om de hoek, voor het eerst de wei in mochten. Na ongeveer een km ging het onstuimige eraf en kwam ik in een mooie cadans. Ik had al gauw in de gaten dat ik stevig doorliep, want ik ging alleen maar andere lopers voorbij. Nou waren dat er niet veel , maar toch.

De eerst paar km waren vlak en daarna zouden vooral veel kleine heuveltjes in de route zitten die ik had bedacht. Ik had er helemaal zin in en ging ze met een snelle kortere pas op om daarna weer naar beneden te “storten”. Natuurlijk moest ik dit na 10 van deze heuveltjes wel bekopen met een zwaar gevoel in de bovenbenen, maar om de een of andere reden voelde dit helemaal goed. Ik was wel zo verstandig geweest om twee bidons ( één liter ) water mee te nemen die ik rond de 20 km weer kon vullen. Ook had ik een paar gelletjes meegenomen voor onderweg. Het lopen ging fantastisch . Ik voelde dat ik in een redelijk constant tempo doorliep. Wel een tempo waarvan ik mij afvroeg of ik dat vol zou houden, maar daar hoefde ik mij vandaag niet druk over te maken want loslaten was het thema.

De laatste tijd loop ik regelmatig met muziek en omdat het vandaag zondag was begon ik met The Church – Reptle . Vroeger vond ik een kerkdienst altijd lang duren en ging ik mij vervelen. De dienst vandaag duurde wat langer maar heb mij geen moment verveeld. Een heerlijk loop gehad en na 2:45 uur schoof ik bij een paar loopmaatjes aan bij de koffietafel

Slagveld

Posted on by
2

Plets. Plets. Plets. Uiteengerukt werden ze. Flarden van cellen zweefden rond. Zuurstofmoleculen keken verdwaast rond en dreven hulpeloos verder. Eiwitten waren op zoek naar een reddingsboei. Een waar slagveld was het. Ik heb het hier over rode bloedcellen (erytrocyten) die tijdens hardlopen bij de landing door de krachten die dan plaats vinden kapot gaan.

Ik had vanmorgen voor mijn duurloop gekozen voor de New Balance schoen omdat deze voor mijn gevoel wat stugger is en stabiliteit geeft. (Foto is nog met mijn Adidas schoen) Ik ging een rustige duurloop doen over alleen maar asfalt en de praktijk heeft uitgewezen dat dit dan voor mij de beste soort schoen is. In het verleden heb ik ook eens een jaar duurlopen op Fivefingers gelopen, inclusief een marathon, maar dat gaf toch klachten. Een duurloop vanmorgen dus. Tijdens deze duurloop moest ik denken aan een artikel dat ik laatst gelezen had over Hemolyse tijdens hardlopen (hemolyse is dat rode bloedcellen in het lichaam uit elkaar vallen). Hoeveel van deze rode bloedcellen hielp ik bij elke stap de vernieling in. Maakte het nog uit wat voor landing ik had ? Voorvoet, middenvoet of hak. Welke schoenen ik aan had of moest ik misschien helemaal geen schoenen aandoen ? Heeft het negatieve invloed op mijn gezondheid nu ik 4 a 5 keer in de week loop met meer dan 200 km in de maand ? Poeh, dat waren wel weer heel veel vragen en ik besloot om het maar even te vergeten en verder te lopen, want daar had ik toch plezier in. Misschien later nog eens uitzoeken of er iets van bekend is.

Na afloop van mijn duurloop zag ik dat er op de teller ruim 13 km stond. Dat waren 13000 stappen. Toch nog even stiekem gedacht hoeveel rode bloedcellen ik om zeep heb geholpen.