Dit was zo’n dag. Een mooie temperatuur voor de korte broek en weinig wind. Dit was zo’n dag. Een dag om het schema los te laten en gewoon te gaan. Ik had zin om vandaag weer eens ouderwets een lange duurloop te doen van 30+ km. Geen grenzen bepaald door hartslag of snelheid, maar gewoon gaan lopen en kijken waar dat toe zou leiden. Nou dat heb ik geweten. Toen ik het duingebied in ging was het meteen raak. Ik had moeite om mijn schoenen bij te houden. Het was of ze , net als de koeien om de hoek, voor het eerst de wei in mochten. Na ongeveer een km ging het onstuimige eraf en kwam ik in een mooie cadans. Ik had al gauw in de gaten dat ik stevig doorliep, want ik ging alleen maar andere lopers voorbij. Nou waren dat er niet veel , maar toch.

De eerst paar km waren vlak en daarna zouden vooral veel kleine heuveltjes in de route zitten die ik had bedacht. Ik had er helemaal zin in en ging ze met een snelle kortere pas op om daarna weer naar beneden te “storten”. Natuurlijk moest ik dit na 10 van deze heuveltjes wel bekopen met een zwaar gevoel in de bovenbenen, maar om de een of andere reden voelde dit helemaal goed. Ik was wel zo verstandig geweest om twee bidons ( één liter ) water mee te nemen die ik rond de 20 km weer kon vullen. Ook had ik een paar gelletjes meegenomen voor onderweg. Het lopen ging fantastisch . Ik voelde dat ik in een redelijk constant tempo doorliep. Wel een tempo waarvan ik mij afvroeg of ik dat vol zou houden, maar daar hoefde ik mij vandaag niet druk over te maken want loslaten was het thema.

De laatste tijd loop ik regelmatig met muziek en omdat het vandaag zondag was begon ik met The Church – Reptle . Vroeger vond ik een kerkdienst altijd lang duren en ging ik mij vervelen. De dienst vandaag duurde wat langer maar heb mij geen moment verveeld. Een heerlijk loop gehad en na 2:45 uur schoof ik bij een paar loopmaatjes aan bij de koffietafel