Drie witte bolletjes met honing en twee mokken thee. De bidonhouder met twee halve liter bidons en vier gelletjes in het achtervakje. Hier en daar nog een beetje vaseline smeren. De lange duurloop kon beginnen.

Ik heb het over zondagmorgen. Het was prachtig weer en ik had zin in een lange duurloop. Zo’n ouderwetse 30+ km duurloop. De blik op oneindig en de benen in een rustig dribbeltempo hun gang laten gaan. Vorige week had ik opnieuw het strand ontdekt en wilde daar vandaag een vervolg aan geven. Eerst een kleine 9 km door de duinen en dan bij Zandvoort het strand op en naar het zuiden lopen. Het is altijd spannend wat voor strand je aantreft. Deze keer was het een strand dat net een vloed gezien had. Dat betekende nog heel wat stukken met mul zand en van die zandstroken, waarvan je denkt ” oh dat is lekker lopen” maar dan al snel ontdekt dan je er tot aan je enkels in zakt. Kortom, een spannend strand.

Ik zou tot strandopgang Langervelderslag lopen en dan slingerend door de duinen terug naar de ingang Oase van de Amsterdams Waterleiding Duinen (AWD) Dit betekende zeven km strand met een licht windje schuin tegen. Het was vroeg en het strand lag er nog tamelijk verlaten bij. Af en toe kwam ik iemand tegen. Je steekt dan allebei even de hand op en gaat verder. Ik ontdekte dat de strookjes strand waar schelpen lagen redelijk goed te belopen waren en zo slingerde ik over het strand. Bij Langervelderslag werd het wat drukker en liet ik mij verleiden om lekker stoer in een pittig tempo de strandopgang naar boven the nemen . Stom natuurlijk , want je vergist je dan in de afstand van zo’n strandopgang en wilt niet stoppen voor je boven bent. Met de benen volledig verzuurd loop je dan nog een stukje in dat tempo door tot je uit het zicht bent van de mensen en mindert dan tempo. Slaat natuurlijk nergens op, maar toch.

De duinen weer in en langs een kraan gelopen, want de bidons ( en het lijf ) hadden dringend behoefte aan water. De verzuring trok langzaam weg uit de benen en in een ontspannend dribbeltempo liep ik mijn route verder. Bij de Oase aangekomen zag ik dat er ruim 35 km op de teller stond. Dit was geen afstand die in mijn zelfbedachte Keulen marathon schema stond , maar ik heb heerlijk gelopen. Misschien moet ik dat vaker doen zo’n training buiten het schema.