De herten die in de schaduw van een boom lagen keken nog eens naar mij. Ze maakten een inschatting en besloten dat ik weinig tot geen gevaar opleverde en dat ze konden blijven liggen. Het alternatief was namelijk dat ze in de al vroeg brandende zon terecht kwamen. Branden deed de zon inderdaad al, maar ik had het grootste gedeelte van mijn duurloop erop zitten en keek uit naar het terras waar ik een aantal loopmaatjes zou treffen.

Ik was vanmorgen op pad gegaan voor een wat langere duurloop. Het was alweer een tijdje geleden dat ik dat gedaan had, volgens mij 4 weken, en dus werd het wel weer tijd want het duurt geen drie maanden meer voor ik in Keulen aan de start sta voor de marathon . Het zou warm of misschien beter gezegd heet worden en daarom had ik twee halve liter bidons bij me en had ik een route in mijn hoofd waarbij ik langs wat watertappunten zou komen.

Ik liep heerlijk door de duinen naar Bloemendaal strand. Af en toe een fietser of een loper tegenkomend. Niets spannends aan. Totdat ik een dame tegenkwam, nogal klein van stuk, met een hond, nogal groot van stuk. In een wei met koeien zou hij niet misstaan. Zij had de hond wel aan de lijn, maar ik vroeg mij af wie er van hun twee besliste wat er zou gebeuren. Ik had wat twijfel maar de vrouw gaf te kennen dat ik zonder problemen door kon lopen en dat bleek ook het geval te zijn. Zij was duidelijk de baas.

Bij km 17 was ik op de boulevard aangekomen en een snelle blik op het strand vertelde mij dat het laag water was en ik mooi een aantal kilometers over een goed beloopbaar strand kon doen. Het strand was inderdaad zeer goed te belopen, maar er waren een aantal stukken bij die afgewisseld werden met wasborden. Hiermee bedoel ik zo’n ribbelig strand van hard zand. Het voelt niet lekker om hier over te lopen. Je voet kantelt alle kanten op. Gelukkig waren de stukjes snel voorbij maar kon ik geen stukje wasbord meer zien. Misschien heb ik daarom ook geen buik als een wasbord 😀

Na 7 km nam ik afscheid van het strand en resten nog de laatste kilometers naar de ingang Oase waar ik begonnen was. Na twee liter water, twee stukjes ontbijtkoek en 30 km in de benen sloot ik bij loopmaatjes aan voor de koffie.