Perron 2 van station Heemstede-Aerdenhout was vanmorgen verlaten toen ik er, na de laatste traptreden genomen te hebben, opliep. Nou is dat niet zo gek op zondagmorgen 07:10 uur. Wat had ik er dan te zoeken. Ik was op weg naar mijn werk . Weekenddienst. Ik had nog een kwartier voor de trein zou komen en wandelde een beetje op niets af over het perron.

De meeste zondagen loop ik s’morgens een lange duurloop in voorbereiding op de marathon van Köln, maar dat zat er dus vandaag niet in. Ik wist dat ik na het werk geen zin zou hebben in een lange duurloop en dat had ik dus ook niet. Thuisgekomen had ik wel zin om wat te gaan hardlopen en dat werd een een “kort” stukje van 8,8 km met een middenstuk van 4 km snel op gevoel.

Nog even terug naar perron 2. Ik liep daar dus op niets af wachtend op de trein. De laatste bankjes onder de overkapping voorbij lopend viel mijn oog op het hek aan mijn linkerhand. Dit had precies de goede hoogte. De goede hoogte voor een paar rekoefeningen. Ik had nog ruim 10 minuten. Alle tijd om de beenspieren wat te rekken. Sinds enige tijd doe ik dit dagelijks. Er is al veel geschreven over de zin en onzin van rekken dus dat ga ik niet doen, maar ik merk dat ik leniger wordt. Kan nog zeker niet met platte handen op de grond met gestrekte benen, maar kom aanzienlijk verder dan enige tijd geleden toen ik niet veel verder kwam dan mijn knieën Daarnaast voel ik mij er goed bij en , ik weet niet of het een rol speelt, blijf ik blessurevrij ondanks de uitbreiding van de training. Ik was net klaar met de laatste rek van mijn hamstrings toen de trein achter mij stopte. Ik had dan wel geen duurloop gedaan, maar had mijn wachttijd toch mooi besteed .

Over 4 weken sta ik weer om het zelfde tijdstip op het perron. Dan niet naar mijn werk , maar met een tas sportspullen op weg naar Köln. Mocht je dan iemand op het perron rekoefeningen zien doen is de kans zeker aanwezig dat ik het ben.