Een stukje voor mij zie ik de boog over de weg die de halve marathon markeert. Ik kijk op mijn horloge en zie dat ik op schema loop.

Het is zondag 7 oktober 2018 om 09:45 uur. Ik ben net het startvak ingelopen. Het weer is prima. Een beetje frisjes , maar dat is is juist lekker voor een marathon. Rondom mij stroomt het startvak vol met lop(st)ers. De één doet wat oefeningen. Een ander checkt nog even of de schoenveters goed vast zitten, een ander zijn GPS. Er wordt wat gepraat over de plannen voor deze marathon en de daarbij behorende tijd. Zelf heb ik ook een tijd in gedachten, maar die hou ik nog even voor mijzelf. Er wordt afgeteld en daar gaan we. Mijn laatste stadsmarathon.

Het is altijd uitkijken dat je niet meegaat met de meute, die vaak snel vertrekt, maar bij je eigen plan blijft. Gewoontegetrouw vertrek ik altijd iets langzamer dan mijn geplande tempo dus ook vandaag. De eerste twee km gaan rond de 10 – 11 km/uur. Als we na 3 km langs de Rijn lopen kom ik in mijn streeftempo van net boven de 12 km/uur. Het tempo voelt prettig en ik heb er alle vertrouwen in dat het vandaag volgens plan gaat. Een stukje voor mij zie ik de boog over de weg die de halve marathon markeert. Ik kijk op mijn horloge en zie dat ik op schema loop.

35 Jaar geleden liep ik mijn eerste stadsmarathon. Dat was in Amersfoort. Ik sportte toen wel veel , maar niet specifiek voor de marathon. Ik kwam dan ook meer dood dan levend over de finish in 3:33:34 uur. Nu, na 35 jaar , loop ik de stadsmarathon van Keulen en ik heb mij voorgenomen dat dit mijn laatste wordt. Ik heb in de tussenliggende jaren een hoop stadsmarathons gelopen , maar het is klaar nu.

1:43:41 geeft de klok halverwege aan. Het plan is om vandaag in dezelfde tijd te lopen als 35 jaar geleden. Met deze tussentijd lig ik dus wat voor op dat schema, maar dat is mooi want je moet er altijd rekening mee houden dat de tweede helft wat langzamer gaat. Ik begin de benen wel wat te voelen en voel ook een blaar opkomen . Ik laat het tempo wat zakken naar 12 km/uur of net er onder. Het 35 km punt komt eraan. Tijd om een plan te maken voor de laatste 7 km. Mijn horloge geeft aan 2:53:28 . Zo ga ik onder de 3:30 uur finishen. Mooi natuurlijk, maar ik wil eindigen zoals ik begonnen ben. In 3:33:34. ( brutotijd net als toen ) Ik neem wat langere pauzes bij de verzorgingspost en ga iets langzamer lopen zodat ik nog meer kan genieten van het publiek, de muziek die gemaakt wordt, de sfeer en de omgeving. De eerlijkheid gebied te zeggen dat mijn benen zich hier ook beter bij voelen. De bocht om en nog zo’n 200 m naar de finish. Ik houd de klok in de gaten. Ben nog iets te vroeg. Tempo inhouden. Wat uitgebreider het publiek bedanken voor hun aanmoedigingen en dan vlak voordat de klok mijn geplande tijd aangeeft de laatste meters en de finish over. Het is klaar nu.

In 1983 kwam ik meer dood over de finish. Nu, 35 jaar later, meer levend. Heb ik toch progressie geboekt 😀