Met een soepele tred kwam ze me tegemoet lopen . Ze liep aan de andere kant van de weg en had er flink de vaart in. Haar paardenstaart wapperde achter haar aan. Vlak voordat ze bij me was keek ze me aan, glimlachte en haar rechterhand bewoog soepel omhoog ter begroeting. Op datzelfde moment hoorde ik Neil Youngs ” You are like a hurricane . There’s calm in your eye . And I’m gettin’ blown away ” mijn hoofd binnenstormen.

De hartslagmeter , die ik niet omhad, zou ongetwijfeld een piekmoment aangegeven hebben. Als ik later mijn trainingen terug zou kijken dan zou ik vast gedacht hebben dat ik een versnellingsmomentje had. Dat had best gekund, want ik deed een korte training met daarin versnellingen. Ik ben de rustige en lange trainingen die ik voor de Keulen marathon deed opeens een beetje zat en voel nu regelmatig de behoefte voor een korte en snelle training.

Rockin’ the Free World brulde ik de wereld in terwijl ik ” denderde” over een smal dijkweggetje tussen de koeien door. Een tweetal koeien begonnen te loeien wat niet als een aanmoediging klonk en ik besloot , ook omdat er wandelaars mij tegemoet kwamen , mijn mond te houden. Ik liep op muziek van Neil Young. De snelle nummers snel. Gelukkig waren er ook wat rustige nummers zoals Old Man. Een heerlijk rustig dribbel nummer dat je dan wel weer aan het denken zet. Gelukkig begon net voordat ik in een Old Man depressie geraakte Southern Man. Het tempo kon weer omhoog. Geen tijd meer om te denken, maar focussen op ademhaling en looptechniek.

Ik wist dat er nog één snel nummer kwam voordat ik kon uitlopen naar huis. Like a Hurricane.

Ik draaide mijn hoofd en keek haar na. Een tel later zag ik haar hetzelfde doen naar een loper achter mij.