Het was een druilerige dag en ik had een klote dag. Het was een dag waarvan je zou willen dat het geen dag was. Zo’n dag waarin alles mis gaat. Dingen gebeuren waarvan je niet wilt dat ze gebeuren en dan juist op die ene toch al druilerige dag. Verstandelijk kan ik tegen mijzelf zeggen van “accepteer het en leer ervan” , maar het lichaam reageert anders. Dat wil bewegen, rondlopen en ontladen.

Mijn voeten ramden het asfalt. Ik had een paar nieuwe oortjes gekocht. Deze zaten om je oren en konden volgens de beschrijving bijna onmogelijk uit je oren vallen. Ideaal dus voor hardlopen. Ze werden gelijk op de proef gesteld, want ik had Alice Cooper met Halo of flies opstaan en mijn lichaam wilde bewegen wat resulteerde in een tamelijk wilde loopbeweging. Met elke stap ramde ik een beetje negatief gevoel het asfalt in. Na ruim 8 minuten rammen, want zolang duurt het nummer , waren de negatieve gevoelens op en kon de opbouw weer beginnen. Ik ging rustiger lopen en de loopbeweging zag er weer verzorgder uit. Het hoofd was weer rustig . Langzaam ging het tempo omhoog. Ik nam de afslag naar het jaagpad en in plaats van dat mijn voeten de grond ramden tikten ze deze nu aan. Ik had het gevoel alsof ik over de het pad vloog. Soepel over de boomstronken heen, even inhouden voor een hond en weer verder. Bezweet, maar ook uitgerust kwam ik na 45 minuten weer thuis.

Hardlopen kun je om vele redenen doen. Voor mij was het nu om te ontladen en te reinigen van negatieve gevoelens.

Volgende week , een nieuwe week.