Aan de auto’s die door de straat reden hoorde ik dat het nat was buiten. De banden die door de straat rolden maakten een soort waterig geluid. Zelf lag ik nog in bed. Warm, droog en in een houding die ik nog uren vol kon houden. Het was zaterdagmorgen en tijd voor een hardlooprondje. Het geluid dat ik hoorde nodigde niet echt uit om op te staan en de hardloop outfit aan te trekken. Een ritmisch gesnurk kwam van onder het bed, waar een kater op zijn pluche matje lag. Die had niet het dilemma wel of niet opstaan. Eigenlijk had ik ook geen dilemma, want ik wist dat ik mij na het rondje hardlopen heerlijk fit zou voelen. Dus eruit.

Het was een grauwe ochtend. Het regende niet echt, maar er zat een hoop water in de lucht. Genoeg om na een uur hardlopen net zo nat te worden als na vijf minuten in de regen. Dit was geen belemmering om te gaan hardlopen, want ik wilde een paar snellere stukjes in mijn rondje doen, wat de zweet productie zou opvoeren en ik dus zo wie zo nat zou worden. Al gauw kwam ik erachter dat ik niet de enige was die de keuze om wel te gaan hardlopen had gemaakt, want ik kwam menig loopmaatje tegen.

Het is niet altijd wel, want afgelopen week was ik ook tegen een niet aangelopen. De sneeuw was weg en ik dacht een fijn stukje te gaan lopen. ik had een vrije dag en het was net licht geworden. De schoenen aangetrokken en naar buiten. Ik wilde een klein rondje, ruim 6 km, gaan lopen voor het ontbijt. Al snel merkte ik dat het lopen anders ging. Er was weinig grip met de grond. Een stukje verderop zag ik een hond een bruggetje over rennen, maar toen hij er over was en een haakse bocht naar rechts wilde maken schoof hij rechtdoor het grasveld op. De verwondering in zijn ogen toen hij tot stilstand was gekomen over wat er gebeurd was maakte mij aan het lachen, maar was tegelijkertijd een waarschuwing. IJs op de weg. Toch nog even doorgelopen maar kwam al snel tot de ontdekking dat dit een niet was. Voorzichtig terug naar huis.

Zaterdagochtend was dus een wel en ik had er geen spijt van. De versnellingen gingen steeds makkelijker en sneller. De laatste kilometer rustig uit gelopen en thuis de natte kleding uitgetrokken. Jogging pak aangetrokken en op de bank een cappuccino drinken met de kater naast mij. Snurkend op de bank.