“De natuur met een erectie.”, schreef de Volkskrant vrijdag over een schilderij van David Hockney. Vanmorgen ging ik voor een duurloop de AWD (Amsterdamse Waterleiding Duinen ) in. Volgens mij valt dit onder natuur. Ik ging een duurloop doen van zo’n 15 km en dan pak je toch een mooi stuk van het gebied mee wat misschien de kans op het zien van zo’n natuurerectie zou vergroten.

Ik was wat laat vanmorgen en omdat ik om 10:30 uur had afgesproken voor de koffie, moest ik er flink de vaart inzetten. Vaag herinnerde ik mij een route die ik vroeger als trainer met een loopgroep had gedaan en die wilde ik nu ook weer doen. Dit is, vind ikzelf , een leuke route buiten de gemarkeerde paden met lange onverharde stukken langs water. Het weer was regen, wind en kou. Vooral dat laatste zorgde ervoor dat de kans op het zien van een natuurerectie eigenlijk tot nul gedaald was,

Ondanks het weer liep ik lekker, had er goed de vaart in. Mijn geheugen over de route liet mij bijna niet in de steek. Ik schrijf bijna omdat ik het wipbruggetje was vergeten. Dit is een hangbruggetje dat als je daar hardlopend overheen gaat iedere keer dat je voet neerkomt op en neer gaat en er 100% voor zorgt dat je uit balans raakt. Gelukkig ging het goed en kon ik de reling pakken. De laatste paar kilometers nog even elk heuveltje hard op en ik was mooi op tijd voor de koffie.

Ik weet niet wanneer David Hockney het genoemde schilderij heeft geschilderd , maar dat is vast in een ander jaargetijde gebeurd. Ik denk dat ik maar moet wachten tot de bronsttijd, want dan staat het in de AWD stijf van de erecties.