Terwijl de vogels in de bomen floten, renden onder het balkon waar ik op zat twee duiven achter elkaar aan. Eigenlijk rende de één achter de ander aan die het op een gegeven moment genoeg vond en wegvloog. Het was vrijdagavond en deze duivenactie deed mij denken aan het weekend dat komen ging. Wat voor trainingen ging ik doen. Afgelopen week had ik al een snelle training gedaan dus die viel af. Ik besloot zaterdagmorgen een rustig loopje te doen en zondag een duurloop waarin het aantal hoogtemeters centraal stond. Lekker heuvel op, heuvel af in de duinen.

Vanmorgen, zondag, vroeg opgestaan. Een licht ontbijtje genomen en op de fiets gesprongen naar de duinen. Vandaag ging ik voor de hoogtemeters. Ik had drie duinen in gedachten die kwa hoogte duidelijk boven het landschap uitstaken Deze drie zou ik achter elkaar nemen met daartussen nog wat lagere duinen en aan het eind weer terug. Dit een paar keer. Een beetje het Heen en Weer van Drs P. Oeps, zie ik dat dit nummer uit 1974 komt. Ik word oud 😀.

Eerst drie km vlak inlopen en toen begon het. De eerste duin. De vleermuizenduin. Zo noemen we hem omdat bovenop een stenen luik met rooster is die de bunker eronder afschermt. In deze bunker zouden vleermuizen overnachten. Dit is de makkelijkste duin van de drie. Er zitten maar een paar stukje mul zand in en niet zo steil. De afdaling is ook gemoedelijk, hoewel ik daar later als ik er naar boven loop er anders over ga denken.

De tweede is de Alp. Zelf vind ik dit de zwaarste van de drie. Steile stukken, veel mul zand en iedere keer als je denkt boven te zijn komt er weer een nieuw stukje omhoog. Datzelfde had ik ook tijdens de paar keer dat ik de Jungfrau marathon deed. Daarom de Alp. Heerlijk om te weten dat als ik straks de Alp van de andere kant omhoog mag , de zwaarste helling van vandaag, mijn benen helemaal zullen verzuren. Ik deze training als waanzin ga betitelen, maar ook weet dat ik na afloop voldaan gevoel zal hebben.

De derde is de Duin Zonder Naam. (Suggesties zijn welkom ) Deze duin is heen het zwaarst. Regelmatig steile stukjes mul zand waarbij je na elke twee passen er één terugzakt. Na de drie duinen even vlak met aansluitend een 150 m pittig vals plat. Het keerpunt is een 50 m steile zandheuvel en dan weer terug over de Duin Zonder Naam, des Alp , de Vleermuizenduin en weer terug. Heen en Weer. Na 22 km kreeg ik mijn benen niet meer hardlopend naar boven. Nou had ik voor de snelheid soms ook kunnen gaan wandelen, maar ja, je bent hardloper. Het werd tijd voor de koffietafel .

Het doel van deze training was hoogte meters maken en dat is met onder andere 15 keer een lang onverhard duinpad naar boven naar mijn idee goed gelukt. 467 m.

Misschien de volgende keer toch maar een duintje erbij voor de 500 m. 😀