Ik stond aan de waterlijn toen het eerste golfje mijn voeten omspoelde en ik het zand eronder weg voelde spoelen. Rustig liep ik door het water in. Afgelopen week had ik iemand horen klagen over de vele kwallen die in het water zaten, maar voor zover ik kon zien waren ze vertrokken. Misschien lagen ze wel verscholen om als er een mens voorbij kwam toe te slaan. Het water was nog best fris. Langzaam liep ik door af en toe omkijkend naar mijn spullen. Er waren nogal wat meeuwen op het strand en je weet maar nooit. Het water was ondertussen tot boven kruishoogte gekomen en ik voelde een zeker lichaamsdeel gelijk kleiner worden. Plotseling denderde een stukje links van mij een man het water in onder het uiten van een flink gebrul waar menig tennis(st)er jaloers op zou zijn. Dit deed mij besluiten om de duik te nemen en ik verdween met mijn hoofd onder de golven. De rust was teruggekeerd.

Ik was een uur ervoor begonnen aan een duurloop met als plan eerst zo’n 10 km te lopen dan een duik te nemen en dan 6 km terug naar het beginpunt. Afgelopen vrijdag had ik een hardloopclinic gegeven aan collega’s waarvan de meesten nog weinig tot geen ervaring hadden met hardlopen. Ik benadrukte regelmatig dat ze vooral langzaam moesten lopen in de naar mijn idee goede looptechniek die ik ze tijdens de clinic uitlegde en waarmee ze oefenden. Eigenlijk best gek om tijdens een clinic HARDlopen de mensen leren LANGZAAM te lopen. Ik moet toch nog eens nadenken over de term hardloopclinic.

Ik begon mijn duurloop vanmorgen dus ook in een langzaam lopen tempo. Ik had geen meetapparatuur om dus kan niets vertellen over hartslag, snelheid enz. , maar in het begin liep ik gelijk op met een paar wandelaars die zo’n 50 m voor mij liepen. Na een paar minuten liep ik langzaam op ze in en omdat het in mijn tempo best wel lang duurde voor ik ze voorbij was kon ik hun gesprek volgen . Het ging over het damesvoetbalelftal en ze waren boos dat het vooral mannen waren die het beter wisten. Die wel even vertelde hoe het moest. Ik besloot als man om mijn tempo toch maar iets te versnellen. Zo liep ik door en kwam een uur later op het strand aan.

Na mijn eerste duik bleef ik nog een paar minuten in het water liggen, voor ik het strand weer opging en mijn kleding aantrok voor de 6 km terug. De zon was ondertussen ruim boven de duinen gekomen en gaf een behaaglijke warmte af die het bovengenoemde lichaamsdeel weer zijn normale afmeting gaf. Met de wind in de rug en de zon in het gezicht liep ik naar het beginpunt waar ik een paar loopmaatjes zou ontmoeten die hun eigen duurloop hadden gedaan. Onder het genot van een pannenkoek hebben we onze loopverhalen uitgewisseld.