Maandelijks archief: februari 2020

Een even niet dag.

Posted on by
2

Het intro van Lust For Live van Iggy Pop knalde uit mijn iPhone. Ik kon mij niet herinneren dat ik het geluid harder had gezet, maar vanmorgen om 06:00 uur klonk het onheilspellend luid. Ik moest eruit, want er moest gewerkt worden. Ik hoorde de wind en keek door het keukenraam naar buiten. Het regende en als ik dat kan zien met mijn lenzen uit, dan regent het echt. De beslissing was snel genomen. Met de bus naar het station in plaats van de fiets. Ontbijt erin. Een korte douche en op weg naar de bushalte.

Op zondagmorgen betekend dat echter een 10 minuten wandeling. De paraplu, een zwarte, gepakt en mijn oortjes in. Ik koos voor Nirvana, dat vond ik wel bij deze donkere ochtend passen. Gezien het formaat van de plassen moest het al flink geregend hebben. Net op tijd zag ik de grote plas waar een tegemoet komende auto over twee seconden doorheen zou rijden en stapte snel opzij. Even later geschiedde het toch. Terwijl ik over een donker pad tussen huizen doorliep voelde ik opeens mijn sokken nat worden. Een plas gemist. Snel doorlopen, want dit was echt zo’n ochtend om de bus te missen. Gelukkig gebeurde dat niet en een kwartier later kon ik in een warme trein gaan zitten tussen een aantal mensen die laveloos in de stoelen hingen. Een nacht doorgehaald in Amsterdam en nu met de eerste trein naar huis. Weinig tot niet aanspreekbaar. Sommigen snurkend, maar ik zat niet in een stiltecoupé . Zouden ze daar naar gekeken hebben?

Het was zondagmorgen, dus eigenlijk een duurloop morgen. Deze morgen dus niet, want ik moest werken. Nou moet ik heel eerlijk bekennen dat als ik niet had hoeven werken ook niet met dit weer was gaan hardlopen. Op social media lees ik nu stoere berichtten van mensen die wel zijn gaan lopen en dan schrijven over het trotseren van regen en wind en over de afstand die ze hebben gelopen. Soms nog langer dan ze gepland hadden. Aan mij is dit niet besteed. Ik ben een plezier- en gezondheidsloper. Een beetje regen vind ik geen bezwaar, maar er zijn grenzen. Die grens was vanmorgen duidelijk overschreden. De katten gingen het balkon niet op. De hond die uitgelaten moest worden wilde het portiek niet uit en bij station Leiden zochten de meeuwen en kauwtjes beschutting. Ik volg graag hun voorbeeld.

Een dag als deze noem ik een even niet dag. Morgen is een nieuwe dag .

Vanmorgen heerlijk gewerkt.

Een praatje maken

Posted on by
4

Nog even de kam door mijn haar halen en ik kon naar de duinen voor mijn rondje hardlopen. Nou had het weinig zin, die kam, want zo gauw ik mijn hoofd buiten de deur stak zou Dennis er vol doorheen kroelen en er weer die chaos van maken die ik ook zie als ik s’morgens mijn eerste blik in de spiegel werp. Toch even die kam , want je weet maar nooit of je met dit Dennisweer een tv ploeg tegenkomt die wat leuke storm opnames wil maken. Nu ik er zo over nadenk was die kam in dat geval ook niet handig, want die cameraploeg wil dan natuurlijk liever een verwilderde bos haren zien dan een gestylde coupe. Mijn ochtend ritueel afgemaakt met tanden poetsen en een drupje olie op mijn gezicht en ik kon gaan.

Gisteren waren er via de app al een paar afmeldingen, mede door het Dennisweer, zodat ik al snel in de gaten had dat ik vanmorgen alleen zou lopen. Dat alleen valt ook wel mee, want al snel kwam ik andere hardlopers en wandelaars tegen, Na zo’n anderhalve kilometer belandde ik in de staart van een loopgroep en trof daar twee bekenden aan. In plaats van de groep voorbij te gaan besloot ik om wat gas terug te nemen en een praatje met ze te maken. Even later hield de groep halt. Ik zei ze gedag en liep door. Een stuk verderop haalde ik en drietal lopers in. Één maakte een opmerking over het woord Roparun dat achterop mijn jas stond. In plaats van door te lopen hield ik in en maakte een praatje met ze over de roparun om even later weer in mijn eigen tempo door te lopen.

Ik moest denken aan een training die ik afgelopen week deed en daarin af en toe zomaar een praatje met iemand maakte, zoals met een dame die met haar hond liep. Ik kwam haar op mijn rondje voor de tweede maal tegen en zij zei “u loopt ook veel”. Ik stopte en zei “dat is misschien zo, maar u loopt een paar keer per dag met u hond wat maakt dat u misschien in totaal meer loopt dan mij”. Toen zag ik dat haar hond een spalk om een poot droeg en we raakten in gesprek daarover. Na een tijdje zeiden we gedag en vervolgden we beiden onze weg. Vlak voor ik thuis was zag ik dat iemand een probleem had met het keren van een bestelwagen op de smalle weg. Ik stopte en gidste hem. Hij draaide zijn raampje open en bedankte me. Na een kort praatje vervolgden we onze weg.

Dit vind ik het leuke van niet op schema lopen . Gewoon gaan hardlopen en openstaan voor wat er op je pad komt

Vanmorgen ook nog een praatje gemaakt met Dennis. Je weet wel die van het Dennisweer. We hebben wat stellingen doorgenomen. De ene keer was hij tegen. De andere keer was hij voor.

De Meewindloop

Posted on by
Beantwoorden

Afgelopen zondag raasde Ciara over ons land, maar toen ik vanmorgen, dinsdag, wakker werd had ik indruk dat hij , of is het een zij, nog steeds niet vertrokken was. Buiten klapperde alles nog even hard en de katten gingen nog steeds binnen op de bak, hoewel ze liever de bak buiten nemen. Ik was er wel een beetje klaar mee, met die wind. Ik wilde gewoon een stukje hardlopen zonder tegen die wind in te moeten beuken. Op social media las ik al een paar dagen hoe trots de mensen waren om tegen de wind in te lopen dan wel te fietsen. Er zijn zelfs kampioenschappen voor. Ik vond de 10 km van zondag wel genoeg en die had die dan ook zo gepland dat ik de volgende 10 wind mee had.

Zo lag ik dus vanmorgen, luisterend naar de wind op bed. Ik had een vrije dag en wilde gaan hardlopen. Opeens kreeg ik een wakker idee. Het was tenslotte al 09:00 uur. Ik keek op buienradar wat de verwachtingen waren, maar vooral naar de windrichting. Die bleek uit het westen te komen. Gelijk kwam er een gedachte in mij op. Ik zou de trein pakken naar Zandvoort en dan terug naar huis hardlopen met de wind in de rug.

Mijn hardloopoutfit aan en naar station Haarlem om daar de trein naar Zandvoort te nemen. Toen ik in Zandvoort tegen de wind in over de boulevard wandelde kon ik de kracht van de wind goed voelen. Het zand trouwens ook, want ik werd zo’n beetje gezandstraald. Na een paar minuten kwam ik aan op de plek vanwaar ik ging hardlopen. Nog even geprobeerd een beetje aardige selfie te maken terwijl ik bijna weggeblazen werd en toen mocht ik gaan.

Tegen de wind in is beuken, werken en proberen met behoud van je looptechniek / houding vooruit te komen. Met de wind mee lopen heeft echter ook zijn aandachtspunten. Voor je het weet beland je in een lange sprint met zo’n hoge belasting voor je beenspieren / gewrichten dat je 99% kans hebt op een blessure. Aan de andere kant moet je ook niet de hele route met de rem erop gaan lopen, want dan heb je evenveel kans op een blessure. Je moet dus een soort van middenweg vinden. Wel profiteren van de wind in de rug, maar toch controle houden over je snelheid.

Ik vloog de boulevard af Zandvoort in. Na een paar minuten had ik de balans gevonden tussen de ongecontroleerde sprint en de rem. Eigenlijk is het één lange weg rechtdoor naar mijn huis. Door Bentveld, Aerdenhout en Heemstede. Dan nog even het Spaarne over, linksaf en door het park naar huis. Ik had een fijne meewindloop gedaan van 10,5 km.

Het idee van de trein pakken en dan terug lopen is mij goed bevallen en ga ik zeker vaker doen.

Weeklogboek

Posted on by
1

Maandag 3 febr 2020. Vandaag een voor mij rustige duurloop gedaan. Ik kon eind van de middag lopen en dat betekend dus lopen met daglicht. Dan ben ik wat ruimer in de parcours keuze in verband met veilig lopen. Ik had een route van zo’n 10 km in gedachten en omdat ik gisteren in mijn duurloop versnellingen had gedaan ging ik hem vlak lopen. Met versnellingen ben ik wat voorzichtiger geworden. Blessurevrij blijven staat voorop, dus ik mag maximaal twee keer in de week iets met tempoversnelling doen. Vandaag is het een duurloop geworden van 10,6 km in 58:17 min wat een gemiddelde snelheid inhoud van 5:28 min /km (11 km/uur)

Dinsdag 4 febr 2020. Vandaag een duurloop gedaan met een middenstuk van 4 km sneller. Het snellere stuk mocht geen werken worden , maar ik moest op souplesse blijven lopen. Hijgen was uit de boze. Het weer zat niet echt mee. Koud, wind en regen, maar omdat ik de 4 km op een rondje van 2 km liep had ik alles mee en tegen. De snelheid tijdens de 4 km was gemiddeld 4:30 min/km ( 13,3 km/uur ) De totale afstand vandaag was 9,2 km in 47:37 min.

Woensdag 5 febr 2020 Vandaag niet hardgelopen. Gisteren heb ik een tempoloop gedaan en daarom is het vandaag een mooie dag voor hardlooprust. Ik heb wel een alternatief gedaan. Omdat ik de hele dag binnen ben vind ik het prettig om toch ook wat buiten te doen. Het alternatief was een wandeling van het station naar huis. 4,07 km in 43:55 min.

Donderdag 6 febr 2020. Vandaag een voor mij rustige duurloop gedaan. Gelijk na het werk om 18:00 uur gaan lopen. In het donker dus deze keer. Ik loop een rondje van 2,5 km in de wijk. Het voordeel van dit rondje is dat ik op de stoep kan blijven lopen en geen weg hoef over te steken. Ik liep dit rondje een paar keer en kwam op een totaal van 10,5 km in 57:06 min wat een gemiddelde snelheid inhoud van 5:26 min/km ( 11 km/uur.

Vrijdag 7 febr 2020. Vandaag een training gedaan met versnellingen op muziek van The Cure. Dit betekend de eerste twee nummers rustig. Daarna een nummer op gevoel versnellen. Dan weer een nummer rustig enz enz. Ik luisterde naar hun laatste album Live in Hyde Park London. Ik heb in totaal 6 nummers versneld gelopen. De totale afstand vandaag was 13,08 km met een gemiddelde snelheid van 4:58 min/km (12 km/uur)

Zaterdag 8 febr 2020. Vandaag een rustdag. Ik voelde de benen nog goed na gisteren. Ik ga dan niet hardlopen. Een alternatief zou zijn wandelen, maar ik hoefde vandaag niets en heb lekker uitgeslapen. Vanmiddag nog wel even door de stad gelopen en een appelgebak met slagroom genomen om de voorraad koolhydraten op peil te brengen voor de duurloop van morgen. 😀

Zondag 9 febr 2020. Vandaag een voor mij langzame lange duurloop gedaan op de HT Duurloopmethode. Dit betekend 15 min hardlopen en dan 1 minuut wandelen. Dan weer 15 min hardlopen en 1 minuut wandelen enz enz. Er was een harde wind en ik besloot eerst tegen de wind in te lopen . Ik probeer mijn hartslag bij deze training rond de 120 te houden , maar met deze wind tegen was dat niet mogelijk. Het werd gemiddeld 130. Ik heb gelopen in de Amsterdamse Waterleiding Duinen. De afstand vandaag was 21,4 km in 2:07:52 uur wat een gemiddelde snelheid inhoud van 5:59 min/km (10 km/uur)

Nu lekker douchen, lunchen. en op naar volgende week.

Ingeklemd

Posted on by
1

Ik lag vanmorgen ingeklemd tussen mijn dekbed en matras. Lekker warm en in zo’n houding dat mijn lichaam op de juiste plekken ondersteund, dan wel bedekt was. Bewegen was dodelijk. Nou is dodelijk misschien wat overdreven, maar het perfecte liggevoel is dan weg. Aan mijn voeteneind lag een kater en aan zijn geronk te horen kon hij ook zomaar eens in dezelfde staat van genot kunnen verkeren. Ik hoorde het buiten regenen en waaien wat voor mij een aanmoediging was om te blijven liggen. Met één hand pakte ik voorzichtig mijn iPhone, die naast mij op het kastje lag, en zag op buienradar dat ik nog een tijdje mocht blijven liggen. Over ongeveer een uur zou de blauwe vlek mijn woonplaats verlaten en plaatsmaken voor wat motregen. Voorzichtig de iphone weer terug gelegd en teruggekeerd naar dromenland.

Het was zondagmorgen, dus duurloopmorgen. Eigenlijk had ik een lange duurloop ( 20 + ) in gedachten, maar mijn “toestand” als hierboven beschreven deed al gauw een streep zetten door mijn plan. Ik loop vooral voor mijn plezier en hoef niets te bewijzen of te presteren dus het lopen moet wel een soort van leuk zijn. Helemaal niet lopen was ook geen optie, want ik wist dat ik mij na het lopen heel prettig zou voelen. Na wat polderen met mijzelf besloot ik een 13 km loop te doen. Over die 13 km is niet nagedacht, maar de ronde die ik in gedachten had was 13 km.

De hardloopkleding aan en naar buiten. Het miezerde licht. Niet genoeg om de beruchte kringetjes in het water te produceren, maar genoeg om te weten dat ik na mijn loop drijfnat zou zijn. Om de één of andere reden vindt ik dit nooit lekker weer voor een rustige loop, maar zet ik er graag een beetje tempo in. Na een rustig begin ging het tempo dan ook snel omhoog en kwam ik in een voor mij comfortabel tempo van 12 km/uur. Ik kwam verrassend veel loopmaatjes tegen. Misschien hadden zij ook gewacht tot de ergste regen voorbij was. Het liep zo lekker dat ik besloot om in de laatste 5 km met enige regelmaat een tempoversnelling van zo’n 200 m te doen. Na ruim 13 km en 1:04 uur had ik de voordeur in het zicht.

Ik had al een handdoek klaargelegd, zodat ik bij binnenkomst mij gelijk kon afdrogen en niet nat door het huis zou denderen. ( ja, mannen kunnen ook wel eens vooruitziend zijn )

Met de warme douche keerde het gevoel van vanmorgen in bed terug, maar nu in het kwadraat, want het prettige gevoel van na het lopen kwam erbij.