Ik lag vanmorgen ingeklemd tussen mijn dekbed en matras. Lekker warm en in zo’n houding dat mijn lichaam op de juiste plekken ondersteund, dan wel bedekt was. Bewegen was dodelijk. Nou is dodelijk misschien wat overdreven, maar het perfecte liggevoel is dan weg. Aan mijn voeteneind lag een kater en aan zijn geronk te horen kon hij ook zomaar eens in dezelfde staat van genot kunnen verkeren. Ik hoorde het buiten regenen en waaien wat voor mij een aanmoediging was om te blijven liggen. Met één hand pakte ik voorzichtig mijn iPhone, die naast mij op het kastje lag, en zag op buienradar dat ik nog een tijdje mocht blijven liggen. Over ongeveer een uur zou de blauwe vlek mijn woonplaats verlaten en plaatsmaken voor wat motregen. Voorzichtig de iphone weer terug gelegd en teruggekeerd naar dromenland.

Het was zondagmorgen, dus duurloopmorgen. Eigenlijk had ik een lange duurloop ( 20 + ) in gedachten, maar mijn “toestand” als hierboven beschreven deed al gauw een streep zetten door mijn plan. Ik loop vooral voor mijn plezier en hoef niets te bewijzen of te presteren dus het lopen moet wel een soort van leuk zijn. Helemaal niet lopen was ook geen optie, want ik wist dat ik mij na het lopen heel prettig zou voelen. Na wat polderen met mijzelf besloot ik een 13 km loop te doen. Over die 13 km is niet nagedacht, maar de ronde die ik in gedachten had was 13 km.

De hardloopkleding aan en naar buiten. Het miezerde licht. Niet genoeg om de beruchte kringetjes in het water te produceren, maar genoeg om te weten dat ik na mijn loop drijfnat zou zijn. Om de één of andere reden vindt ik dit nooit lekker weer voor een rustige loop, maar zet ik er graag een beetje tempo in. Na een rustig begin ging het tempo dan ook snel omhoog en kwam ik in een voor mij comfortabel tempo van 12 km/uur. Ik kwam verrassend veel loopmaatjes tegen. Misschien hadden zij ook gewacht tot de ergste regen voorbij was. Het liep zo lekker dat ik besloot om in de laatste 5 km met enige regelmaat een tempoversnelling van zo’n 200 m te doen. Na ruim 13 km en 1:04 uur had ik de voordeur in het zicht.

Ik had al een handdoek klaargelegd, zodat ik bij binnenkomst mij gelijk kon afdrogen en niet nat door het huis zou denderen. ( ja, mannen kunnen ook wel eens vooruitziend zijn )

Met de warme douche keerde het gevoel van vanmorgen in bed terug, maar nu in het kwadraat, want het prettige gevoel van na het lopen kwam erbij.