Maandelijks archief: mei 2020

Pas op de plaats

Posted on by
Beantwoorden

De zon scheen strak op het pad voor mij en de wind achter mij. Rechts van mij zag ik haar uit de berm komen, maar ze was niet alleen. Een heel gezin kwam achter haar aan. Het leek wel of ze even naar links en rechts keek alvorens ze overstak. Het was een smalle weg, waarop twee auto’s elkaar nauwelijks kunnen passeren en waar alleen wat bestemmingsverkeer komt, maar toch, oppassen. Het gezin bestond uit een moedereend en vijf kuikens. Erg klein waren die niet meer, maar nog net niet groot genoeg om alleen de wereld in te gaan. Netjes achter elkaar lopend staken ze de weg over en verdwenen in het hoge bermgras, waarachter een sloot was. Ik maakte even een pas op de plaats om naar deze overgang te kijken en niet te verstoren. Een fietser die van de andere kant kwam deed hetzelfde.

Een pas op de plaats maken. Zo kan ik de afgelopen week het beste betitelen. Ik heb er nu ruim 5 weken opzitten waarin ik dagelijks een rondje van 6,6 km ga hardlopen . In de eerste 4 weken heb ik wekelijks wat met het tempo gespeeld waarbij ik twee keer per week een vlotte loop mocht doen. Vorige week meende ik even mijn kuit gevoeld te hebben en daarom besloot ik deze week alleen maar rustig aan te lopen. Voor mij is rustig aan een tempo van 10 km/uur. Voor de liefhebbers is het misschien leuk om te weten dat mijn hartslag dan zo’n 120 – 125 slagen per minuut is. Aan de afstand en de frequentie (elke dag) kan ik niets veranderen, want dan is mijn Route 6,6 afgelopen. Zo ben ik het ondertussen gaan noemen, Route 6,6.

De pas op de plaats van afgelopen week is mij goed bevallen. Wel dagelijks mijn. 6,6 km, maar nergens last van. Het lekkere van dit voor mij rustige tempo is dat ik helemaal niet moe wordt. De meeste dingen blijven echter nooit heel lang lekker en zo ook dit niet. Het verlangen naar een portie zweet en hijgen begint op te komen en komende week ga ik dan ook weer beginnen met tempowisselingen. Wel mijn fysieke gestel in de gaten blijven houden, want op het moment dat dat uitvalt is het einde Route 6,6

Nadat het eendengezin was gepasseerd ben ik rustig verder gelopen. Tijdens een rustige loop heb je wel mee tijd om rond te kijken. Zo zag ik. bij de boerderij waar ik langs kom kalfjes en lammetjes. Een aandachtspunt tijdens zo’n pas op de plaats tempo is de looptechniek. Uitkijken dat het rustig tempo geen sloffen wordt, want dat verhoogd alleen maar de kans op een blessure. Netjes blijven lopen dus. Op de terugweg zag ik het eendengezin dobberen in de zon als waren het koeien die in de wei die liggen te herkauwen. Een kleine kilometer later was ik weer thuis en kon ik terugkijken op een lekker pas op de plaats loopje.

Op de Route 66 in Noord Amerika ben ik ondertussen bij het plaatsje Lincoln aangekomen.

30 dagen

Posted on by
2

Vandaag met mijn 6,6 km hardlooprondje de drie kruisjes ( XXX ) volgemaakt. Het is eigenlijk best wel snel gegaan. Het begon met niets en na drie dagen begon het met een iets. Het werd een idee. Na een week besloot ik ermee door te gaan en nu ben ik dus al 30 dagen bezig. In het begin steeds hetzelfde rondje, maar afgelopen week dus met een ander rondje begonnen ( zie vorige blog ). Dat nieuwe rondje was natuurlijk wel 6,6 km. Ondertussen zijn er meerdere rondjes en 6,6 km ideeën in mijn hoofd gekomen en ik kijk er naar uit om die uit te gaan werken

Vanmorgen dus nummer 30. Het was heerlijk weer en om te voorkomen dat ik in een soort van zondagsdrukte zou belanden wat tot veel anderhalve meter zigzag manoeuvres zou leiden, besloot ik om wat vroeger te vertrekken. Ik bleek niet de enige te zijn die dit dacht, aardig wat andere loopmaatjes hadden ditzelfde idee. We worden handig in de anderhalve meter manoeuvre, want een blik is vaak al voldoende om een signaal te geven aan welke kant van de weg jij gaat lopen. Er was wel een hond die het nog niet helemaal begrepen had en vrolijk knuffelend tegen mij opsprong. Gelukkig had de bazin wel het anderhalve meter nieuws gevolgd en greep snel in. Na een korte groet en een sorry van de bazin vervolgenden we allen onze weg.

Voor vandaag stond er een vlotte 6,6 km op het programma. Mijn benen hadden er helemaal zin in. Omdat dit mijn tweede vlotte loop was deze week besloot ik wel iets terughoudend te beginnen en dan als het lekker ging na twee km het tempo iets op te voeren. Nou het ging lekker. ( Het gevalletje hond was na ruim een km ). Het tempo opgevoerd en zag zowaar een 4:20 min/km op mijn applewatch. Dit was wel mijn snelheidsgrens. Ik wist uit het verleden dat bij een hogere snelheid mijn kuiten wel eens dwars konden liggen en besloot het tempo een fractie terug schroeven. Toen ik met na 4 km op het klokje keek zag ik dat een tijd onder de dertig minuten in het verschiet lag als ik het tempo weer iets opschroefde. Een paar jaar geleden zou ik dat gedaan hebben, maar wijsheid komt met de jaren dus ik nam het risico op een blessure niet en bleef in hetzelfde tempo doorgaan. Heel tevreden met een tijd van 30:14 min ging ik op het balkon zitten om deze blog te schrijven. Op naar het vierde kruisje.

Ik heb ondertussen bijna 200 km afgelegd en dat betekend dat op op de Route 66 in de straten van Bloomington ben aangekomen.

Hieronder een staafdiagram van de trainingstijden van afgelopen de afgelopen week.

Rechtsaf

Posted on by
2

In mijn hoofd wist ik het wel, maar mijn lijf had er nog geen benul van. Ik liep nu 23 dagen mijn 6,6 hardlooprondje en dat was iedere keer hetzelfde rondje. Dit betekend na 300m linksaf. Afgelopen maandag ging ik het anders doen. Ik begon op de gebruikelijke manier. Heel rustig, in een tempo waar een schildpad zijn neus voor op zou halen, vertrok ik. Na 150m zag ik de T-splitsing waar ik altijd linksaf ging. Toen ik deze T-splitsing naderde zag ik van rechts verschillende lop(st)ers komen die allemaal links uit beeld verdwenen. Vlak voor de T-splitsing realiseerde mijn lijf dat het vandaag wel eens anders kon gaan, want ik liep aan de “verkeerde” kant van de weg. Ik ging rechtsaf.

Ik had er bewust voor gekozen om de eerste periode steeds hetzelfde rondje te doen . Eerst moest ik in een ritme komen van elke dag 6,6 km hardlopen. Ik zou vaak op andere tijden moeten lopen en met het oog op de anderhalve meter regel van nu wilde ik wel een route lopen die anderhalvemeterproof was. Als laatste was het makkelijk dat ik dit loopje vanuit huis kon doen en niet eerst ergens heen moest gaan. Ik hoefde alleen nog maar te lopen en met die andere aspecten hoefde ik mij na de eerst paar keer niet meer bezig te houden.

Afgelopen maandag voelde ik opeens de behoefte om een andere route te gaan lopen. Wel vanuit huis en wel 6,6 km, maar anders. Ik had al iets in mijn hoofd en met behulp van Afsatandmeten.nl maakte ik een route van ongeveer 6,6 km. Aan het eind kon ik altijd wel iets improviseren om hem sluitend te maken. Zo sloeg ik dus bij de T-splitsing rechtsaf. Liep ook nu langs het Spaarne , maar de andere kant op. Na ruim twee kilometer was daar het eerste “probleem” . Ik had een lusje in een woonwijk bedacht, maar toen ik z’on 200m die wijk in was werd de weg afgesloten door een hek in verband met Corona. Er zat niets anders op dan terug lopen. Dit deed mij denken aan menig heen en weertjes die ik tegengekomen was tijdens marathons om de afstand precies goed te maken. Een kleine kilometer verder was daar het tweede “probleempje”. Een verhuiswagen blokkeerde een ander lusje dat ik in gedachten had. Er zat weinig anders op dan dit lusje over te slaan. Ik besloot om zoveel als mogelijk de route verder te lopen en zonodig een aanpassing te doen als ik bijna thuis was. Wat bleek, laten de twee blokkades er nou toe leiden dat ik een route loop van precies 6,6 km. Zo zie je maar, maak je niet druk bij blokkades, maar vervolg je weg waar kan.

Ik heb nu twee routes van 6,6 km en het is de bedoeling dat er meer gaan komen. Die hoeven niet vanuit huis, maar kunnen ook op een andere lokatie beginnen. De hardloopafstand blijft wel 6,6 km. Weet jij een leuke 6,6 km dan hoor ik dat graag en misschien kunnen we hem als de Coronaregels versoepelen hem samen lopen.

Blessurepreventie

Posted on by
Beantwoorden

Met een zwaai landde mijn hiel op de hoek van de tafel. Het was geen soepele zwaai van een danser, maar ook geen zwaai van een houten Pinokkio been. Het was gewoon een degelijke zwaai. Ik zocht even mijn balans en boog toen naar voren met mijn handen richting mijn tenen. Niet dat ze die haalden, maar ik kwam toch al een heel eind vond ik. Het doel was het rekken van de hamstrings. Daarvoor had ik de kuiten en de quadriceps (bovenbeenspieren voorkant) gerekt, Hierna zouden nog een paar spieren aan de beurt komen en na ongeveer een kwartier was ik klaar,

Sinds ik met mijn dagelijkse 6,6 km rondje hardlopen ben begonnen heb ik van dit rekritueel een dagelijks terugkerende activiteit gemaakt. Om heel eerlijk te zeggen was ik nooit zo van het rekken. Af en toe en keertje als ik er zin in had, maar geen vast iets. Nu ik elke dag loop ben ik toch wat meer over blessurepreventie gaan nadenken. Rekken zou daarbij kunnen helpen. Zeker weten doe ik het nooit, want ik kom nooit te weten hoe het gegaan zou zijn als ik niet zou rekken. Ik merk wel dat ik nu na drie weken rekken soepeler wordt. Een tweede voordeel van het kwartier rekken is dat ik een kwartier voor mijzelf neem en in dat kwartier ook bewust met mijn ademhaling bezig ben. Ik ga dus niet tijdens dat kwartier Netflixen.

Zo ben ik dus naast het lopen in verschillende tempo’s (zie blog vorige week) met blessurepreventie bezig en dit is niet alles. Een paar keer per week masseer ik ook mijn benen. In dit Coronatijdperk is het niet mogelijk naar een masseur te gaan, maar met mijn opleidingen sportmassage en massagetherapie kom ik een heel eind met zelfmassage. Er zijn nog meer mogelijkheden om aan blessurepreventie te doen, zoals voeding, maar daarover in en later blog meer.

Vandaag mocht ik een vlotte 6,6 km doen. Ik had afgelopen week pas één vlotte loop gedaan dus het kon. Als warming up had ik thuis al wat losmakende oefeningen gedaan en was ik met de trap naar 1 naar 5 hoog gewandeld. ( wel met de lift naar beneden ). Het was heerlijk weer en begon met een eerste kilometer van 5 min/km. Daarna kon het tempo omhoog en kwam ik zo rond de 4:30 min/km tempo. Een beetje zigzaggen onderweg vanwege de anderhalve meter en net binnen de 30 minuten weer terug ( 29:56 min) Helemaal tevreden en nergens last van. Nou ja, een beetje moe dan.

Ondertussen ben ik op dag 23 aangekomen. Dit betekend dat ik er 152 km op heb zitten. Op de Route 66 ben ik net het plaatsje Pontiac gepasseerd.

Hieronder het staafdiagram van mijn looptijden afgelopen week.