Vandaag met mijn 6,6 km hardlooprondje de drie kruisjes ( XXX ) volgemaakt. Het is eigenlijk best wel snel gegaan. Het begon met niets en na drie dagen begon het met een iets. Het werd een idee. Na een week besloot ik ermee door te gaan en nu ben ik dus al 30 dagen bezig. In het begin steeds hetzelfde rondje, maar afgelopen week dus met een ander rondje begonnen ( zie vorige blog ). Dat nieuwe rondje was natuurlijk wel 6,6 km. Ondertussen zijn er meerdere rondjes en 6,6 km ideeën in mijn hoofd gekomen en ik kijk er naar uit om die uit te gaan werken

Vanmorgen dus nummer 30. Het was heerlijk weer en om te voorkomen dat ik in een soort van zondagsdrukte zou belanden wat tot veel anderhalve meter zigzag manoeuvres zou leiden, besloot ik om wat vroeger te vertrekken. Ik bleek niet de enige te zijn die dit dacht, aardig wat andere loopmaatjes hadden ditzelfde idee. We worden handig in de anderhalve meter manoeuvre, want een blik is vaak al voldoende om een signaal te geven aan welke kant van de weg jij gaat lopen. Er was wel een hond die het nog niet helemaal begrepen had en vrolijk knuffelend tegen mij opsprong. Gelukkig had de bazin wel het anderhalve meter nieuws gevolgd en greep snel in. Na een korte groet en een sorry van de bazin vervolgenden we allen onze weg.

Voor vandaag stond er een vlotte 6,6 km op het programma. Mijn benen hadden er helemaal zin in. Omdat dit mijn tweede vlotte loop was deze week besloot ik wel iets terughoudend te beginnen en dan als het lekker ging na twee km het tempo iets op te voeren. Nou het ging lekker. ( Het gevalletje hond was na ruim een km ). Het tempo opgevoerd en zag zowaar een 4:20 min/km op mijn applewatch. Dit was wel mijn snelheidsgrens. Ik wist uit het verleden dat bij een hogere snelheid mijn kuiten wel eens dwars konden liggen en besloot het tempo een fractie terug schroeven. Toen ik met na 4 km op het klokje keek zag ik dat een tijd onder de dertig minuten in het verschiet lag als ik het tempo weer iets opschroefde. Een paar jaar geleden zou ik dat gedaan hebben, maar wijsheid komt met de jaren dus ik nam het risico op een blessure niet en bleef in hetzelfde tempo doorgaan. Heel tevreden met een tijd van 30:14 min ging ik op het balkon zitten om deze blog te schrijven. Op naar het vierde kruisje.

Ik heb ondertussen bijna 200 km afgelegd en dat betekend dat op op de Route 66 in de straten van Bloomington ben aangekomen.

Hieronder een staafdiagram van de trainingstijden van afgelopen de afgelopen week.