Mijn hartslag liep op naar sprintwaarden, De stresshormonen begonnen de overhand te krijgen in mijn lichaam en ik kon niet meer stilzitten. Ik liep onrustig door de kamer en over het dakterras. De oorzaak was het zoveelste artikel dat ik gelezen had in de krant over het corona vaccin en dan met name over de verstrekking ervan aan arme landen. Ik dacht, hoe is het mogelijk? Ik kleedde mij om. Trok mijn hardloopschoenen aan en ging de deur uit. Hardlopen.

Wij vallen aan op het Corona vaccin als hongerigen op een broodje of als armen om een baantje waar ze een paar stuivers mee verdienen. Alleen zijn wij niet hongerig of arm, maar behoren tot één van de meest rijke en weldoorvoede landen van de wereld. Wij, de rijke landen, kopen nu bijna alle vaccins op en als er iets overblijft dan krijgen de arme landen het misschien. Nou ja, krijgen, dat moeten we nog zien. De EU heeft net een contract afgesloten met een farmacteut waarin opgenomen is dat het vaccin niet zomaar gratis aan arme landen verstrekt mag worden. NOS.nl Af en toe geven we wat weg onder het mom van kijk eens hoe goed we zijn. Eigenlijk zijn het niet meer dan wat kruimels.

Hardlopen helpt mij om de emoties te dempen en onder controle te krijgen. De scherpe kantjes ervan af te lopen. Ik starte met een lijf vol boosheid en emoties. Eigenlijk wilde ik gelijk beginnen met sprinten, maar had gelukkig nog voldoende gezond verstand over dat mij dwong rustig te beginnen. Na dit rustige begin voerde ik het tempo langzaam op en kon af en toe geen weerstand bieden aan de dwang naar een sprintje. Een kilometer of vijf verder was ik tot rust gekomen. De boosheid was er nog steeds, maar het was geen ongecontroleerde boosheid meer. Daarna rustig doorgelopen naar huis. Een pot thee gezet en achter de laptop gaan zitten.

Een aantal maanden geleden was ik nog een held, omdat ik in de gezondheidszorg werk. Nu met dit vaccin verhaal voel ik mij geen held meer, maar gaat mijn gevoel meer richting schaamte. Waarom niet alle geproduceerde vaccins gelijkmatig over de wereldbevolking verdelen. Misschien moeten we gewoon in Nederland beginnen met bijvoorbeeld voor elk Nederlandse gevaccineerde een vaccin aan een minder kapitaalkrachtig land te schenken. Dan wordt niet een persoon een held, maar een land. Nederland.

Dit vaccin verhaal speelt bij mij al weken en als ik het aan anderen vertel krijg ik meestal te horen dat het geen zin heeft om in je eentje het vaccin om deze reden te weigeren. Ik doe het toch en doneer mijn vaccin aan een minder kapitaalkrachtig land door middel van een donatie van 15 euro aan UNICEF . Op het moment dat de gehele wereld bevolking gelijkmatig wordt voorzien van een vaccin dan sluit ik mij aan voor een prik.

Volgende keer weer een hardloopverhaal, maar ik moest dit even kwijt.