In een fractie van een seconde was mijn kapsel tot een chaos verworden toen ik mijn hoofd voorbij het koffietentje op de hoek van de boulevard in Katwijk stak. Een paar passen verder kon ik de trap af naar het strand. In de verte zag ik kitesurfers zich uitleven op het water waar de golven wit schuimden. Langzaan liep ik over het strand naar de zee. Snel ging niet, want de wind probeerde mij terug te blazen naar de boulevard. De zandkorreltjes knalden als kogeltjes tegen mijn scheenbeen. Heerlijk, ik was weer op het strand.

Het was al maanden geleden dat ik op het strand was geweest. In ieder geval sinds juli vorig jaar. Regelmatig had ik er wel aan gedacht om naar het strand te gaan, maar het feit dat ik dat met de auto moest doen hield mij op de een of andere manier tegen. Vandaag niet. Ik had een korte werkdag tot 11 uur en opeens had ik een onbedwingbare zin om de schoenen aan te trekken en een stukje op het strand te gaan rennen. Ik koos voor het strand bij Katwijk. In mijn geheugen kwam dit strand nog niet voor en daarom leek het mij de juiste plek om opnieuw het strandlopen op te pakken.

Er was een harde wind en het strand was zo goed als verlaten. De anderhalve Corona meter was dus geen probleem. Het enige risico was dat de Britse mutatie van het Corona virus met de wind mee over de Noordzee naar de Katwijkse kust geblazen zou kunnen worden, maar dat risico achtte ik zo klein dat ik het er op waagde. Eerst naar het zuiden, richting Scheveningen want dan had ik de wind schuin tegen. Het strand was breed en redelijk hard zodat mijn schoenen er niet echt in wegzakten. Af en toe vloog een meeuw een stukje met me mee of stoof een groepje kleine vogeltjes , ik ken de naam niet maar zal ongetwijfeld iets met strand zijn, op als ik aan kwam denderen. Na drie kilometer keerde ik mij om en liep terug naar Katwijk. Heerlijk met de wind schuin achter in de rug. Hoefde eigenlijk niets anders te doen dan de voeten snel op te tillen en werd zo voort geblazen. Bij de boulevard aangekomen nog even pittig het trapje op. Voorbij de koffietent en de laatste paar honderd meter terug naar de auto.

Met veel plezier kijk ik terug naar deze hernieuwde kennismaking met het strand en ga het zeker vaker doen. Hoever zou het naar Scheveningen zijn?