De kei

Soms loop ik anders. Daarmee bedoel ik niet een andere snelheid of andere afstand. Met dit soms loop ik anders bedoel ik met mijn ogen. Mijn ogen zijn dan op zoek. Ik loop dan kris kras door de stad en mijn ogen zijn dan op zoek naar dat momentje van geluk. Ondertussen heb ik een beetje gevoel gekregen voor de kansrijke plekjes. Vandaag zag ik er weer één.

Een tijdje geleden zat ik op een terras en kwam de serveerster mijn bestelling brengen. Thee en appelgebak met slagroom. Dit was aanleiding voor mijn buurvrouw om hier een opmerking over te maken. Niet vervelend , maar in de trant van “dat ziet er lekker uit” . Dit was het begin van een gesprek. Zij wilde de mensen in de Corona periode graag een momentje van geluk geven en was begonnen met kleine keitjes te schilderen . Die legde ze her en der in de stad neer. Ze een beetje te verstoppen, maar ook weer niet te moeilijk. De mensen die ze zagen kregen dan een momentje een gelukkig gevoel. Je mocht met de kei doen wat je wilde. Laten liggen of meenemen. Ze had veel positieve reacties gekregen en die middag zou ze weer aan het schilderen gaan. Ze had een zak met keitjes naast zich liggen.

Ik liep een rustig rondje door de stad. Was de Sterrenwacht gepasseerd en bij de Hortus Botanicus ging ik naar de Rapenburg. Na nog wat links en rechtsaf slaan kwam ik bij de Hooglandse kerk. Ik was al een plekje gepasseerd waar een week terug er nog eentje lag, maar die was nu weg. Ik dribbelde rustig verder en opeens zag ik hem (of haar) Rustig liggend tussen twee stenen. Had ik harder gelopen dan had ik hem zeker gemist. Ik voelde een soort van opwinding. Mijn hart sloeg wat sneller en voelde het momentje van geluk over mij heen komen. Gestopt om te kijken, even oppakken, ronddraaien en weer neerleggen. Hopend dat iemand anders er net zo’n geluksmomentje aan beleefd als ik.

Ik liep verder. De vermoeidheid die ik voelde was geheel verdwenen en dat was meteen te merken aan mijn tempo dat omhoog ging. Deed er zelfs nog een lusje aan. Na het lopen voel ik mij altijd al goed, maar na zo’n geluksmoment loopje kan ik weer even alles aan.

Mocht je in Leiden gaan hardlopen, doe dan ook eens zo’n loopje en wie weet loop je zomaar tegen een geluksmoment aan.