Vijf, vier, drie, twee, één, klaar zei de dame terwijl ze het wattenstaafje dat net mijn neus keel holte in zijn totaliteit had verkent terugtrok en in een kweekpotje met een vloeistof onderdompelde. U krijgt vanmiddag tussen vier en zes uur een mail van ons met daarin de uitslag. Weer een PCR test achter de rug. Nu maar hopen op een gunstige uitslag.
Afgelopen maandagmiddag begon het. Een loopneus die bijna niet meer te stoppen was en af en toe vergezeld ging met een explosieve nies. De zakdoekjes waren niet aan te slepen. Mijn plan was om het gebruikelijke 7 km hardlooprondje te doen, maar dat leek mij geen goed plan. Ik ben niet van het slag mensen dat zegt niet aanstellen, maar doorgaan. Eerder van het slag dat zegt aanstellen en stoppen. Dat laatste is natuurlijk overdreven, maar ik ben wel iemand die bij een lichamelijk ongemak geen fysieke inspanning doet die niet hoeft. Volgens mij moet je het lichaam de mogelijkheid geven om zijn aandacht helemaal aan dat fysieke ongemak te geven en niet belasten met een forse fysieke inspanning, wat hardlopen is. Wat voor mij ook helemaal uit den boze is medicijnen innemen , bijvoorbeeld pijnstillers, om het ongemak te onderdrukken om zo wel die fysieke inspanning kunnen doen. De hardloopschoenen kregen dus rust.
Dinsdag vertoonde mijn neus nog dezelfde kuren en in overleg met mijn leidinggevende gaan testen en thuis wachten op de uitslag. Gelukkig was de uitslag negatief en kon ik de voordeur uit. Na een dag binnen zitten wilde ik er dolgraag even uit. Hardlopen zat er niet in , maar een lichte fysieke inspanning als wandelen was wel mogelijk. De wandelschoenen aangetrokken, een pakje zakdoekjes mee en naar buiten. Lekker een rondje in de stad gewandeld. De loopneus hield zich koest. Hij leek ook wel blij te zijn met wat buitenlucht en veranderde in een rustig lopende wandelneus. De rest van de week ben ik blijven wandelen en vrijdag avond kon ik merken dat het een stuk beter ging. De verleiding was groot om het weekend weer de loopschoenen aan te trekken, maar besloot om dat niet te doen. maandag is een mooie dag om de hardloopschoenen weer te pakken.
Had ik in mijn vorige blog net mijn hardloopdoel voor de komende periode ( hoogstwaarschijnlijk de rest van mijn leven 😀 ) begin ik gelijk met zo’n week. Vroeger zei ik dan tegen de hardlopers die ik begeleidde “heb je dat maar gehad”, dus zeg ik nu maar dat tegen mijzelf. Tot volgende week.
HT Runner 