Er was een meeuw op de stoel komen zitten. De stoel op mijn balkon. Een houten eettafel stoel die daar al maanden staat te wachten om naar het groot vuil gebracht te worden. Een stoel die staat te vergaan en waar langzaam de gaten in lijken te komen. Er op zitten durf ik niet meer , maar het gewicht van de meeuw kon hij blijkbaar nog wel dragen. Hij zat daar droog en uit de wind.

Ik daarentegen trok mijn hardloopschoenen aan om in wind en regen naar buiten te gaan voor mijn hardlooprondje. Nou had ik op buienradar gezien dat het binnen een paar minuten droog zou zijn. Ik vertrok dus droog. Echter ik had ook op buienradar gezien dat het spoedig weer zou gaan regenen en een snelle rekensom vertelde mij dat ik niet droog thuis zou komen. Waarom dan toch hardlopen?

Ik had vanmorgen een ochtenddienst van mijn werk gedaan. Dat betekend een ochtend binnen zijn en vooral met je hoofd bezig zijn. Het was een rustige dienst dus zeker tijd voor koffie en praten met collega’s, maar het is wel binnen en weinig tot geen zicht op daglicht. Voor mij is hardlopen een lichamelijke inspanning die ontspanning oplevert en waarbij ik lekker naar buiten kan gaan. Menigeen zal zeggen “met dit weer blijf je toch lekker binnen” en dat kan ik mij ook zeker voorstellen, maar zo zit ik niet in elkaar. Ik weet namelijk dat ik mij na het hardlopen weer als een jong god voel. Nou is dat laatste misschien overdreven, maar ik voel mij dan gewoon goed.

Onderweg kwam ik al snel tot de ontdekking dat ik niet de enige was. Ik ben zeker een handvol andere hardlopers tegen gekomen. Het waaide hard, maar niet zo hard als afgelopen vrijdag dat ik mij zorgen maakte dat er iets op mij zou vallen hoewel ik moet bekennen dat ik op een tweetal plekken waar dakpannen op de weg lagen toch even omhoog keek en er met een ruime bocht omheen liep. Toen ik door een park liep vlak voordat ik thuis was zag ik wel een omgewaaide boom over het voelpad liggen. Even ging door mij heen ” zou die net omgewaaid zijn?” Heb mij niet lang met die vraag bezig gehouden en de kortste weg naar huis genomen.

Onderweg moest ik wel denken aan de meeuw op mijn stoel. Waar waren alle vogels. Ik zag geen meeuwen , duiven en zelfs de ganzen die altijd langs de singel drentelen lieten zich niet zien. Waren zij verstandig en hadden ze een schuilplek met dit weer opgezocht en was ik onverstandig om te gaan hardlopen. Het antwoord weet ik niet en kon het ook niet meer aan de meeuw op mijn stoel vragen, want die was vertrokken. Misschien moet ik de natuur toch eens beter in de gaten houden en heeft die mij meer te vertellen dan ik weet.