Toen ik door het zijraampje van de auto keek zag ik een groot spandoek met daarop KlompenKopen. Ik herinner me foto’s en filmpjes van hardlopers die op klompen een marathon gingen lopen of zelfs gelopen hadden, maar dat is niets voor mij. Ik houd het op de hardloopschoen. Terwijl we verder reden veranderde de A2 van een 5 baansweg in een 2 baansweg . Toen voorbij knooppunt Vonderen, waar ik nog nooit van had gehoord, langs de kant van de snelweg het bord einde signalering zag wist ik het zeker. Ik had de randstad verlaten.

Een week weg van de drukte. Een week Limburg. Hardloopschoenen mee. Hoe klein Nederland ook is, je ziet een duidelijk verschil in landschap. Opeens kijk je tegen heuvels aan in plaats van het vlakke randstad. Normaal slaap ik op zee niveau en nu slaap ik 93 m boven zeeniveau. Voor het goede moet je altijd acclimatiseren als je hoogtetraining gaat doen, maar ik heb niet de indruk dat ik last heb van deze hoogte . Geen suizende oren en geen verhoogde hartslag. Nou ja een paar slagen dan, maar dat komt van de opwinding een week vrij te zijn.

Vanmorgen eerst uitgeslapen. Dat is voor mij wel een begin van een vakantiedag en na een licht ontbijt de hardloopschoenen aangetrokken voor een rondje. Ik had gisteravond alvast op de kaart gekeken of ik een geschikt rondje zag dat ik gelijk vanaf de voordeur kon beginnen. Na enig turen op de kaart had ik een paar licht lijntjes gezien die zomaar eens door konden gaan voor wandel / fietspaden. Mocht dat niet zo zijn dan kon ik altijd nog iets improviseren.

Het was een heel simpel rondje waarbij ik als ik iedere keer rechts af sloeg ik gewoon weer bij het begin uit zou komen. De lengte van het rondje schatte ik op 3 km. Dit wilde ik vanmorgen twee keer lopen. Of het nu toch door de hoogte kwam weet ik niet, maar het liep best wel zwaar. Gelijk al een pittig klein heuveltje op over een smal fietspad. Naar boven lopen vind ik eigenlijk altijd wel leuk, maar zo’n pittig hellinkje naar beneden vind ik lastig. Een forse belasting voor mijn gewrichten. Vroeger zou ik gewoon wat sneller naar beneden gelopen hebben, maar ben nu toch bevreesd dat mijn spieren / pezen dat niet prettig vinden en een blessure oploop. Nu doe ik dit soort hellinkjes in een soort van gecontroleerd rustig tempo met gebogen knieën . Het was een heel leuk rondje. Precies zoals ik gehoopt had. Smalle rustig paden die soms verhard en soms onverhard waren. Dit rondje volgens plan twee keer gedaan en ga dit deze week nog zeker een paar keer doen.

Nu tijd om een plekje op te zoeken voor een cappuccino met een stuk vlaai. De verbrande calorieën moet weer aangevuld worden. Toch?