Wandelneus

Vijf, vier, drie, twee, één, klaar zei de dame terwijl ze het wattenstaafje dat net mijn neus keel holte in zijn totaliteit had verkent terugtrok en in een kweekpotje met een vloeistof onderdompelde. U krijgt vanmiddag tussen vier en zes uur een mail van ons met daarin de uitslag. Weer een PCR test achter de rug. Nu maar hopen op een gunstige uitslag.

Afgelopen maandagmiddag begon het. Een loopneus die bijna niet meer te stoppen was en af en toe vergezeld ging met een explosieve nies. De zakdoekjes waren niet aan te slepen. Mijn plan was om het gebruikelijke 7 km hardlooprondje te doen, maar dat leek mij geen goed plan. Ik ben niet van het slag mensen dat zegt niet aanstellen, maar doorgaan. Eerder van het slag dat zegt aanstellen en stoppen. Dat laatste is natuurlijk overdreven, maar ik ben wel iemand die bij een lichamelijk ongemak geen fysieke inspanning doet die niet hoeft. Volgens mij moet je het lichaam de mogelijkheid geven om zijn aandacht helemaal aan dat fysieke ongemak te geven en niet belasten met een forse fysieke inspanning, wat hardlopen is. Wat voor mij ook helemaal uit den boze is medicijnen innemen , bijvoorbeeld pijnstillers, om het ongemak te onderdrukken om zo wel die fysieke inspanning kunnen doen. De hardloopschoenen kregen dus rust.

Dinsdag vertoonde mijn neus nog dezelfde kuren en in overleg met mijn leidinggevende gaan testen en thuis wachten op de uitslag. Gelukkig was de uitslag negatief en kon ik de voordeur uit. Na een dag binnen zitten wilde ik er dolgraag even uit. Hardlopen zat er niet in , maar een lichte fysieke inspanning als wandelen was wel mogelijk. De wandelschoenen aangetrokken, een pakje zakdoekjes mee en naar buiten. Lekker een rondje in de stad gewandeld. De loopneus hield zich koest. Hij leek ook wel blij te zijn met wat buitenlucht en veranderde in een rustig lopende wandelneus. De rest van de week ben ik blijven wandelen en vrijdag avond kon ik merken dat het een stuk beter ging. De verleiding was groot om het weekend weer de loopschoenen aan te trekken, maar besloot om dat niet te doen. maandag is een mooie dag om de hardloopschoenen weer te pakken.

Had ik in mijn vorige blog net mijn hardloopdoel voor de komende periode ( hoogstwaarschijnlijk de rest van mijn leven 😀 ) begin ik gelijk met zo’n week. Vroeger zei ik dan tegen de hardlopers die ik begeleidde “heb je dat maar gehad”, dus zeg ik nu maar dat tegen mijzelf. Tot volgende week.

Hagel

Ik stond vanmorgen in de deuropening van de keuken en keek naar de hagelkorrels die stuiterden op mijn dakterras. Schuin tegenover mij stond de buurman naar hetzelfde te kijken. We knikten elkaar toe en keerden allebei terug naar onze eigen gedachten. De mijne waren bij de afgelopen 5 dagen. Het waren 5 dagen die ik in mijn leven nog niet meegemaakt had. Vroeger misschien een dag als kind dat ik als straf niet naar buiten mocht, maar dat had ik dan aan mijzelf te danken. Nu was het anders. Ik was in contact geweest met iemand die corona positief was, maar die op dat moment het nog niet wist. Het toeval wilde dat ik op het moment dat ik dit hoorde zelf wat verkouden was. Hoesten en snotterig. Ik moest meteen naar huis en binnen blijven. Corona? Die nacht slecht geslapen en de volgende ochtend wakker geworden met een lichte verhoging. Dit betekende testen en 5 dagen in quarantaine. Dan weer opnieuw testen. De eerste test was negatief en sta nu in de deuropening te wachten op de tweede testuitslag. De hagels stuiterden een paar keer, smolten en gingen op in het smeltwater van de andere hagels. Ik hoop dat mijn testuitslag straks negatief is en ik weer op kan gaan in het dagelijks leven.

5 dagen in quarantaine betekend ook 5 dagen niet hardlopen. De eerste avond van deze periode had ik afgesproken met een loopmaatje van werk. Zij bood gelijk hulp aan, net als vele anderen, waarvoor dank. De hardloopschoenen konden blijven staan waar ze stonden. Ze staan niet in de weg, maar wel in het zicht want ik weet dat we straks weer samen opgaan tussen andere hardlopers. Een bekende voetballer heeft ooit eens gezegd, “elk nadeel heeft zijn voordeel” ( of was het nou andersom?) De 5 dagen binnen hebben er wel voor gezorgd dat mijn verkoudheid zo goed als over is. Ik kan zeggen dat ik uitgeslapen ben en nu voor het eerst de zaterdag krant helemaal uitgelezen heb. Heb ik het hardlopen dan niet gemist? Nee. Wat ik wel heb gemist is het naar buiten gaan en bewegen. Hardlopen vind ik een prettige manier om deze beide samen te laten gaan, maar dit kan ook wandelen zijn. De fietsers moet ik teleurstellen, want dat heeft niet mijn voorkeur. Wie weet gaat het nog komen, want het wandelen is ook later gekomen.

Buten valt de zoveelste hagelbui en op de achtergrond hoor ik The War of Drugs Strangest Thing zingen. We zitten voor ons ook in een vreemde periode. Ga nog eens kijken of de testuitslag al bekend is.

Negatief !

Pas op de plaats

De zon scheen strak op het pad voor mij en de wind achter mij. Rechts van mij zag ik haar uit de berm komen, maar ze was niet alleen. Een heel gezin kwam achter haar aan. Het leek wel of ze even naar links en rechts keek alvorens ze overstak. Het was een smalle weg, waarop twee auto’s elkaar nauwelijks kunnen passeren en waar alleen wat bestemmingsverkeer komt, maar toch, oppassen. Het gezin bestond uit een moedereend en vijf kuikens. Erg klein waren die niet meer, maar nog net niet groot genoeg om alleen de wereld in te gaan. Netjes achter elkaar lopend staken ze de weg over en verdwenen in het hoge bermgras, waarachter een sloot was. Ik maakte even een pas op de plaats om naar deze overgang te kijken en niet te verstoren. Een fietser die van de andere kant kwam deed hetzelfde.

Een pas op de plaats maken. Zo kan ik de afgelopen week het beste betitelen. Ik heb er nu ruim 5 weken opzitten waarin ik dagelijks een rondje van 6,6 km ga hardlopen . In de eerste 4 weken heb ik wekelijks wat met het tempo gespeeld waarbij ik twee keer per week een vlotte loop mocht doen. Vorige week meende ik even mijn kuit gevoeld te hebben en daarom besloot ik deze week alleen maar rustig aan te lopen. Voor mij is rustig aan een tempo van 10 km/uur. Voor de liefhebbers is het misschien leuk om te weten dat mijn hartslag dan zo’n 120 – 125 slagen per minuut is. Aan de afstand en de frequentie (elke dag) kan ik niets veranderen, want dan is mijn Route 6,6 afgelopen. Zo ben ik het ondertussen gaan noemen, Route 6,6.

De pas op de plaats van afgelopen week is mij goed bevallen. Wel dagelijks mijn. 6,6 km, maar nergens last van. Het lekkere van dit voor mij rustige tempo is dat ik helemaal niet moe wordt. De meeste dingen blijven echter nooit heel lang lekker en zo ook dit niet. Het verlangen naar een portie zweet en hijgen begint op te komen en komende week ga ik dan ook weer beginnen met tempowisselingen. Wel mijn fysieke gestel in de gaten blijven houden, want op het moment dat dat uitvalt is het einde Route 6,6

Nadat het eendengezin was gepasseerd ben ik rustig verder gelopen. Tijdens een rustige loop heb je wel mee tijd om rond te kijken. Zo zag ik. bij de boerderij waar ik langs kom kalfjes en lammetjes. Een aandachtspunt tijdens zo’n pas op de plaats tempo is de looptechniek. Uitkijken dat het rustig tempo geen sloffen wordt, want dat verhoogd alleen maar de kans op een blessure. Netjes blijven lopen dus. Op de terugweg zag ik het eendengezin dobberen in de zon als waren het koeien die in de wei die liggen te herkauwen. Een kleine kilometer later was ik weer thuis en kon ik terugkijken op een lekker pas op de plaats loopje.

Op de Route 66 in Noord Amerika ben ik ondertussen bij het plaatsje Lincoln aangekomen.

Rechtsaf

In mijn hoofd wist ik het wel, maar mijn lijf had er nog geen benul van. Ik liep nu 23 dagen mijn 6,6 hardlooprondje en dat was iedere keer hetzelfde rondje. Dit betekend na 300m linksaf. Afgelopen maandag ging ik het anders doen. Ik begon op de gebruikelijke manier. Heel rustig, in een tempo waar een schildpad zijn neus voor op zou halen, vertrok ik. Na 150m zag ik de T-splitsing waar ik altijd linksaf ging. Toen ik deze T-splitsing naderde zag ik van rechts verschillende lop(st)ers komen die allemaal links uit beeld verdwenen. Vlak voor de T-splitsing realiseerde mijn lijf dat het vandaag wel eens anders kon gaan, want ik liep aan de “verkeerde” kant van de weg. Ik ging rechtsaf.

Ik had er bewust voor gekozen om de eerste periode steeds hetzelfde rondje te doen . Eerst moest ik in een ritme komen van elke dag 6,6 km hardlopen. Ik zou vaak op andere tijden moeten lopen en met het oog op de anderhalve meter regel van nu wilde ik wel een route lopen die anderhalvemeterproof was. Als laatste was het makkelijk dat ik dit loopje vanuit huis kon doen en niet eerst ergens heen moest gaan. Ik hoefde alleen nog maar te lopen en met die andere aspecten hoefde ik mij na de eerst paar keer niet meer bezig te houden.

Afgelopen maandag voelde ik opeens de behoefte om een andere route te gaan lopen. Wel vanuit huis en wel 6,6 km, maar anders. Ik had al iets in mijn hoofd en met behulp van Afsatandmeten.nl maakte ik een route van ongeveer 6,6 km. Aan het eind kon ik altijd wel iets improviseren om hem sluitend te maken. Zo sloeg ik dus bij de T-splitsing rechtsaf. Liep ook nu langs het Spaarne , maar de andere kant op. Na ruim twee kilometer was daar het eerste “probleem” . Ik had een lusje in een woonwijk bedacht, maar toen ik z’on 200m die wijk in was werd de weg afgesloten door een hek in verband met Corona. Er zat niets anders op dan terug lopen. Dit deed mij denken aan menig heen en weertjes die ik tegengekomen was tijdens marathons om de afstand precies goed te maken. Een kleine kilometer verder was daar het tweede “probleempje”. Een verhuiswagen blokkeerde een ander lusje dat ik in gedachten had. Er zat weinig anders op dan dit lusje over te slaan. Ik besloot om zoveel als mogelijk de route verder te lopen en zonodig een aanpassing te doen als ik bijna thuis was. Wat bleek, laten de twee blokkades er nou toe leiden dat ik een route loop van precies 6,6 km. Zo zie je maar, maak je niet druk bij blokkades, maar vervolg je weg waar kan.

Ik heb nu twee routes van 6,6 km en het is de bedoeling dat er meer gaan komen. Die hoeven niet vanuit huis, maar kunnen ook op een andere lokatie beginnen. De hardloopafstand blijft wel 6,6 km. Weet jij een leuke 6,6 km dan hoor ik dat graag en misschien kunnen we hem als de Coronaregels versoepelen hem samen lopen.

Coronaloopje

Daar was weer die vraag, “moet ik links of rechts van de weg lopen?” Ik heb het hier over een vraag die ik als trainer vaak van lopers kreeg. Nu ben ik geen trainer meer, maar moest er wel aan denken toen ik vanmorgen een rondje ging hardlopen.

Het advies is om zoveel mogelijk binnen te blijven in verband met de mogelijke verspreiding van het Coronavirus. Als je wel naar buiten gaat houdt dan 1,5 meter afstand. Menigeen bij mij in de flat heeft een hond en gaat dus een keer of drie naar buiten om die uit te laten. Ik heb geen hond, maar wel een paar katten. Nou lijkt het mij geen goed plan om die aan een lijntje mee te nemen naar buiten waar al die honden lopen, maar ik wil echter ook wel even naar buiten. Dilemma. Nou heb ik een paar hardloopschoenen staan die ook gek worden van het binnen blijven en dus staan te trappelen om een ommetje te maken. Zo ook vanmorgen.

Meestal kijk ik , wat is een leuke route. Nu kijk ik, wat is een praktische route. In mijn geval is dit een route vanuit huis waarbij ik de om te beginnen de hondenuitlaatplek vermijdt en op een tijdstip waarvan ik vermoedt dat er nog weinig mensen op pad zijn. Nou is dit door de week lastig want half Nederland werkt thuis en half Nederland wil even naar buiten, maar op zondagmorgen is dat minder een punt. Een volgend punt is dat ik de smalle paden , in mijn geval bijvoorbeeld het Jaagpad, waar je amper met z’n tweeën naast elkaar kan lopen vermijdt. Als laatste wil ik even naar buiten. Nou kun je discussiëren over wat even is, maar ik doe een ronde van 35 a 40 minuten.

Het was heerlijk weer vanmorgen dus de schoenen aan en lopen maar. Een groot deel van mijn geplande route is een brede verharde weg, met voldoende mogelijkheden om ruim om iemand heen te gaan of aan de andere kant van de weg te gaan lopen. Door het verhaal van links of rechts lopen kan dus nu een streep. Soms anticipeerde een tegemoet komende loper of fietser al door naar de andere kant van de weg te gaan. Een andere keer komt er een groepje die ook weer 1,5 m onderlinge afstand houden me tegemoet en dan maak ik een uitstapje naar de berm , een tuintje of iets anders om even te stoppen en ze groetend langs te laten. Door het snelle tempo lopen heb ik voorlopig een streep gezet. Ik loop in een rustig praattempo, dan heb ik meer tijd om te kijken hoe ik de 1,5 m afstand houd.

Gaat dit ten koste van mijn conditie? Ongetwijfeld. Gaat dit ten koste van mijn snelheid? Ongetwijfeld. Gaat dit ten koste van mijn duurvermogen? Ongetwijfeld. Gaat dit ten koste van mijn. Loopplezier? Nee, want ik ben blij dat ik nog kan hardlopen als ik de regels maar in acht neem. Als we dit allemaal doen kunnen we straks weer helemaal uit onze bol gaan.

Vanmorgen een heerlijke 6 km hardgelopen. Ben een paar mensen tegen gekomen en allemaal hielden we rekening met de 1,5 m,. En was er één die het even vergat dan hield ik er wel rekening mee. Samen gaan we het doen.