Tagarchief: duurloop

Leiden – Haarlem

Posted on by
4

Een flinke klodder vaseline op beide tepels en even rond masseren. Dat was vandaag zeker nodig want er stond een lange duurloop op het programma die wel eens meer dan 30 km kon zijn. De ervaring is dat mijn shirt dan over mijn tepels gaat schuren en ze dan stuk gaan wat een pijnlijk gevoel geeft en daarnaast een bebloed shirt. Je kunt er natuurlijk ook een stukje tape overheen plakken, maar die moet je er na afloop weer aftrekken en je dan gelijk een soort van wax/hars behandeling van je borstharen doet. Ja ik weet het, ik ben een man en die piepen nogal gauw. Enige zelfkennis is hier aanwezig.

Er stond voor vandaag weer een Station To Station run op het programma en wel van Leiden cs naar Haarlem cs. Ik had al wat voorwerk gedaan en een route gepland door Oegstgeest naar Noordwijk en dan moest ik ergens rechtsaf slaan om langs de Leidesevaart naar Haarlem te geraken. Hier kon weinig aan misgaan wat de route betrof. Ik moest er alleen voor zorgen aan de goede kant van de Leidsevaart te komen.

Het kon zomaar eens een 30+km afstand worden dus ik nam wel een behoorlijk ontbijt bestaande uit vier sneetjes geroosterd wit brood met jam, een banaan en 2 glazen thee. Voor onderweg had ik een liter sportdrank bij me verdeeld over twee bidons die aan de zijkant van mijn rugzakje zaten. Verder had ik in dit rugzakje droge bovenkleding, een handdoekje, diverse pasjes, washandje, telefoon en wat eten zitten voor de terugweg. Om half negen was ik klaar om naar station Leiden te fietsen waar de tocht begon.

Het was een beetje miezerig weer met niet al te veel wind. Het fijne van zondagmorgen is dat er nog niet veel verkeer op de weg is en omdat k altijd begin in de stad kun je dan op de meeste kruispunten gewoon doorlopen. Zo liep ik dus Leiden uit en Oegstgeest in. Af en toe kwam ik iemand tegen en dat was dan meestal iemand die de hond uitliet. Ik had voor deze keer het geluid van applewatch aan gezet en elke kilometer vertelde een vriendelijke dame mij hoe lang ik over die kilometer gedaan. Zo vertelde ze me dat de eerste km in 6:37 min ging. Voor mij was dat helemaal prima en zo liep ik Oegstgeest door op weg naar de Leidsevaart.

Ik was al snel aan de goede kan van de Leidsevaart en dan kon het niet meer misgaan, want ik hoefde alleen maar deze vaart te volgen en dan kwam ik vanzelf in Haarlem. Hoe simpel kon het zijn, maar laat er nu gelijk een bord staan van wegwerkzaamheden waarop staat “weg afgesloten na nummer 181”. Voor zover ik kon zien zag ik geen versperring, maar die kon natuurlijk best een paar km verder zijn. Ik nam maar de gok om gewoon te gaan lopen in de hoop dat de versperring alleen voor auto’s was en dat je er als loper langs kon. Wat later bleek dat dit inderdaad het geval was en ik dus een goede beslissing had genomen.

Het liep lekker en ongemerkt was ik wat sneller van lopen, want ik hoorde de dame tijden noemen die onder de 6:00 min/km waren. Ik was eigenlijk van plan om iets rustiger te lopen, maar omdat het lekker liep en de vriendelijke dame niet boos werd omdat het wat sneller was gegaan besloot ik om het gewoon even aan te zien en het tempo aan te houden . Zo liep ik opeens halfweg in wat voor mij een verrassing was want ik kende alleen een Halfweg bij Amsterdam. Voorbij Halfweg zag ik de flatgebouwen van Hillegom.

Na Hillegom kwam ik in Vogelenzang en omdat ik de Leidsevaart nu wel genoeg had gezien besloot ik van route te veranderen en door Vogelenzang te lopen en mijn weg te vervolgen langs de duinrand. Ik was weer in bekend gebied waar ik jaren had gelopen en kwam zo af en toe een bekende tegen. De vriendelijke dame bleef de tijden doorgeven en die waren iedere keer zo rond de 5:50 min/km.

Aerdenhout en een klein stukje Overveen volgden nog voordat ik Haarlem inliep. Haarlem ken ik goed en wist een route waarbij ik geen stoplichten of grote kruisingen over moest en zo liep ik na een rondje Kenaupark meegenomen te hebben naar het Station. Ruim 32 km in 3:13 uur met een gemiddelde snelheid van 5:58 min/km. Helemaal tevreden de meegebrachte droge bovenkleding aangetrokken, een warme chocomelk gekocht en de trein terug naar Leiden genomen.

Volgend weekend doe ik geen Station To Station run omdat ik dan moet werken , maar de week daarop wil ik het weer oppakken en dan niet meer vanuit Leiden, maar langzaam het land ingaan. Ben benieuwd hoe dit gaat worden.

Leiden – Den Haag

Posted on by
1

Ik was ondertussen in Den Haag aangekomen en moest er even goed mijn aandacht bijhouden. Niet alleen vanwege de route, maar ook op de ondergrond waar ik op liep. Dat was een voetpad met nogal wat obstakels. Boomwortels hadden menig tegel omhoog gedrukt en als ik mijn voeten niet goed optilde kon ik zomaar op mijn snufferd liggen. Wat trouwens niet voor het eerst zou zijn. Met aandacht lopen dus en opeens was zij daar. Niet zo’n klein krielkipje maar een echte KIP. Vlak voor mijn voeten. Even snel zonder te kijken, want daar was geen tijd meer voor, de weg op was geen optie dus vol in de rem. De kip was ook behoorlijk geschrokken, we keken elkaar een fractie van een seconde recht In de ogen en toen fladderde zij op z’n kips terug de tuin in waar ze uit gekomen was. Bijna was ik getackeld door een kip wat ook wel weer een mooi verhaal geweest zou zijn.

Vanmorgen was ik opgestaan met het nummer Station To Station van David Bowie, want vandaag ging ik weer een duurloop doen van station naar station. Ik had gekozen om van station Leiden CS naar Den Haag CS te gaan via Katwijk en dan een stuk strand in de duurloop op te nemen. Ik had op de kaart een route uitgezocht die ik wilde gaan lopen en als ik het stuk naar Katwijk grotendeels het fietspad zou volgen kon er weinig misgaan. Ik loop niet met GPS, maar vraag als ik de weg even kwijt ben die aan iemand of loop een stukje mijn neus achterna tot ik iemand tegenkom die mij verder wijst. Ik vind dit niet vervelend, want het laat ook ruimte over voor verrassingen en ontmoet zo soms ook leuke mensen. Ik kan dit doen omdat ik geen schema heb waar ik op loop en dus ook geen vooraf bepaalde afstand of tijd. De snelheid is een rustig praat tempo.

Na negen kilometer kon ik het strand op. Het was een breed strand wat over het algemeen betekend dat het prettig lopen is. Soms vergis je je daarin en zak je toch nog een paar centimeter in het zand weg, maar vandaag was het goed loopzand. Het was druk op het strand, niet van hardlopers of wandelaars maar mountainbikers. Aan de nummers die zij op hun stuur hadden begreep ik al gauw dat dit een evenement betrof. Ik was dubbel zo blij met dit brede strand want naast dat het goed beloopbaar was , was er ook alle ruimte om ongestoord van onze sport te genieten. Ik van het hardlopen en zij van het mountainbiken. Af en toe liep het best wel gek, want omdat het zand hard was trokken de mountainbikes er met hun banden van die lange bandensporen in.

Op de kaart had ik gezien dat ik na zo’n 10 km strand en een klein stukje voor Scheveningen het strand af moest om dan door de duinen naar Den Haag te lopen en dan vrij snel en eenvoudig naar Station Den Haag CS kon lopen. Op de één of andere manier is het in het echt dan vaak toch iets ingewikkelder. Nou is dat misschien ook wel weer een beetje mijn eigen schuld, want zo was verleiding om door een park te lopen voor mij toch te groot in plaats van braaf langs het park te lopen en zo kwam ik weer op heel andere weg uit dan die ik op de kaart had gezien. Op een gegeven moment toch maar de weg gevraagd en nadat ik bijna door de kip was getackeld liep ik het centrum van Den Haag binnen en doemde opeens het torentje van de premier voor mij op. Dit punt herkende ik van vorige bezoeken en een paar minuten later stond ik voor Den Haag centraal station. Een afgezonderd hoekje uitgezocht om de droge kleding uit mijn rugzak aan te trekken en met een warme chocolademelk in de hand stapte ik de trein in terug naar Leiden. Het was weer een mooie loop.

Leiden-Delft

Posted on by
Beantwoorden

Ik stond op het punt van verrek toen achter mij de dame van de NS haar stem over station Leiden liet galmen. Ze had het over vertragingen, werkzaamheden en uitgevallen treinen. Oeps dat was ik even helemaal vergeten. Ik ging vandaag een duurloop doen van station Leiden naar station Delft met de bedoeling om daar de trein terug naar Leiden te nemen, maar ik was dus vergeten om in de app te kijken of en hoe de treinen rijden. Ik besloot niet te kijken en gewoon mijn voornemen uit te voeren en naar Delft te lopen. Wel iets om de volgende keer rekening mee te houden.

Ik had op de kaart, vond ik, een leuke route uitgekozen. Niet de kortste, maar wel een toeristische. Deze volgde helemaal het kanaal de Vliet tot aan Delft. Volgens de kaart heet het laatste stukje het Rijn-Schiekanaal. Lekker simpel voor de zondagmorgen. Ik hoefde niet na te denken, maar gewoon het water volgen. Een paar kilometer voor Delft wilde ik wel het water oversteken, omdat dat in Delft zelf lekker uitkwam om naar het station te lopen.

Over simpel gesproken. Ik moest tijdens mijn duurloop denken aan het eerste boek dat ik kocht over en marathonlopen. Dit was in 1983 en ik schafte het boek nog even snel aan omdat ik opeens het plan had opgevat om de marathon van Amersfoort te gaan lopen. Het boek waar ik het over heb is van Andy Friedberg en heet “Hoe loop ik mijn eerste marathon”. De kern van het boek is “hou het eenvoudig “ . Hij heeft het niet over interval trainingen of lopen in diverse zones. Dat kan interessant zijn als je al een aantal marathons heb gelopen, maar niet voor een beginnende marathonloper. Hij beschrijft in zijn boek een aantal schema’s waarbij je op tijd loopt en de afstand of snelheid is daarbij niet interessant. Ik denk dat het 40 jaar na dato nog steeds een boek is waar de beginnende marathonloper nog veel aan kan hebben

Ondertussen liep ik lekker met de wind schuin achter mij langs de Viet. Eigenlijk hou ik het ook nog eenvoudig. Ik kijk niet op mijn Applewatch hoe hard ik loop of in welke zone ik loop. Ik loop gewoon in een comfortabel tempo waarvan ik het idee heb dat ik dat voor de afstand van vandaag makkelijk volhoud. Na afloop kijk ik dan hoever en hoe snel ik gelopen heb. Ik realiseer mij dat dit voor een loper die meer ambities heeft voor het lopen van een marathon dan alleen maar uitlopen niet de juiste trainingsmethoden is, maar voor mij is het prima.

Leidschendam was ik gepasseerd en ik zag het bord Den Haag staan. Ik wist dat het niet zo lang meer duurde voordat ik bij het punt was waar ik de Vliet over wilde steken. Langzaam haalde ik een hardloopster in en vroeg haar of ze bekend was in de omgeving en dat was ze. We maakten een kort praatje en zij gaf me een tip welke brug ik het beste over kon steken. We zeiden elkaar gedag en ik liep langzaam van haar weg. Het loopt toch het lekkerst als je je eigen tempo kan lopen.

De getipte brug over gestoken en even later liep ik Delft in. Al gauw zag ik op de fietsbordjes van de anwb Centraal station staan. Ik had er weer een mooie duurloop op zitten. Een blik op mijn horloge vertelde me dat ik 23,5 km had gelopen in 2:17 uur met een gemiddelde snelheid van 5:50 min/km en een gem hf van 132.

Het station ingelopen en niets te merken van vertragingen of iets dergelijks. Droge bovenkleding aangetrokken die ik in mijn rugzakje had zitten. Een chocomelk gekocht en deze in de trein met meegebrachte broodjes jam tot mij genomen. Op naar de volgende stationsloop.

Station to station

Posted on by
Beantwoorden

Om kwart voor negen liep ik perron 1 van station Leiden centraal op. Het perron lag er nog verlaten bij. Aan het eind van het perron zag ik iemand lopen en er zat een oudere dame op een bankje met een rollator voor zich. Ik vroeg of ik haar moest helpen als ze de trein in wilde, maar dat was niet nodig, ze zat op iemand te wachten. De intercity stond al klaar. Deze had eindpunt Utrecht, maar dat was niet mijn eindpunt van deze dag. Mijn eindpunt vandaag was Alphen a/d Rijn, maar dat was ook weer het beginpunt.

Vandaag ben ik begonnen aan iets nieuws. Tot nu toe liep ik mijn duurlopen altijd in dezelfde omgeving. In Leiden of soms pakte ik de auto om naar de Amsterdamse Waterleidingduinen te rijden. Deze week moest ik denken aan de wandelingen die we vroeger wel eens deden. Dit waren uitgezette wandelingen van het ene ns station naar een ander. Als je iets kunt wandelen dan kun je het ook hardlopen. Dat laatste is precies wat ik wilde gaan doen. Hardlopen van station naar station. Ik stapte in de trein en om 08;53 uur vertrok hij naar mijn bestemming, Alphen a/d Rijn.

Na zo’n 4 km ging het mis. Ik had op de kaart een route gezien die ik wilde lopen en was daar nadat ik in Alphen was uitgestapt enthousiast aan begonnen. Het eerste stuk wilde ik de fietsroute Leiden volgen en zodra ik Alphen uit was zou ik de afslag nemen naar Hazerswoude-Rijndijk en dan zoveel mogelijk de Oude Rijn volgen naar Leiden. Ik liep in een comfortabel tempo en was in een soort van flow gekomen waarin je geen inspanning meer voelt, toen opeens de N11 voor mij opdoemde. Oeps, er was iets niet goed gegaan. Ik had de afslag Hazerswoude-Rijndijk gemist. Wat nu te doen, doorlopen of terug tot aan de gemiste afslag. Ik besloot gelijk voor het laatste. Er stond voor vandaag geen geplande afstand of snelheid in de agenda en ik had mij verheugd op het stuk langs de Oude Rijn.

Teruglopend liep ik nog een keer verkeerd, maar vond toen toch de afslag. Het stuk langs de Oude Rijn was inderdaad zoals ik verwacht had en was blij dat ik de keuze had gemaakt terug te gaan om dit pad te zoeken. Ik kwam weer in het flow tempo. Liep langs een rijtje vissers waarvan een aantal, die even rondkeken, mijn groet beantwoorden en een paar waarbij ik wijselijk mijn mond hield omdat die naar het mij leek in een beslissende fase van hun vangst zaten.

Opeens was ik Leiden binnen gelopen en kwam ik op bekend terrein. Nog even getwijfeld over hoe naar het station te lopen, maar omdat het zondagochtend was verwachtte ik niet veel mensen dus door het centrum naar het station gelopen. Op de stopknop van mijn Applewatch gedrukt en bleek ik ruim een halve marathon gelopen te hebben.

Ik kijk met veel plezier terug op deze hardlooptocht en moet denken aan Jan Knippenberg, een Nederlandse ultraloper. Volgens hem is lopen geen sport, maar een manier van reizen. Ik weet niet waar dit van station naar station lopen toe gaat leiden, maar deze eerste keer is mij goed bevallen en wordt zeker vervolgd.

Herstel

Posted on by
Beantwoorden

Hitte, regen, mist en dit weekend kou. Ik kan wat het weer betreft niet zeggen dat de voorbereiding op de wintermarathon Leeuwarden saai is. Dit geld ook voor het lopen. De afgelopen twee weekenden heb ik duurlopen gedaan van meer dan 30 km, respectievelijk 31 en 33 km, maar dit weekend voelde ik dat dat te ver zou zijn dus was het tijd voor een halve marathon afstand en die, dat dan weer wel, wat sneller.

De weekend duurloop doe ik in de Amsterdamse Waterleidingduinen en dan zoveel mogelijk over onverharde paden met lekker wat heuveltjes. Gisteren ben ik op een andere plek begonnen en kreeg zo in de laatste kilometer een paar pittige heuvels voor de kiezen. Voor zover ik weet hebben ze in Friesland veel water, maar moet je de heuvels zoeken. Kan het parcours kwa hoogteverschillen alleen maar meevallen. Zal je net zien dat ze die paar heuvels die er zijn in het parcours opgenomen hebben. Na een rustige eerste kilometer ben ik gaan versnellen tot ik een voor mij comfortabel snel tempo gevonden had en liep de 21 km in 1:49 uur. Helemaal tevreden De laatste paar honderd meter uitgewandeld naar de auto en naar huis voor een warme douche.

Zo’n training als gisteren en ook die van de vorige weekenden is behoorlijk belastend voor mijn lichaam en vraagt om herstel. Iedereen zal zijn eigen manier van herstel hebben, maar ik wil jullie graag laten kennismaken met mijn manier. Het herstel begint eigenlijk al tijdens de laatste paar honderd meter van de training. Daarin is het tempo een paar honderd meter voor het einde gezakt naar een heel rustige dribbel die overgaat in wandelen. Zo snel als kan trek ik na afloop droge en warme kleding aan en pak iets te drinken. Meestal is dat chocolademelk en dan de half volle. Magere is misschien beter vanwege het vetgehalte maar die vind ik minder lekker en het moet wel leuk blijven. Ik doe wat losmakende oefeningen zoals draaien met de heupen, de benen losschudden en ga naar huis. Rekoefeningen doe ik later thuis na het douchen. Dat is ook het moment om wat te gaan eten. Gisteren een schaaltje skyr, een banaan en twee krentenbollen

De dag na zo’n belastende training ga ik niet hardlopen, maar wandelen. Als ik ga hardlopen belast ik mijn gewrichten, speren enz. weer met een schokbelasting en het voelt voor mij niet goed om ze dat aan te doen. Door te wandelen vermijd ik dat, maar zorg ik er wel voor dat de doorbloeding van mijn spieren verbeterd en de aanvoer van zuurstof en afvoer van afvalstoffen bevorder. Eigenlijk een soort schoonspoelen van de spieren. De dag daarna mag ik weer een zeer rustig dribbelde doen mits ik geen pijn of stijfheid voel. In dat geval wordt het weer een wandeldag. Wat voor mij uit den boze is om pijnstillers te nemen om te kunnen hardlopen. Pijnstillers onderdrukken de pijnsignalen die mijn lichaam afgeeft met als gevolg dat ik over een grens heenga en alleen maar meer schade kan oplopen. Deze manier van herstel zorgt er bij mij mede voor dat ik nu al jaren vrij van blessures blijf.

Vandaag een wandeling gemaakt met onderweg een tussenstop voor de inwendige mens. Misschien niet helemaal de juiste herstelvoeding, maar wel lekker.

Even opzij gelegd

Posted on by
Beantwoorden

Vorige week moest ik mijn ruitenwissers op dubbele snelheid laten werken om enig zicht te hebben op de weg. Gisteren moest ik de mistlampen aandoen zodat andere weggebruikers mij zagen. Het lijkt erbij te horen in de voorbereiding op een marathon. Het weer. Zo kregen we in 2004 in voorbereiding op de Rotterdam marathon tijdens een lange duurloop over het strand een ware kogelregen van hagelstenen over ons heen waar geen hardloopkleding bescherming tegen bood. Later speelde in de voorbereiding op de Berlijn marathon de hitte een rol. Zo heeft elke marathon voorbereiding wel zijn weer verhaal.

Voor dit weekend stond eigenlijk een snellere halve marathon op het programma, maar ik had daar geen zin in. Ik had zin in een rustige lange duurloop. Eh, nu zal menigeen zeggen “een halve marathon is toch ook een lange duurloop” en dat klopt, maar ik heb het nu even over een 30 km duurloop. Met rustig bedoel ik in praattempo zonder te hijgen en dat tempo zal voor iedereen ook anders zijn. De vraag is nu of dit van invloed is op mijn marathon voorbereiding. Ik denk van niet. Ten eerste zijn het beide trainingen die in een marathonschema passen. Ten tweede gaat het mij niet om een tijd te lopen, 4 uur zou mooi zijn, maar is geen moeten en ten derde staat voor mij het plezier in de trainingen voorop. Voor een wedstrijdloper spelen misschien andere factoren een rol, maar ook dan denk ik dat het helemaal niet verkeerd is om eens tussendoor een andere weg te nemen. Ik had voor dit weekend het schema opzij gelegd

Rond kwart voor negen parkeerde ik mijn auto bij de Amsterdamse Waterleidingduinen. Mijn riem om gedaan met daarin twee halve literflessen vocht voor onderweg en ik kon vertrekken. Ik had een globale route in gedachten. Ik begon met een uurtje kriskras onverharde paden te nemen naar een andere ingang . Vandaar uit over een verhard fietspad echter het circuit van Zandvoort langs naar Bloeendaal aan Zee en daarna het stuk waar ik naar had uitgekeken. Het strand. Richting boulevard lopend zag ik al snel dat het laag water was en een mooi breed strand uitnodigend voor mij lag. Ik had verwacht dat gezien het mooie weer, de mist was volledig opgetrokken, druk zou zijn met wandelaars , maar dat bleek niet het geval te zijn. Eerst nog een kort stijl stukje mul zand naar beneden en toen lag er zo’n 7 km strand voor mij tot voorbij Zandvoort waar ik weer de duinen in zou gaan. Het was weer heerlijk om over het strand hard te lopen. Af en toe een stukje naar links of naar rechts om het hardere zand te zoeken De honden renden braaf achter de ballen aan die door hun baasjes werd weggeworpen en hadden geen belangstelling voor mijn kuiten. Ik passeerde een groep hardlopers die ik wat later achter mij aan hoorde komen. Hun trainer had waarschijnlijk de opdracht gegeven dat ze een tempo versnelling moesten doen totdat ze bij mij waren, want toen ze mij inhaalden keerden ze om. Al snel daarna zag ik de strandopgang die ik moest nemen om weer de duinen in te gaan. Deze strandopgang was ook zo’n lekkere kuitenbijter van 50 m mul zand. Aangemoedigd door een echtpaar wilde ik mij niet laten kennen en bleef een soort van hardlopen. Boven op de duin nog even achterom gekeken naar strand en zee en de laatste 7 km teruggelopen naar de parkeerplaats waar mijn auto stond.

Een mooie duurloop gedaan van 33 km met een gemiddelde snelheid van 10 km/uur. Volgende week pak ik het schema weer op, tenminste……

Betonloop

Posted on by
2

De ruitenwissers moesten vanmorgen even op dubbele snelheid toen ik naar de Amsterdamse Waterleidingduinen (AWD) reed. Dat ging nog wat worden straks, want ik had voor vandaag een lange duurloop ingedachten waarbij ik weer eens de 30 km aan wilde tikken. Met in mijn hoofd van erger dan dit kan het niet worden, wat nu valt, valt straks niet en je lijdt het meest van dat wat je vreest, vervolgde ik rustig mijn weg. Aangekomen bleek ik niet de enige te zijn die de duinen in wilde. De parkeerplaats was al goed gevuld. Nog 5 minuten in de auto gezeten, want buienradar gaf aan dat het dan iets minder hard zou gaan regenen en toen op pad.

Zoals gezegd wilde ik vandaag de 30 km aantikken in voorbereiding op de Wintermarathon Leeuwarden zaterdag 24 dec en in de route had ik ook het betonplaten pad opgenomen. Dit is een pad dat voor mij een zekere uitdaging heeft, maar waar ik ook een bloedhekel aan heb. Ik heb het hier over een pad ( of weg ) in de AWD dat bestaat uit betonplaten. Het is een pad van bijna 7 km lang en gaat alleen maar rechtuit. Je begint eraan, maar kan pas laat het einde zien omdat er regelmatig vals plat inzit waarvan de top dan iedere keer net te hoog is om over heen te kijken. Het bestaat uit twee rijen betonplaten en elke plaat heeft een lengte van zo’n 5 meter. Het gevaar zit hem in de aansluiting van de platen. Soms gaat het een tijdje goed , maar dan is er opeens een plaat die een stukje boven de vorige plaat uitsteekt en als je niet oplet ga je dan mooi plat. Als laatste voel je dat beton hard is en volgens mij ook harder als asfalt en een tegelpad. Als je daarvoor net een paar kilometer je lichaam verwent hebt met onverharde paden komt de klap dubbelhard aan. Toen ik vroeger met een marathongroep hierover heen ging hoorde ik al snel de opmerking “we krijgen weer een mentale training “. Zo’n pad is het dus.

Ik had vandaag wel zin in zo’n mentale training en dat gecombineerd met mijn eerste 30 km na jaren sloeg ik twee vliegen in één klap. Ik had wel besloten om hem van zuid naar noord te lopen zodat ik de wind van achteren had. Een gevolg daarvan was dat ik in de kilometer die aan het eind van het pad begon nog wel vier pittige heuveltjes moest nemen. Voordat ik aan het pad begon had ik er al 14 kilometer opzitten. Toen ik het pad en de kilometer met de kuitenbijters achter mij had restte mij nog 8 km over onverharde paden. Ook hiervan is niets vlak, maar na het voorgaande vielen die voor mij in het niet.

Ik kijk terug op een fijne duurloop die in de regen begon maar droog eindigde. Waarin een voor mij mentaal pittig stuk in zat, maar waar de teller na afloop ruim 31 km aangaf. Volgende week mag ik weer een snellere halve marathon afstand lopen.

Joggende hardloper

Posted on by
Beantwoorden

Gisteren weer een halve marathon afstand in de duinen gelopen. Het was een stuk rustiger dan vorige week. De herten waren klaar met het burlen, wat meteen betekende dat het aantal fotografen meer dan gehalveerd was. In het begin voelden mijn kuiten nogal stijf en besloot ik rustig te beginnen. Over de eerste kilometer deed ik dan ook bijna 7 minuten. Mijn kuiten gingen steeds prettiger aanvoelen en het tempo kon omhoog naar rond de 5:30 min/km (10,9 km/uur). Er kwam mij een groepje wandelaars tegemoet en één zei “pas op, er komt een hardloper aan”.

Ik moest denken aan mijn doordeweekse duurloopjes. Die gaan een stuk langzamer. Zo liep ik dinsdag 7,5 km/uur met een gem hf van 104, woensdag 7,6 km/uur met een gem hf van 105 en donderdag 7,8 km/uur met een gem hf van 101. Praat je hier dan ook over hardlopen. Het is wel een tempo dat je niet wandelt , maar een snelwandelaar draait hier waarschijnlijk niet zijn hand voor om. Ik had die week op twitter gezet dat ik een rondje gejogd had, omdat ik terug moest denken aan eind jaren 70 begin jaren 80 toen het joggen overgewaaid was uit Amerika en hiermee volgens mij de huidige hardloopgolf mee begonnen is.

Ik heb het van Dale erop nageslagen en hierin staat dat dat joggen betekend hardlopen, voor recatie en als conditietraining. Dit betekend dus dat joggen ook hardlopen is. Hoef ik de naam van mijn blog niet te veranderen in htjogger. Bij hardlopen staat in het van Dale om het snelst lopen, een tijdlang snel lopen. Dat laatste is dus wat ik gisteren heb gedaan. Er staan op internet ook allerlei snelheden waaraan de naam jagen of hardlopen gekoppeld is. Zo zou je bijvoorbeeld onder de 8 km/uur aan joggen doen en daarboven aan hardlopen. Een andere site noemt 10 km/uur als grens.

Ik beleef aan alle snelheden plezier, of dit nu langzaam of snel is. Dit laatste is natuurlijk voor iedereen verschillend. Zo zal de Keniaan Kipchoge die recent een wereldrecord op de marathon 12 km/uur langzaam vinden, terwijl dat voor een ander sprinten is. Naast dat ik het leuk vind om in dat langzame tempo te lopen denk ik ook dat het voor mij helpt om blessure vrij te kunnen blijven hardlopen. Natuurlijk speelt ook een rol dat ik geen wedstrijd loper ben en het vooral doe omdat ik er plezier aan beleef en voor mijn gezondheid. Bij dat laatste kun je natuurlijk een vraagteken zetten als je , zoals ik van plan ben, een marathon wilt gaan lopen.

Gisteren heb ik in de duinen een halve marathon gelopen in 1:54: 33. Dit is een snelheid van 11,1 km/uur met een gem hf van 144. Ben ik nu een hardloper of een jogger. Misschien wel een joggende hardloper.

HT Runner Leeuwarden marathonschema

Posted on by
Beantwoorden

Ik heb me ingeschreven voor de Wintermarathon Leeuwarden op zaterdag 24 december. Na 5 jaar marathonrust is het weer begonnen te kriebelen en heb ik zin om weer aan een marathonavontuur te beginnen. De laatste die ik gedaan heb was in 2018 in Köln. Nu dus wat dichter bij huis.

De inschrijving is gedaan, nu nog de trainingen. Ik heb in de agenda gekeken en er resten nog 9 weken voor de start. Als ik op mijn laptop het mapje persoonlijke schema’s open maak dan krijg ik tientallen marathonschema’s te zien die ik in het verleden voor lopers gemaakt heb. In grote lijnen zijn deze schema’s allemaal op dezelfde manier opgebouwd. Drie weken opbouw, één week rustig, drie weken opbouw enz. Ik zou iets kunnen bedenken van twee weken opbouw, één week rust voor de 9 weken die ik nog heb, maar ik wil het eens anders doen.

Het idee komt voort uit de twee wat snellere halve marathons die ik de afgelopen weken heb gelopen. Dit waren geen officiële wedstrijden, maar een halve marathonafstand die ik in de duinen had uitgezet. Daar wil ik wat mee gaan doen. Een tweede training die ik graag wil doen is de lange duurloop. Hiermee bedoel ik duurlopen langer dan 21 km. Het plan dat ik heb is om deze twee om de week te doen. Dit houdt in de ene week een snellere halve marathon, de week erop een lange duurloop, een snellere halve enz. Het tempo van de snellere hm omschrijf ik als op souplesse snel. Dit betekend een snel tempo dat ik zonder te werken vol kan houden, mijn techniek kan houden, nog oog heb voor de omgeving en dus na afloop niet als een hijgend paard over een balk hang. Het tempo van de lange duurloop ligt lager en omschrijf ik als een rustig praattempo.

Ik denk dat dit voor mij best ambitieus is omdat ik de afgelopen jaren geen tot weinig lange lopen heb gedaan en daarom zijn de doordeweekse trainingen ook anders dan in al mijn gemaakte schema’s. Om overbelasting te voorkomen doe ik nog drie doordeweekse trainingen van 7 km. Het tempo van deze doordeweekse loopjes omschrijf als kan niet langzaam genoeg . Ik sluit het trainingsprogramma af met een snelle 10 km het weekend voor de marathon .

Gisteren de eerste duurloop kilometers naar Leeuwarden gedaan. 25 km in de duinen over onverharde paden. Voor het eerst na 5 jaar weer zo’n lange duurloop, maar merkte dat mijn lichaam het nog niet verleerd had. Na ruim 2,5 uur kon ik tevreden terugkijken op een fijne training.

Niet verwacht

Posted on by
4

The Cure knalde mijn oor in en deden mijn trommelvliezen als een idioot trillen. Mijn Applewatch was helemaal opgeladen en mijn vinger ging naar de tekst hardlopen buiten dat op het scherm stond. Voelde ik daar wat van spanning in mijn lijf? Het ging eigenlijk nergens over wat ik zou gaan doen. Er hing niets van af en heel bijzonder was het ook niet. Maar toch. Het was vrijdagochtend en Robert Smith van The Cure zong “It’s Friday I’m in love”.

Ik was s’morgens in de auto gestapt en naar de Amsterdams Waterleidingduinen (AWD) gereden. Toen ik nog in Haarlem woonde ging ik daar vaak naar toe om een rondje te gaan hardlopen, maar sinds ik naar Leiden verhuist ben is het mij eigenlijk te ver, behalve vanmorgen dan. Twee weken geleden had ik de 100 bruggenloop in Leiden meegedaan. Een loop van 19 km door Leiden waarbij je over 100 verschillende bruggen ging. Vrijdagochtend wilde ik daar nog twee kilometer aan plakken en dus een halve marathon lopen. Ik had in het verleden voor mijzelf een halve marathon in de AWD uitgezet over onverharde paden met lekker veel kleine heuveltjes en die wilde ik gaan lopen.

De laatste keer dat ik een halve marathon had gelopen was anderhalf jaar geleden. Dat was de halve marathon van Leiden. Mijn doel vrijdagochtend was om deze halve te lopen in een tempo dt ik noem “op souplesse snel”. Dit betekend een tempo dat snel ( voor mijn kunnen ) mocht zijn, maar waarbij ik de looptechniek goed kon houden, niet ging hijgen en niet ging werken. Kortom ik mocht mij niet kapot lopen. Ik was heel benieuwd wat dat voor tijd op zou leveren.

De tijd begon te lopen en daar ging ik. De eerste kilometer mocht niet te snel gaan. Het was een soort inloop kilometer. Deze eerst km ging in 5:52 min en was toen ik later terug keek mijn langzaamste km. Alles zat mee, mijn benen voelden goed, kwam gelijk een paar herten tegen, een bekende loper die gedag zei en ook het weer was helemaal top. Over de route hoefde ik niet na te denken, want die had ik al vaak gelopen. Na zo’n 2,5 km schrok ik wel even, want daar stond een manshoog hek. Gelukkig was het geen gesloten hek maar kon ik er gewoon door. Het tempo was ondertussen naar kilometers rond de 5:20 min/km gegaan. Het was alweer een tijd geleden dat ik zo hard gelopen had. Op de eerste open vlakte voelde ik een meevaller. Ik had wind tegen, maar dit betekende dus dat ik hem op de terugweg mee had. De route die ik liep was in een 8 vorm. Ik had twee bidons van een halve liter water bij me en elke vierde km dronk ik daar een kwart van. Het ging helemaal goed.

Na 14 km zag ik dat de snelheid was opgelopen naar zo’n 5:04 min/km, maar omdat ik nog steeds makkelijk liep besloot ik geen gas terug te nemen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet verwacht had dat het zo goed zou gaan. Stiekem was ik al aan het rekenen geslagen en de uitkomst was dat ik als ik zo doorliep deze halve marathonafstand ruim binnen de twee uur zou lopen. Ik was ondertussen ook al mooi een soort van keerpunt voorbij en voelde regelmatig op de openen stukken dat ik de wind in de rug had. Geen harde wind, maar wel even lekker. Opeens was ik al bij een soort van markeerpunt. Dit was de plek waar ik vroeger, toen ik nog (marathon)trainingen gaf, de groep die ik trainde losliet. Ze mochten dan de laatste twee km versnellen als ze konden. Ik mocht van mijzelf ook los en leip de laatste twee km in een tempo onder de 5:00 min/km.

Na 21,1 km de tijd gestopt en zag 1:50:37 op het scherm staan. Dit was iets dat ik totaal niet verwacht had. Ik had al maanden niet in dit tempo gelopen. Wel veel gelopen, maar niet zo snel. Stiekem had ik vooraf gehoopt op een tijd net onder de 2 uur maar niet dit. Een paar honderd meter rustig uitgedribbeld en mijzelf daarna bij het restaurant dan bij de parkeerplaats was getrakteerd op een pannenkoek.

In mijn hoofd is zich na deze loop weer een nieuw loopdoel aan het ontwikkelen, maar daarover volgende week meer. Nu eerst nog nagenieten van deze ervaring.