Opeens stond ik weer tussen allemaal mensen met een startnummer. Ik had eigenlijk het plan om niet meer aan grote stadslopen mee te doen, maar soms lopen dingen gewoon zo. Een aantal maanden geleden begon een loopmaatje over de halve marathon van Leiden die ze graag wilde lopen en ik zei “gezellig, doe ik mee”. Echter, een aantal weken geleden vertelde ze dat ze niet aan de trainingen toegekomen was en er van af zag. Ik had mij al ingeschreven en zo stond ik dus vanmorgen met een startnummer op mijn borst in een startvak voor de halve marathon van Leiden.

Ook ik was nog niet aan specifieke trainingen voor de halve marathon toegekomen, maar het verschil met mijn loopmaatje was dat ik er vele tientallen hiervoor had gelopen. Ik hoopte dat mijn spiercellen , als ik eenmaal gestart was, zich dit zouden herinneren en in de halve marathon modus zouden gaan. Dit was een zeker risico want voor hetzelfde geld herinnerden ze zich de keren dat ik tijdens zo’ n loop doodging. Daarnaast heb ik de afgelopen weken niet stilgestaan. Ik loop gemiddeld vier keer in de week 7 km. Een uitspraak van mij als trainer vroeger was dat je drie keer de afstand die je regelmatig traint kunt hardlopen, mits je je tempo aanpast. 3 x 7 km = 21 km = halve marathon

Ik had wel een plan van aanpak. Twee uur voor de start een ontbijt. Dit bestond uit een mok koffie verkeerd, voor de ontlasting die steevast een uur daarna komt, twee glazen thee en drie witte bolletjes met honing. Voor onderweg nam ik twee halve liter bidons mee gevuld met ice tea. Na 5 en 10 km een halve bidon en na 14 en 18 km een halve bidon. Het looptempo mocht niet harder dan 10 km/uur (6 min/km). Langzamer mocht wel als mijn lichaam dat aangaf. Na 18 km mocht ik , als ik mij goed, voelde iets versnellen. Het allerbelangrijkste was dat ik mij tijdens deze halve marathon niet stuk mocht lopen. Dan maar stukken wandelen. Starten maar.

Ik stond in het allerlaatste startvak, dus van snel starten was geen sprake. Dit kwam voor mij goed uit, want ik begin altijd rustig. De eerste km ging in een mooie 6:15 min/km. Daarna ontstond er iets van ruimte en kon ik lekker in mijn eigen tempo komen. Ik vond het een mooi parcours. Een stukje door de stad. daarna tussen de weilanden door, waarbij we af en toe een dorpje passeerden met een hoop enthousiaste mensen langs de kant en regelmatig wat muziek waarbij ik uit moest kijken dat ik mij daardoor niet liet beïnvloeden en harder ging lopen.

De kilometers regen zich aaneen en liep ze allemaal zo rond de 6 min/km. De één iets sneller, de ander iets langzamer. Ik voelde mij goed. Hield mij strak aan het drankschema dat ik voor ogen had en bij 12 km wist ik het. Ik ging de halve marathon halen als ik mij aan het tempo hield dat ik had voorgenomen. Op een gegeven moment liepen we Leiden weer in en kwamen we op mijn vertrouwde 7 km rondje langs de singels. Ik voelde mij goed dus mocht bij het bord van 18 km versnellen. De laatste drie km gingen vervolgens in 5:16 , 4:52 en 4:45 mi/km. De verleiding om er nog een eindsprint tegenaan te gooien was verleidelijk, maar heb het niet gedaan. Voor hetzelfde geld krijg je dan nog een blessure en het was helemaal goed zoals het nu was.

Na de finish stond er 2:01:46 op mijn klokje. Een mooie tijd, maar dat was voor mij het minst belangrijk. Ik had lekker gelopen en weer genoten van een loopevenement . Leiden marathon, bedankt.