De trainingstrap

Vanmorgen een een duurloop gedaan van 8,5 km. Het was de derde en laatste training deze week. De vorige twee weken deed ik 4 trainingen. Twee rustige duurlopen van zo’n 7 km. Één snellere duurloop van zo’n 7 km en een langere rustige duurloop. Ik gebruik een zelfbedacht schema van twee weken opbouw, één week herstel. Dat blijf ik herhalen tot de 100bruggenloop Leiden op 25 september.

Meerdere mensen hebben mij gevraagd , waarom ik een herstelwerk nam. Goede vraag en dat ga ik proberen uit te leggen. 25 September is de 100bruggeloop . Dit is een loop van 19 km door Leiden over 100 bruggen. Om er voor te zorgen dat het geen lijden wordt heb ik besloten daarvoor te trainen. Ik stel mij een lange trap voor met bovenaan de start van de 100bruggenloop. Ik ben onderaan de trap begonnen. Zou ik in één keer alle treden gelijk naar boven stormen dan kom ik uitgeput boven en moet ik nog 19 km door Leiden lopen over 100 bruggen. Kans is groot dat dat dan een lijdensweg gaat worden. Ik moet dus een manier verzinnen om boven te komen en niet uitgeput te zijn. Sterker nog, ik moet boven komen en dan in optimale vorm zijn. Wat ik nu doe is twee treden omhoog en dan een half treetje omlaag om te herstellen . Dan weer twee treden omhoog waarbij de traptreden Ietjes hoger worden en een half treetje omlaag. Dit zo doorgaan tot ik boven ben en het zo plannen dat ik bovenaan nog een week kan uitrusten voor ik aan de loop begin.

In de praktijk betekend dit dat ik een blokje maak van twee weken vier trainingen en één week drie trainingen. Dan het volgende blokje van weer twee weken vier trainingen waarvan de invulling net iets zwaarder wordt als de twee weken daarvoor en een week met drie trainingen. In iedere derde week doe ik geen snelle training. lHet idee achter de derde week is dat mijn lichaam herstelt en sterker kan worden voordat ik aan het volgende blokje begin.

Er zijn natuurlijk veel meer manieren om de trap te beklimmen. Ik ben 60 jaar heb voor deze manier gekozen om voldoende rustmomenten te hebben en zo hopelijk blessurevrij en in optimale vorm boven te komen.

Vanmorgen dus een rustige duurloop gedaan van 8,5 km in een tempo van 9 km/uur door Leiden. Mooi om Leiden te zien ontwaken. Restauranthouders die hun terras opbouwen. Mensen die gapend hun hond uit laten en een man die zich in een park uit een slaapzak worstelt. Komende week voorspellen ze hoge temperaturen. Kijken hoe ik mijn trainingen buiten de ergste hitte kan plannen of gewoon overslaan.

88

Het voelde alsof ik een snelle duurloop had gedaan. Mijn ademhaling en hartslag waren behoorlijk sneller. Alleen , ik had geen snelle duurloop gedaan maar was rustig met de trap van de begane grond naar de tweede verdieping gelopen. Het was mijn eerste werkdag na een griep. Die had er dus voor gezorgd dat ik conditioneel een behoorlijke jas had uitgetrokken.

Het begon drie week geleden met een droge hoest. Toch maar even een pcr test op Corona. Negatief. Al snel kwam daar een koorts bij. Toen die opliep tot boven de 39 graden en ik erg hoestte, toch maar even bij de huisarts langs gegaan en die kwam tot de conclusie dat het een griep was. Uitzieken. Nou, dat heb ik gedaan. 14 dagen lang. Toen voelde ik mij goed genoeg om weer te gaan werken . Tussen voelen hoe het is en werkelijk ervaren ondervond ik dus na die twee verdiepingen traplopen. Gelukkig begon ik met een halve dag.

Het werk was weer begonnen, maar wat nu te doen met hardlopen. Ik heb voor mijzelf de regel , voor elke dag ziek thuis een hardlooprustdag. Dit betekende dus dat ik 14 dagen niet mocht hardlopen. Hardlopen is een behoorlijk fysieke inspanning en ik vind dat mijn lichaam de kans moet krijgen om aan te sterken. Was trouwens ook 4 kilo afgevallen tijdens mijn ziek zijn .

Wat mag ik dan van mijzelf fysiek wel doen. Wandelen. Ik woon op ruim twee kilometer van mijn werk, wat een mooie wandelafstand is. Ik heb dat deze week drie keer gedaan en deed dit dit in een rustig tempo zodat ik mooi een uurtje actief buiten was.

Lees ik vrijdag op mijn werk een artikel waarin het personeel gevraagd wordt wat vaker de trap te pakken in plaats van de lift. In eerste instantie moest ik aan maandag denken en de twee verdiepingen , maar als ik wat verder lees komt er een soort van herstelplan in mij op. Er staat namelijk dat uit onderzoek blijkt dat tijdens het omhoog lopen je meer energie verbrand dan met roeien. Dat je elke 5 treden 1 calorie verbrand en dat traplopen op werk een gemiddelde stijging van 9,4 % op de VO2 max oplevert wat een belangrijke indicator is voor gezondheid van je hart- en vaatstelsel. Regelmatig traplopen zorgt voor een lagere bloeddruk en een verminderd risico op hart en vaatziekten.

Ik woon in een appartementencomplex op de 5e etage. Mijn herstelplan voor de tweede week is dan ook het wandelen te combineren met traplopen. Gisteren begonnen met één keer naar boven lopen in een rustig tempo. Vandaag twee keer gedaan. De bedoeling is om dit uit te breiden naar 5 keer daags. Ik ga ervan uit dat dit gaat lukken en dat ik volgende week maandag het hardlopen weer op kan pakken. Misschien hou ik het traplopen er dan wel in.

Vandaag even het aantal traptreden geteld. Het zijn er 88. Als ik elke 5 treden een calorie verbrand dan betekend dat ik iedere keer 17 calorieën verbrand. Als ik dat 5 keer op een dag doe kan ik wel een beschuitje met aardbeien eten en kan er misschien ook nog wel slagroom op. Volgende week laat ik jullie weten hoe deze herstelweek is gegaan.

Herstelwandeling

Daar ging weer een plons water met menthol en eucalyptus de riolering in. Er waren er al vele voorgegaan en er zouden er nog velen volgen. Evenzo de papieren zakdoekjes die de vuilcontainer in gingen. Ik was geveld door de griep, een gewone Hollandse, en hing nu een paar keer per dag boven een teiltje water met een inhalatiecapsule erin om mijn hoofd te bevrijden van van het opstapelende vocht. Wat trouwens goed lukte gezien de productie in de zakdoekjes. Kortom een week met vooral bedrust. Vrijdag knapte ik een beetje op, maar rust was nog geboden. Dit weekend dus nog niet hardlopen.

Gisteren in de groepsapp gegooid dat ik de zondag duurloop oversloeg, maar wel ging wandelen. Ik kreeg al snel respons van een loopmaatje die een wandeling ook wel zag zitten en we spraken af om een uur te gaan wandelen. Ik ben wandelen steeds meer gaan ontdekken als een actieve manier om te herstellen van een aandoening. In mijn geval de griep. Ik voel dat mijn lichaam verzwakt is van die griep en dat het nog niet in staat is om op een gezonde manier te gaan hardlopen. Mijn eerste prioriteit is om het lichaam aan te laten sterken. Rust en voeding zijn hierin belangrijk, maar omdat ik ook beweging wil hebben en naar buiten wil ben ik gaan wandelen. Geen wandelingen van uren, maar zo rond de 4 tot 5 km en dan rustig doorlopen. Geen ferme pas. Geen wedstrijd. Stoppen om naar iets te kijken of een praatje te maken mag.

Vanmorgen dus afgesproken bij de AWD ingang Oase. Hier beginnen we ook altijd met hardlopen en zo konden we na afloop met de loopmaatjes die wel gingen hardlopen samen aan de koffietafel. We hadden geen route, maar zouden een uur op pad gaan dus vertrokken we gewoon in voorwaartse richting. Al babbelend liepen we rustig door, af en toe de mond houdend als we langs een groep vogelaars liepen die naar een vogel, die wij meestal niet zagen, stonden te kijken. We liepen een beetje kriskras rond en voor we het wisten was het uur voorbij en hadden we zo’n 4,5 km gelopen. Het was 10:30 uur. Tijd voor koffie.

Hierboven beschreef ik het wandelen als een herstelactiviteit, maar ik begin steeds meer de warde van het wandelen in te zien als onderdeel van een trainingsplan. Dus niet alleen meer herstellend, maar ook blessureprentief en aanvullend. Binnenkort hier meer over in een blog.

Wachten

De schoenen staan al een paar dagen in een kamertje te wachten en ze zullen nog een paar dagen moeten wachten. Ze staan daar niet alleen maar in goed gezelschap van een paar slippers. Daarnaast staan ze langs een hoofdweg in huis, namelijk de weg die de katten, 4 stuks, leidt naar het kattenluik om naar buiten te gaan. Regelmatig stoppen die even om met mijn schoenen te knuffelen.

De reden van dat wachten ben ik. Nou eigenlijk mijn bezoek. Ik had namelijk bezoek gekregen van een virus of bacterie waarvan de naam mij onbekend is, maar die als een stel kwajongens, of meiden, in mijn lichaam doen waar ze zin in hebben. Het ene moment staken ze een vuurtje en even later gebruikten ze mijn spiervezels voor een partijtje touwtrekken, waarna de verliezers een partij gingen stampvoeten in mijn hoofd. Kortom, druk bezoek. Ik ben bezig geweest de bezoekers mijn lichaam uit te krijgen wat best een hoop inspanning heeft gekost, maar gisteren zeiden de meesten mij gedag en ik geloof dat de laatsten vannacht zijn vertrokken. Een behoorlijke chaos achterlatend.

Nu is het wachten tot mijn lichaam orde in de chaos gebracht heeft en de aangerichte schade heeft hersteld. Hoelang gaat dat duren? Ik heb geen flauw idee. Wat ik kan doen om dit proces te ondersteunen is gezond eten, de ruimte nemen om te slapen en rust. De komende dagen regelmatig de lift nemen in plaats van de trap. De verleiding is groot om een stukje te gaan hardlopen. Zeker als het een mooie herfstdag is zoals vandaag. Volgens mij moet ik dat niet gaan doen. Ook geen sukkeldraf. Ik belemmer dan de herstelwerkzaamheden of erger, ik maak het herstel ongedaan. Vandaag even naar buiten gegaan en een stukje gewandeld. De benen vertelden al gauw dat het genoeg was. Zo zal het lichaam mij ook vertellen wanneer de herstelwerkzaamheden klaar zijn. Hoelang gaat dat duren? Ik heb geen flauw idee. Wachten!

Mijn schoenen krijgen ondertussen wel hun aandacht.