Tagarchief: iphone

Smartphone

Posted on by
4

Daar stond hij. Strak op zijn zondags gekleed. Aan de rand van een pleintje zodat de kans om gestoord te worden klein was. Het hoofd schuin naar beneden gericht en een lichte glimlach op zijn gezicht. Zijn blik was gericht op zijn smartphone. Af en toe moest hij zijn rechterhand van een beugel halen om een iets aan te tikken om daarna weer naar de beugel te gaan die onderdeel was van een kinderwagen.

Ik moest gelijk denken aan een soortgelijk tafereel dat ik een paar minuten eerder zag. Een vrouw die haar hond uitliet en terwijl het beestje rond haar benen kwispelde, wachtend tot zijn baasje het balletje weer weggooide, was zij verdiept in haar smartphone.

Oeps, nou moet ik natuurlijk uitkijken om niet de man met de vrouw te vergelijken door te zegen dat hij zijn kind uitliet. Het was een moment opname die ik zag en voor hetzelfde geval kreeg hij net een berichtje van zijn partner met een mededeling of een opdracht.

Laat ik eens naar mijzelf kijken. Ik heb tijdens mijn rondje hardlopen ook altijd mijn smartphone bij me. Ik heb een iPhone SE. Nou is het lastig om tijdens het hardlopen iedere keer hier op te kijken, maar ik heb ook een Apple Watch en die trilt als ik bijvoorbeeld een berichtje binnen krijg. De verleiding is dan erg groot om toch even te kijken. Een tijdje terug deed ik dat ook en brak toen bijna mijn nek over een opstaande stoeptegel. Ik heb de trillingen nu uitgezet en zet ze aan als ik bijvoorbeeld een berichtje verwacht, maar de telefoon niet af mag gaan.

Er zijn natuurlijk 100 redenen te bedenken, of die anderen voor ons bedacht hebben, om de smartphone altijd bij je hebben. Zo is het natuurlijk fantastisch dat je er mooie plaatjes mee kunt schieten en je altijd een fototoestel bij je hebt. Hier maak ik dan ook dankbaar gebruik van om een selfie te maken tijdens het hardlopen en die op social media te zetten. Is dat een verslaving of dwangmatigheid? Misschien wel, maar ik vind het leuk om te doen.

Vanmorgen tijdens mijn rondje hardlopen natuurlijk een selfie gemaakt.

Slachtemarathon

Posted on by
4

“Een keer in de 4 jaar gebeurt er iets bijzonders op en om de eeuwenoude Slachtedyk. Ruim 15.000 wandelaars en hardlopers maken een tocht van 42 kilometer over deze voormalige dijk. Ze genieten onderweg van kunst, cultuur en het landschap om hen heen.” Dit lees ik op de site van de Slachtemarathon en het begint gelijk te kriebelen. Als ik verder lees zie ik dat er 1750 hardlopers mee mogen doen. Oeps, hoeveel zullen zich al ingeschreven hebben? Zaterdag 13 juni. De agenda pakken. Er staat niets in. Mijn geheugen verteld me ook geen bijzonderheden op die dag. Nou zegt dat laatste niet alles, maar ik vertrouw er wel op. Nog even tot tien tellen en de knoop doorhakken. Inschrijven.

“Ien kear yn de fjouwer jier bart der wat spesjaals op en om de iuwenâlde Slachtedyk.” Dit is de eerste zin van deze blog maar dan ik de taal van het gebied waar de Slachtemarathon wordt gelopen. Dat is namelijk in Friesland. Voor zover ik mij kan herinneren ben ik in mijn hele leven slechts twee keer in Friesland geweest, dus het wordt ook wel weer eens tijd om dat stuk van Nederland te bezoeken. Misschien nog wel even het boekje wie, wat en hoe in het Fries kopen.

Tja, en dan de voorbereiding. Op dit moment zit ik deze blog te tikken met een snotterige neus., Dit , en een flinke verkoudheid, duurt nu al 14 dagen en heb dus ook al 14 dagen niet gelopen. De komende dagen zal ook niet veel van hardlopen komen verwacht ik. Je zou kunnen zeggen dat de voorbereiding nu al in duigen valt, maar zo zie ik het niet. Ik heb al tientallen marathons gelopen en verwacht dat mijn lichaam een ingekort schema aankan. Daarnaast hoef ik geen pr te lopen, maar wil vooral genieten van de loop en alles er om heen. Het gaat een voorbereiding worden van 10 weken beginnende op maandag 6 april. Dat moet genoeg zijn om deze marathon binnen de gestelde tijdslimiet van 5:30 uur te kunnen volbrengen. Het schema gaat bestaan uit twee blokken van 4 weken met afsluitend 2 weken puntjes op de i trainingen. Meer over het schema als ik er aan ga beginnen.

Maar één keer mijn neus gesnoten tot nu toe. Het gaat de goede kant op. Dat wordt tijd ook want de bodem van het kilopak zakdoekjes komt in zicht. De maand maart gebruik ik als herstelmaand. Het heeft volgens mij helemaal geen zin om te gaan forceren. Laat mijn lichaam eerst maar eens goed herstellen van deze behoorlijke infectie. Geen zware fysieke inspanning , wat hardlopen is, maar beginnen met rustige korte wandelingen.

De foto hieronder is enige tijd geleden genomen. Ik neem hier een oefenvlog op met mijn iphone se. Ik wil gaan kijken hoe het is om te gaan vloggen en daar in april mee beginnen. Kan ik jullie mooi naast deze blog ook met een vlog over de marathontrainingen op de hoogte houden.

Een even niet dag.

Posted on by
2

Het intro van Lust For Live van Iggy Pop knalde uit mijn iPhone. Ik kon mij niet herinneren dat ik het geluid harder had gezet, maar vanmorgen om 06:00 uur klonk het onheilspellend luid. Ik moest eruit, want er moest gewerkt worden. Ik hoorde de wind en keek door het keukenraam naar buiten. Het regende en als ik dat kan zien met mijn lenzen uit, dan regent het echt. De beslissing was snel genomen. Met de bus naar het station in plaats van de fiets. Ontbijt erin. Een korte douche en op weg naar de bushalte.

Op zondagmorgen betekend dat echter een 10 minuten wandeling. De paraplu, een zwarte, gepakt en mijn oortjes in. Ik koos voor Nirvana, dat vond ik wel bij deze donkere ochtend passen. Gezien het formaat van de plassen moest het al flink geregend hebben. Net op tijd zag ik de grote plas waar een tegemoet komende auto over twee seconden doorheen zou rijden en stapte snel opzij. Even later geschiedde het toch. Terwijl ik over een donker pad tussen huizen doorliep voelde ik opeens mijn sokken nat worden. Een plas gemist. Snel doorlopen, want dit was echt zo’n ochtend om de bus te missen. Gelukkig gebeurde dat niet en een kwartier later kon ik in een warme trein gaan zitten tussen een aantal mensen die laveloos in de stoelen hingen. Een nacht doorgehaald in Amsterdam en nu met de eerste trein naar huis. Weinig tot niet aanspreekbaar. Sommigen snurkend, maar ik zat niet in een stiltecoupé . Zouden ze daar naar gekeken hebben?

Het was zondagmorgen, dus eigenlijk een duurloop morgen. Deze morgen dus niet, want ik moest werken. Nou moet ik heel eerlijk bekennen dat als ik niet had hoeven werken ook niet met dit weer was gaan hardlopen. Op social media lees ik nu stoere berichtten van mensen die wel zijn gaan lopen en dan schrijven over het trotseren van regen en wind en over de afstand die ze hebben gelopen. Soms nog langer dan ze gepland hadden. Aan mij is dit niet besteed. Ik ben een plezier- en gezondheidsloper. Een beetje regen vind ik geen bezwaar, maar er zijn grenzen. Die grens was vanmorgen duidelijk overschreden. De katten gingen het balkon niet op. De hond die uitgelaten moest worden wilde het portiek niet uit en bij station Leiden zochten de meeuwen en kauwtjes beschutting. Ik volg graag hun voorbeeld.

Een dag als deze noem ik een even niet dag. Morgen is een nieuwe dag .

Vanmorgen heerlijk gewerkt.

Ingeklemd

Posted on by
1

Ik lag vanmorgen ingeklemd tussen mijn dekbed en matras. Lekker warm en in zo’n houding dat mijn lichaam op de juiste plekken ondersteund, dan wel bedekt was. Bewegen was dodelijk. Nou is dodelijk misschien wat overdreven, maar het perfecte liggevoel is dan weg. Aan mijn voeteneind lag een kater en aan zijn geronk te horen kon hij ook zomaar eens in dezelfde staat van genot kunnen verkeren. Ik hoorde het buiten regenen en waaien wat voor mij een aanmoediging was om te blijven liggen. Met één hand pakte ik voorzichtig mijn iPhone, die naast mij op het kastje lag, en zag op buienradar dat ik nog een tijdje mocht blijven liggen. Over ongeveer een uur zou de blauwe vlek mijn woonplaats verlaten en plaatsmaken voor wat motregen. Voorzichtig de iphone weer terug gelegd en teruggekeerd naar dromenland.

Het was zondagmorgen, dus duurloopmorgen. Eigenlijk had ik een lange duurloop ( 20 + ) in gedachten, maar mijn “toestand” als hierboven beschreven deed al gauw een streep zetten door mijn plan. Ik loop vooral voor mijn plezier en hoef niets te bewijzen of te presteren dus het lopen moet wel een soort van leuk zijn. Helemaal niet lopen was ook geen optie, want ik wist dat ik mij na het lopen heel prettig zou voelen. Na wat polderen met mijzelf besloot ik een 13 km loop te doen. Over die 13 km is niet nagedacht, maar de ronde die ik in gedachten had was 13 km.

De hardloopkleding aan en naar buiten. Het miezerde licht. Niet genoeg om de beruchte kringetjes in het water te produceren, maar genoeg om te weten dat ik na mijn loop drijfnat zou zijn. Om de één of andere reden vindt ik dit nooit lekker weer voor een rustige loop, maar zet ik er graag een beetje tempo in. Na een rustig begin ging het tempo dan ook snel omhoog en kwam ik in een voor mij comfortabel tempo van 12 km/uur. Ik kwam verrassend veel loopmaatjes tegen. Misschien hadden zij ook gewacht tot de ergste regen voorbij was. Het liep zo lekker dat ik besloot om in de laatste 5 km met enige regelmaat een tempoversnelling van zo’n 200 m te doen. Na ruim 13 km en 1:04 uur had ik de voordeur in het zicht.

Ik had al een handdoek klaargelegd, zodat ik bij binnenkomst mij gelijk kon afdrogen en niet nat door het huis zou denderen. ( ja, mannen kunnen ook wel eens vooruitziend zijn )

Met de warme douche keerde het gevoel van vanmorgen in bed terug, maar nu in het kwadraat, want het prettige gevoel van na het lopen kwam erbij.