4

Zag ik dat goed? Ik moest een tweede keer kijken. Was het niet de tijd van de laatste kilometer? Nee, bij nadere bestudering was het echt de gemiddelde kilometertijd. Ik had hem al een tijd niet gezien en met tijd bedoel ik maanden. Nu moet ik bekennen dat ik er ook niet mee bezig was en misschien juist daarom kwam hij vandaag op mijn schermpje. Ik heb het hier over de 4. Gewoon een getal, maar soms maakt een getal je hart blij. De 4 waar ik het hier over heb is het eerste getal van mijn gemiddelde kilometertijd van mijn hardlooprondje vandaag. 4:55 min / km.

De laatste maanden loop ik gemiddeld 5 keer in de week. Ik trek dan mijn hardloopschoenen aan, loop de deur uit en ga hardlopen. Ben niet bezig met tijd of snelheid. Soms loop ik wat harder, soms wat langer al naar gelang de pet staat. Nou is dit ook weer niet helemaal waar, want ik wissel wel een beetje af in snelheid. Dit om niet stijf te worden en het lichaam een beetje te prikkelen. Meestal gaan de tempowisselingen vanzelf, maar af en toe moet ik ze een beetje sturen. Nu is er sinds een week opeens een verandering in het op deze manier van hardlopen gekomen.

Een collega met wie ik regelmatig en rondje hardloop heeft zich ingeschreven voor de halve marathon van Leiden en opeens voelde ik zin om hier ook aan mee te doen. Met die zin komen er weer tientallen trainings ideeën naar boven en ben ik weer gemotiveerd om structuur in het hardlopen te brengen. Te beginnen met twee tempotrainingen, twee rustige korte duurlopen en een langere duurloop in de week. Ik ga dat doen zoals ik dat in de jaren 80 van de vorige eeuw deed toen ik begon met hardlopen. het tempo voornamelijk op gevoel met af en toe een stopwatch en geen gebruik van hartslagmeter. Over een paar weken ga ik daar wat meer structuur in brengen in de vorm de tempoblokken DL1, DL2 en DL3, maar daarover tegen die tijd meer.

Het klinkt misschien een beetje gek in deze Corona tijd waarin het individualisme de boventoon moet voeren en de meeste vormen van iets gezamenlijks doen een boete oplevert, maar mijn gedachten gaan weer uit naar het lopen van een marathon in het najaar. Geen stadsmarathon, maar iets anders en kleinschalig. Ga binnenkort maar eens de hardloopkalenders bekijken.

Vandaag een stevige duurloop gedaan. Rustig begonnen en het tempo daarna opgevoerd wat de mooie gemiddelde snelheid van 4:55 min / km op mijn Apple Watch schermpje opleverde.

Los

Dit was zo’n dag. Een mooie temperatuur voor de korte broek en weinig wind. Dit was zo’n dag. Een dag om het schema los te laten en gewoon te gaan. Ik had zin om vandaag weer eens ouderwets een lange duurloop te doen van 30+ km. Geen grenzen bepaald door hartslag of snelheid, maar gewoon gaan lopen en kijken waar dat toe zou leiden. Nou dat heb ik geweten. Toen ik het duingebied in ging was het meteen raak. Ik had moeite om mijn schoenen bij te houden. Het was of ze , net als de koeien om de hoek, voor het eerst de wei in mochten. Na ongeveer een km ging het onstuimige eraf en kwam ik in een mooie cadans. Ik had al gauw in de gaten dat ik stevig doorliep, want ik ging alleen maar andere lopers voorbij. Nou waren dat er niet veel , maar toch.

De eerst paar km waren vlak en daarna zouden vooral veel kleine heuveltjes in de route zitten die ik had bedacht. Ik had er helemaal zin in en ging ze met een snelle kortere pas op om daarna weer naar beneden te “storten”. Natuurlijk moest ik dit na 10 van deze heuveltjes wel bekopen met een zwaar gevoel in de bovenbenen, maar om de een of andere reden voelde dit helemaal goed. Ik was wel zo verstandig geweest om twee bidons ( één liter ) water mee te nemen die ik rond de 20 km weer kon vullen. Ook had ik een paar gelletjes meegenomen voor onderweg. Het lopen ging fantastisch . Ik voelde dat ik in een redelijk constant tempo doorliep. Wel een tempo waarvan ik mij afvroeg of ik dat vol zou houden, maar daar hoefde ik mij vandaag niet druk over te maken want loslaten was het thema.

De laatste tijd loop ik regelmatig met muziek en omdat het vandaag zondag was begon ik met The Church – Reptle . Vroeger vond ik een kerkdienst altijd lang duren en ging ik mij vervelen. De dienst vandaag duurde wat langer maar heb mij geen moment verveeld. Een heerlijk loop gehad en na 2:45 uur schoof ik bij een paar loopmaatjes aan bij de koffietafel

Slagveld

Plets. Plets. Plets. Uiteengerukt werden ze. Flarden van cellen zweefden rond. Zuurstofmoleculen keken verdwaast rond en dreven hulpeloos verder. Eiwitten waren op zoek naar een reddingsboei. Een waar slagveld was het. Ik heb het hier over rode bloedcellen (erytrocyten) die tijdens hardlopen bij de landing door de krachten die dan plaats vinden kapot gaan.

Ik had vanmorgen voor mijn duurloop gekozen voor de New Balance schoen omdat deze voor mijn gevoel wat stugger is en stabiliteit geeft. (Foto is nog met mijn Adidas schoen) Ik ging een rustige duurloop doen over alleen maar asfalt en de praktijk heeft uitgewezen dat dit dan voor mij de beste soort schoen is. In het verleden heb ik ook eens een jaar duurlopen op Fivefingers gelopen, inclusief een marathon, maar dat gaf toch klachten. Een duurloop vanmorgen dus. Tijdens deze duurloop moest ik denken aan een artikel dat ik laatst gelezen had over Hemolyse tijdens hardlopen (hemolyse is dat rode bloedcellen in het lichaam uit elkaar vallen). Hoeveel van deze rode bloedcellen hielp ik bij elke stap de vernieling in. Maakte het nog uit wat voor landing ik had ? Voorvoet, middenvoet of hak. Welke schoenen ik aan had of moest ik misschien helemaal geen schoenen aandoen ? Heeft het negatieve invloed op mijn gezondheid nu ik 4 a 5 keer in de week loop met meer dan 200 km in de maand ? Poeh, dat waren wel weer heel veel vragen en ik besloot om het maar even te vergeten en verder te lopen, want daar had ik toch plezier in. Misschien later nog eens uitzoeken of er iets van bekend is.

Na afloop van mijn duurloop zag ik dat er op de teller ruim 13 km stond. Dat waren 13000 stappen. Toch nog even stiekem gedacht hoeveel rode bloedcellen ik om zeep heb geholpen.

DLDL

Vanmorgen om half negen op de fiets gestapt en naar de duinen gereden voor de zondagmorgenloop. Meestal doe ik op zondag een LSD (Long Slow Distance loop ) , maar vandaag niet. Het idee van de loop van vandaag dank ik aan dame die ik gisteren in de supermarkt tegenkwam . Eigenlijk kwam ik haar niet tegen , maar kwam zij mij achterop. Ik stond met mijn boodschappen wagen voor de groentevitrine op zoek naar een zakje grof gesneden soepgroenten en blokkeerde zonder dat ik daar erg in had het pad. Opeens hoorde ik achter mij “meneer wilt u even doorlopen”. Deze woorden waren van een dame die achter mij stond en een tamelijk gehaaste indruk maakte. Ik mijn kar wat opzij gezet, zodat zij erlangs kon, maar het woord doorlopen bleef hangen.

Vanmorgen fietste ik dus naar de duinen met in mijn hoofd doorlopen en doorlopen moest het worden. Ik ging vandaag geen LSD doen , maar een DLDL. Een DoorLoop DuurLoop. Een duurloop in een pittig tempo. Ik had een leuk rondje in gedachten, maar wist niet hoelang het precies was. Eigenlijk ook niet belangrijk. Toen een loopmaatje voor aanvang aan mij vroeg hoever ik ging lopen antwoordde ik “ergens tussen de 12 en 15 km” want dat wist ik dan weer wel. Na afloop zou ik hem onder het genot van een koffie wel de precieze afstand vertellen.

Het rondje dat ik in gedachten had gaat bijna geheel over onverharde duinpaden , met een hoop hobbeltjes erin. Ik noem het hobbeltjes, want meer mag het niet heten. De meesten zijn niet meer dan 2 meter hoog. Op zich stelt zo’n hobbeltjes dus niet veel voor, maar als je er 5 gehad hebt ga je het best voelen en de volgende 5 geven geven dan ook een andere belevenis en bij de hobbeltjes daarna denk je van oeps weer één. Dit in combinatie met het doorloop tempo leverde een pittige loop op. De laatste 2 km had ik een straf windje tegen , maar de hobbeltjes waren op. Nog één stukje vals plat en dan op naar de koffie.

Een heerlijke zondagmorgenloop gedaan die zeker voor herhaling vatbaar is. Oh ja voor de liefhebbers hij was 13,46 km lang.

Net als in de film

De man op het bankje stak zijn hand op toen ik bijna bij hem was. Meestal zit hij links op het bankje , maar vandaag zat hij rechts. Waarschijnlijk was links bezet toen hij aankwam en vond hij het niet de moeite om te verplaatsen toen dat vrijkwam. De drie dames met hoofddoek kwam ik ook weer tegen. Één ervan knikt mij tegenwoordig toe als ik langs kom. De honden achter het hek slaan niet meer aan als ik langskom. Soms kijkt er één nog wel op en geeft een korte woef maar daar blijft het dan ook bij.

Toen ik vanmiddag mijn gebruikelijke rondje liep moest ik denken aan de film Smoke . In deze film speelt Harvey Keitel de eigenaar van de sigarenwinkel in New York die al 14 jaar lang voor zijn winkel elke dag op hetzelfde uur een foto neemt. Ik loop niet elke dag om dezelfde tijd , meestal in de namiddag of vroege avond, maar loop wel altijd hetzelfde rondje. Eigenlijk is het geen rondje, maar een heen en weer met een terugkeer lusje. Als ik korter wil dan maak ik een eerder terugkeer lusje en als ik verder wil dan loop ik een lusje gewoon twee of meer keer. Nu zult u misschien denken van goh wat saai net als elke dag op hetzelfde tijdstip dezelfde foto maken. Ik ervaar dat niet zo. Het mooie is dat kleine details die veranderen je opvallen. (nou loop ik vaak ook heel rustig en heb ik de tijd om dat te zien ) Nieuwe plantjes die in een tuin staan, koeien die opeens in een andere wei staan of zoals laatst een nieuwe brievenbus bij het hek.

Af en toe is het ook wat ongemakkelijk, zoals enige tijd geleden. Ik kom vaak een man met een donkere huidskleur tegen. Hij knikt mij altijd toe bezig met een sigaret. Echter ik had hem al een paar keer niet gezien en liep daarom nog wel eens een extra lusje, want misschien was hij verlaat. Ik ga mij dan toch afvragen of er iets gebeurd is. Opeens was hij er weer met een sigaret in de mondhoek. Hij knikte mij toe en ik knikte terug. Het was weer gewoon.

Morgen ga ik het rondje weer lopen. Waarschijnlijk is alles hetzelfde als gister, maar misschien ……….

lage kadijk

Hardloopclarks

Eigenlijk wil je hardloopclarks hebben.

Ik ben nu alweer een halfjaar aan het hardlopen en wil nu de afstand  gaan uitbreiden. Dus op naar de winkel Runnersworld Haarlem voor een tweede paar schoenen. Tot nu toe loop ik alles op mijn pearl izumi , maar wil daar graag een tweede paar schoenen bij hebben ook omdat ik niet het gevoel heb dat deze schoen mijn voeten  voldoende stabiliteit biedt om lange duurlopen te doen. Ik ben op zoek naar een paar schoenen antwoordde ik op de vraag van de verkoper wat ik zocht. En wat voor schoen mag dat zijn? Nou eigenlijk gewoon een saaie hardloopschoen. Een neutrale stevige schoen die voldoende demping en stabiliteit geeft om lange duurlopen te kunnen doen. Niet meer en niet minder. Eigenlijk wil je een paar hardloopclarks hebben antwoordde hij lachend.  De vorige keer toen ik hier zat duurde het zeker een uur voordat ze iets gevonden hadden wat mij goed paste en waar ik tevreden over was. Deze keer ging het aanmerkelijk sneller. De tweede schoen die ik aantrok voelde gelijk goed.  Dit waren de New Balance 880v6 Ik heb een vrij smalle voet en deze schoen paste gelijk goed. Een stukje buiten op gelopen en ik was verkocht. Nog wel een paar andere schoenen gepast , maar die benaderden niet het gevoel dat ik had bij de New Balance. Inpakken en afrekenen zou je zeggen. Nou dat gebeurde ook , maar niet voordat de eigenaar van RW Haarlem Rob Vreenegoor mij had gewezen op een nieuwigheidje , de Milestonepod  Een kleine sensor die je op je schoen bevestigd en die een hoop hardloopeigenschappen meet, zoals je snelheid, afstand,  pasfrequentie, grondcontact en nog veel meer. Even een app downloaden en na afloop van de training je smartphone of tablet erbij houden en je kunt al deze gegevens aflezen. Nou ben ik niet zo van de high-techs maar dit vond ik wel leuk om uit te proberen, mede omdat je er tijdens het hardlopen niets van merkt. Geen band om je borst of iets om je arm/pols maar een ultralichte sensor op je schoen. Mijn eerste ervaringen zijn zeer positief.  Binnenkort meer over deze milestonepod en de hardloopclarks.

Vanmorgen gekeken naar de Rotterdam Marathon. Als je Lee Towers dan voor aanvang hoort zingen “You never walk alone” dan gaat het toch weer kriebelen.

IMG_0225