Dag 2018

Het gaat lekker. De splitsing van de gele en groene route is al in zicht. Ik ga verder op de groene. Dat betekend een kilometer lekker veel kleine heuveltjes. Het is de laatste keer hardlopen in 2018 en ik heb er zin in. Gisteren heb ik de Runkeeper app op mijn iPhone geüpdatet en vandaag heb ik gewoon zin om hem weer eens een keer te gebruiken. Ik heb de top 2000 aan staan en de dame van runkeeper brult dwars door Let Her Go van Passenger in mijn oor dat ik in een gemiddeld tempo van 4:27 min/km loop.

2018 is zo goed als teneinde en laat ik eens terugkijken. In 2018 had ik maar één loopdoel en dat was de marathon van Köln in oktober. Dat doel is behaald en ik kijk er met veel plezier op terug. Dezelfde tijd als mijn eerste stadsmarathon 35 jaar geleden en dus een mooi moment om de stadsmarathons gedag te zeggen. Het is mooi geweest. Ik schrijf wel dat ik één loopdoel had, maar eigenlijk klopt dat niet. Ik had er meerdere, maar omdat die elk jaar hetzelfde zijn was ik ze even vergeten. Het zijn doelen als blessurevrij blijven, plezier in het lopen houden en een open staan voor wat experimenteren. De eerste twee zijn gelukt en de laatste heb ik gedaan door te gaan lopen met muziek en het gebruik van run keeper. Al met al ben ik heel tevreden over hoe het hardlopen in 2018 is gegaan. Voor 2019 heb ik nog geen echt nieuw doel, maar wie weet komt dat nog.

De kilometer kleine heuveltjes zijn alweer achter de rug en loop nu op een vlak onverhard pad. Het is snel gegaan, want de dame van runkeeper verteld mij dat het gemiddelde is gedaald naar 4:24 min/km. Nu niet overmoedig worden want ik heb een route van 15 km in gedachten en dat heb ik al een tijdje niet gedaan. Even wat gas terug. Onderweg kom ik nog wat loopmaatjes tegen die ik gedag zeg en bij km 13 heb ik nog genoeg energie om het gaspedaal weer wat dieper in te trappen. Met een mooi gemiddelde van. 4:27 min/km ( 13,46 km/uur ) ben ik na ruim een uur weer terug. Nog even een stukje uitlopen en dan naar de koffietafel .

Dag 2018.

Een vrije loper

Samenvatting workout hoorde ik de afgelopen maanden na een training de dame van runkeeper in mijn oor fluisteren. Soms had ik het geluid wat harder staan en dan schreeuwde ze het resultaat van de training mijn hoofd in. Gelukkig gaf ze mij onderweg regelmatig feedback in de vorm van getallen zodat ik al voorbereid was op de uitkomst van de samenvatting. Wat heeft dit voor gevolg gehad voor mijn training?

Ik had mij bij aanvang van het traject naar de Keulen marathon voorgenomen om mijn trainingen te monitoren en te doen op snelheid. Hiermee bedoel ik vooraf de snelheid en afstand waarin ik een training ging doen te plannen en dan ook uitvoeren. Om dit te kunnen doen had ik de runkeeper app op mijn telefoon gedownload. Vaker dan ik zelf had gedacht is het mij gelukt om dit te doen. Soms begon ik met de training maar liet mijn lijf weten zin te hebben in een andere training als gepland. Dan negeerde ik de dame en ging mijn eigen gang. Na afloop van zo’n training had ik wel eens het idee dat de dame chagrijnig klonk als ze de samenvatting vertelde, maar dat moest dan maar. Terugkijkend naar het gehele traject heb ik het grootste deel volgens de planning gedaan en uitgevoerd. Als ik kijk naar de marathon dan heb ik die ook goed gelopen en in de tijd die ik mij een aantal weken daarvoor in mijn hoofd had gezet. Ik kan dus niet anders concluderen dan dat het trainingstraject, kijkend naar het resultaat, een succes is geweest. Wat vond ik zelf van de trainingen?

Het is een leuke ervaring geweest deze aanpak. Ik ben blij dat ik het een keer zo gedaan heb, want ik vind dat je pas iets kunt zeggen als je het ook gedaan hebt. Laat ik voorop stellen dat ik er zeker ook plezier aan beleefd heb anders had ik het niet volgehouden, maar ik heb ook gemerkt dat het niet mijn manier van trainen is. Ik ben meer een vrije loper. Héél weinig plannen en gewoon op gevoel lopen. Het gevoel laten bepalen wat de inhoud van de training wordt ( en het verstand op de achtergrond de boel een beetje in de gaten laten houden 😀 ). Niet bezig zijn met afstand, snelheid en tijd. Ik ga lopen, kort, lang, snel, langzaam, met of zonder stops, Gewoon af laten hangen van het moment. Een vrije loper

Nee, ik ga runkeeper niet van mijn telefoon halen, want er zullen ook momenten zijn dat ik wel een gesprek wil aangaan met de dame, al was het maar omdat haar chagrijnige stem ( omdat ik weer eens eigenwijs ben ) ook zijn charme heeft.

DLDL

Vanmorgen om half negen op de fiets gestapt en naar de duinen gereden voor de zondagmorgenloop. Meestal doe ik op zondag een LSD (Long Slow Distance loop ) , maar vandaag niet. Het idee van de loop van vandaag dank ik aan dame die ik gisteren in de supermarkt tegenkwam . Eigenlijk kwam ik haar niet tegen , maar kwam zij mij achterop. Ik stond met mijn boodschappen wagen voor de groentevitrine op zoek naar een zakje grof gesneden soepgroenten en blokkeerde zonder dat ik daar erg in had het pad. Opeens hoorde ik achter mij “meneer wilt u even doorlopen”. Deze woorden waren van een dame die achter mij stond en een tamelijk gehaaste indruk maakte. Ik mijn kar wat opzij gezet, zodat zij erlangs kon, maar het woord doorlopen bleef hangen.

Vanmorgen fietste ik dus naar de duinen met in mijn hoofd doorlopen en doorlopen moest het worden. Ik ging vandaag geen LSD doen , maar een DLDL. Een DoorLoop DuurLoop. Een duurloop in een pittig tempo. Ik had een leuk rondje in gedachten, maar wist niet hoelang het precies was. Eigenlijk ook niet belangrijk. Toen een loopmaatje voor aanvang aan mij vroeg hoever ik ging lopen antwoordde ik “ergens tussen de 12 en 15 km” want dat wist ik dan weer wel. Na afloop zou ik hem onder het genot van een koffie wel de precieze afstand vertellen.

Het rondje dat ik in gedachten had gaat bijna geheel over onverharde duinpaden , met een hoop hobbeltjes erin. Ik noem het hobbeltjes, want meer mag het niet heten. De meesten zijn niet meer dan 2 meter hoog. Op zich stelt zo’n hobbeltjes dus niet veel voor, maar als je er 5 gehad hebt ga je het best voelen en de volgende 5 geven geven dan ook een andere belevenis en bij de hobbeltjes daarna denk je van oeps weer één. Dit in combinatie met het doorloop tempo leverde een pittige loop op. De laatste 2 km had ik een straf windje tegen , maar de hobbeltjes waren op. Nog één stukje vals plat en dan op naar de koffie.

Een heerlijke zondagmorgenloop gedaan die zeker voor herhaling vatbaar is. Oh ja voor de liefhebbers hij was 13,46 km lang.

Plannen ?

De eerste drie trainingen van dit jaar zitten er al weer op . Volgens runkeeper heb ik er 29,4 km op zitten met een gemiddelde snelheid van 5,23 km/uur. Oh ja, ook 2456 cal verbrand. Misschien is het wel eens leuk om te proberen om in 2018 bij te houden hoeveel ik in een jaar loop. Het enige dat ik daarvoor hoef toe doen is elke training mijn iPhone mee te nemen. In de afgelopen 35 jaar dat ik hardloop is het mij nooit gelukt om langer dan een paar maanden een logboek bij te houden, maar dit heb ik nog nooit geprobeerd. Ik natuurlijk niet vergeten mijn iPhone voldoende op te laden, maar kom nu wel gelijk aan bij de hardloop plannen voor 2018.

Eerst even kort terug kijken op 2017. Afgelopen jaar heb ik heerlijk gelopen. Gemiddeld 4 trainingen in de week, geen blessures gehad, maar ook niet meegedaan aan loopevenementen wat ik eigenlijk wel van plan was. Hardloopplannen zijn duidelijk niet mijn ding. Geef ze geen hoge prioriteit en stap er makkelijk van af. In 2018 ga ik het opnieuw proberen. Het eerste plan is dus bijhouden hoeveel ik gelopen heb. Het tweede plan is om het heerlijke lopen van 2017 te continueren en blessure vrij te blijven. Er is nog een derde plan bijgekomen.

Kreeg namelijk een berichtje van een loopster die een paar jaar geleden in mijn loopgroep liep. Zij gaat samen met een paar andere lopers, die ook allemaal in mijn loopgroep liepen ( ben gestopt met de loopgroep ) in oktober naar Keulen om daar te lopen. Zij liet nog open welke afstand , de hele of halve marathon, ze gaan doen, maar omdat beide afstanden op één dag worden gelopen kan een ieder lopen waar hij/zij zin in heeft. Misschien is het wel weer eens leuk om een marathon te gaan lopen. De laatste keer dat ik een marathon voor het echie heb gelopen is alweer 10 jaar geleden. 21 okt 2007 in Amsterdam. Ik liep daar 2:58:59 . Daarna heb ik nog wel tientallen keren de marathon afstand of langer gelopen, maar altijd voor de fun. Gezellig meelopen in praattempo. Nu 10 jaar later is het misschien wel leuk om eens te kijken wat mijn lijf op deze afstand nog kan presteren.

Misschien denk je van ik lees best vaak misschien in dit blogje en dat kan kloppen. Het zijn tenslotte maar plannen. Één ding is wel zeker, ik hou jullie op de hoogte.

Doorlooptempo

De regen valt weer gestaag neer dus ik ging nog maar even wat anders doen. Vandaag had ik een loopje in gedachten in een lekker doorlooptempo en daar hoort dan ook lekker loopweer bij. Volgens buienradar kwam er een droog uurtje aan en dat zou precies genoeg zijn. Laatst kreeg ik de vraag hoe hard loop jij eigenlijk als je stevig doorloopt. Ik moest haar het antwoord schuldig blijven. Kan natuurlijk wel opschepperig doen over wat ik vroeger liep, maar dat is niet de werkelijkheid van nu. De enige manier om erachter te komen was het gewoon een keer doen. Nou vandaag dus.

Onder een doorlooptempo versta ik een tempo waarbij ik nog een buikademhaling kan doen, mijn looptechniek kan handhaven en niet loop te hijgen als een paard.  10 km leek me een mooie afstand. Een afstand die voor menig loper herkenbaar is.  Het plan was om te beginnen met een km inlopen. Dan. Runkeeper aan te zetten en 10 km op doorlooptempo te gaan doen. In de praktijk had ik al een paar keer runkeeper met mijn garmin vergeleken en iedere keer gaven ze dezelfde afstand en tijd aan dus ik kan het als redelijk betrouwbaar zien. 

Het was heerlijk loopweer geworden. Fijne temperatuur, net aan droog en zo goed als windstil. De 10 km konden beginnen. Zoals vaak als je iets prestatiegericht wilt gaan doen loop je te hard van stapel. De eerste 300 m gingen natuurlijk te hard. Op de rem trappen en op zoek naar het juiste tempo. Ik loop op gevoel en kan dus onderweg niet op runkeeper zien hoe het gaat. Mijn smartphone zit in een waterdicht zakje in mijn broek geklemd en tegen de tijd dat ik zo’n 9 km heb gelopen haal ik hem wel tevoorschijn. Ik had een lekker tempo gevonden. De ademhaling nog lekker laag in de buik. De benen liepen ontspannen door zonder te verzuren. Ongeveer halverwege had ik een oepsmomentje. Liep daar een man met twee pitbull achtingen honden. De één had een tennisbal in zijn bek en leverde geen gevaar op , de ander keek mij naar mijn idee behoorlijk dreigend aan. Gelukkig had de man mij gezien en hield de honden vast. Toch nog maar even een tempo versnelling eruit gegooid . Op een gegeven moment werd het tijd om mijn smartphone tevoorschijn te hale ne naar runkeeper te kijken. Ik had er ruim 9 km op zitten. Nu niet gaan versnellen maar hetzelfde tempo doorlopen. Na 10 km de knop stop ingedrukt en de getallen bekeken. 10,03 km in 43:29 min met een gemis snelheid van 13,8 km/uur. Zo weet ik dat ook weer. Nog even een stukje uitlopen.

Gisteren had ik een foto van een watervalletje gemaakt en tijdens het lopen vergeleek ik deze training  met de waterval. Rustig beginnen , zoals het water naar de waterval stroomt. Versnellen zoals het water naar beneden valt, zonder vermoeid te raken en weer rustig uitlopen.  Alleen het zonder vermoeid te raken ging dan weer niet helemaal op 😀😀😀

Wat sneller

In gedachten zag ik mij al vliegen over de duinpaden.

Zag ik daar 14,6 km/uur op mijn garmin staan? Het zou best kunnen, want ik liep op een helling naar beneden. Naar boven heb ik niet gekeken, maar dat zou zomaar onder de 10 geweest kunnen zijn. Zoals ik in en vorige blog al schreef , de langzame maand is voorbij en snelheid mag weer. Ik vroeg mij af wat zo’n maand met je snelheid zou doen. Ik kan mij nog herinneren dat als ik in een marathonschema voor een groep een langzame week plande ik al snel mails kreeg of ik niet wilde vergeten dat ze de marathon wel in een bepaalde tijd wilden lopen. 

Vandaag mocht ik los. Niet dat het de bedoeling was dat ik mij total loss ging lopen, maar op ontspanning snel. Als ik moest hijgen dan lag de inspanning te hoog .  Ik had een mooie route, grotendeels onverhard met wat lekkere heuveltjes, gepland van ruim 21 km. Na een rustig begin kwam ik in een 12 km/uur tempo. Het was lekker loopweer met een licht briesje. Het is altijd fijn als je in het begin wind tegen hebt en dan al weet dat je hem de tweede helft grotendeels mee hebt.  Een ander fijn aspect was dat ik een liter  water die ik bij me had die na zo’n driekwart van de loop ook op zou zijn, wat weer een kilo zou schelen. Wind mee en een kilo lichter . In gedachten zag ik mij al vliegen over de duinpaden, maar ik zat nog met die langzame maand.

Ik kon de genoemde snelheid van 12 km/uur makkelijk vasthouden. Ik genoot van het snellere tempo en ging ongemerkt naar de 13 . Nu werd net uitkijken, want hoewel het makkelijk liep waren mijn spieren hier even niet meer aan gewend. Toch maar een beetje de rem erop. Het risico van een blessure lag op de loer. Ik had nog twee gelletjes in mijn bidon houder zitten , overgebleven na de 40 km van vorige week en liet ze door mijn slokdarm naar binnen glijden. Ik had wel al door dat ik mijn rondje ruim binnen 1:45 uur af zou leggen. Nou doet de tijd er helemaal niet toe, maar toch. Bij een prullenbak de gelverpakkingen weggegooid en alsof dit het laatste beetje balast was liep ik in een lichtvoetige tred naar mijn eindpunt. Hoelang en met welke snelheid had ik hier nu over gelopen. Hierin waren mijn garmin en Runkeeper op mijn smartphone het eens.  21,2 km in 1:39:57 uur met een gemiddelde snelheid van 12,75 km. Mijn voorzichtige conclusie is dat langzame maand weinig tot geen invloed heeft gehad op mijn duursnelheid. Sterker nog, het heeft mij juist weer hongerig gemaakt naar snelheid . Nu nog even uitkijken dat ik het bord niet te vol schep.