Tagarchief: singelpark

Mogguh

Posted on by
Beantwoorden

Morgen, morning, moh, guten morgen, hee, hallo, …..(stilte), zijn allemaal reacties op mijn mogguh dat ik tegen iedereen zei tijdens mijn hardlooprondje vanmorgen. Er waren er bij die verbaasd keken of volgens mij reageren als een onbewuste reactie. Een nors kijkende man ging nog norser kijken en een wandelaar keek verschrikt op van zijn smartphone. Een baby in een wieg keek op en een hond keek, volgens mij een tikje verbaasd, mij aan. Dan was er natuurlijk ook nog de groep met oortjes in of een koptelefoon op. Bij dezen stak ik mijn hand op ter begroeting en kreeg ik ook regelmatig een hand terug. Sommigen waren zo verdiept in wat ze hoorden dat ze mij niet zagen of gewoon negeerde, wat natuurlijk ook niet gek is als je bedenkt dat ze misschien wel een interessante podcast aan het luisteren waren. Tot slot waren en nog de duo’s die druk in gesprek waren. Dan sloeg ik mijn mogguh even over.

Bij de zijlpoort had ik een leuke ontmoeting. Ik kwam vanaf de begraafplaats en een jonge man kwam net onder de zijlpoort door. Allebei stopten we om de ander voorrang te geven. We keken elkaar aan en lachten. We schudden elkaar spontaan de hand. Ik weet niet meer of ik hier nu een corona overtreding beging, maar het voelde goed. Wie maakten een kort praatje waarin ik vertelde dat ik de singelpark route leip en hij was onderweg naar het station om de trein te pakken naar Amsterdam. We wensen elkaar een fijne dag en vervolgeden onze weg.

Zo kwam ik vanmorgen allerlei mensen tegen. Jong, oud, blank, gekleurd, wandelaars, hardlopers, fietsers en ongetwijfeld ook mensen met een verschillende geaardheid en godsdienst. Allemaal waren we van deze zondagmorgen in het singelpark. Ik moest denken aan John Stuart Mill ( 19e eeuwse engelse filosoof ) die de opvatting had dat iemands vrijheid alleen beperkt mag worden voor zover dat nodig is om te verhinderen dat hij anderen schaadt. Ik was mij er weer bewust van dat ik mij gelukkig mag prijzen dat ik in een land leef waar vrijheid hoog in het vaandel staat.

Meeuw

Posted on by
Beantwoorden

Er was een meeuw op de stoel komen zitten. De stoel op mijn balkon. Een houten eettafel stoel die daar al maanden staat te wachten om naar het groot vuil gebracht te worden. Een stoel die staat te vergaan en waar langzaam de gaten in lijken te komen. Er op zitten durf ik niet meer , maar het gewicht van de meeuw kon hij blijkbaar nog wel dragen. Hij zat daar droog en uit de wind.

Ik daarentegen trok mijn hardloopschoenen aan om in wind en regen naar buiten te gaan voor mijn hardlooprondje. Nou had ik op buienradar gezien dat het binnen een paar minuten droog zou zijn. Ik vertrok dus droog. Echter ik had ook op buienradar gezien dat het spoedig weer zou gaan regenen en een snelle rekensom vertelde mij dat ik niet droog thuis zou komen. Waarom dan toch hardlopen?

Ik had vanmorgen een ochtenddienst van mijn werk gedaan. Dat betekend een ochtend binnen zijn en vooral met je hoofd bezig zijn. Het was een rustige dienst dus zeker tijd voor koffie en praten met collega’s, maar het is wel binnen en weinig tot geen zicht op daglicht. Voor mij is hardlopen een lichamelijke inspanning die ontspanning oplevert en waarbij ik lekker naar buiten kan gaan. Menigeen zal zeggen “met dit weer blijf je toch lekker binnen” en dat kan ik mij ook zeker voorstellen, maar zo zit ik niet in elkaar. Ik weet namelijk dat ik mij na het hardlopen weer als een jong god voel. Nou is dat laatste misschien overdreven, maar ik voel mij dan gewoon goed.

Onderweg kwam ik al snel tot de ontdekking dat ik niet de enige was. Ik ben zeker een handvol andere hardlopers tegen gekomen. Het waaide hard, maar niet zo hard als afgelopen vrijdag dat ik mij zorgen maakte dat er iets op mij zou vallen hoewel ik moet bekennen dat ik op een tweetal plekken waar dakpannen op de weg lagen toch even omhoog keek en er met een ruime bocht omheen liep. Toen ik door een park liep vlak voordat ik thuis was zag ik wel een omgewaaide boom over het voelpad liggen. Even ging door mij heen ” zou die net omgewaaid zijn?” Heb mij niet lang met die vraag bezig gehouden en de kortste weg naar huis genomen.

Onderweg moest ik wel denken aan de meeuw op mijn stoel. Waar waren alle vogels. Ik zag geen meeuwen , duiven en zelfs de ganzen die altijd langs de singel drentelen lieten zich niet zien. Waren zij verstandig en hadden ze een schuilplek met dit weer opgezocht en was ik onverstandig om te gaan hardlopen. Het antwoord weet ik niet en kon het ook niet meer aan de meeuw op mijn stoel vragen, want die was vertrokken. Misschien moet ik de natuur toch eens beter in de gaten houden en heeft die mij meer te vertellen dan ik weet.

Over 39 jaar

Posted on by
Beantwoorden

Ik zag een man en vrouw op de hoek van de straat op een kaart kijken. Ik stopte even en vroeg of ik ze kon helpen. Ze liepen de Singelparkroute, maar wisten even niet meer hoe verder. Nu wil het toeval dat ik die route nu bijna twee jaar als mijn hardlooprondje heb. Soms de hele route, soms een variatie er op en soms een stukje langer of korter. Ik kon hun dus prima vertellen hoe de route verder liep. Ze bedankten me en liepen verder en ik vervolgde mijn hardlooprondje.

Die Singelparkroute is vanaf mijn huis zo’n 7km. Ik vindt een heerlijke afstand. Het is voor mij een rondje dat ik altijd kan lopen. Ik ben dan rond de 45 minuten onderweg. Soms wat korter, soms wat langer, zoals vandaag omdat ik een praatje heb gemaakt onderweg. Het is ook een heerlijk rondje om na mijn werk te doen of het weekend mee te beginnen. Het is ook zo’n heerlijk niets zeggende afstand. Bij 5 en 10 km wordt al gauw aan de loopvevenementen of wedstrijden over deze afstand gedacht en de tijd wordt dan vergeleken met de tijd die je daar dan over doet. Bij 7 km heb je dat niet. ik heb dan ook het idee dat ik dit nog maanden, jaren, decennia kan volhouden. ik ben benieuwd of dit ook zo is en mijn doel is om over 39 jaar dit rondje nog steeds te lopen. Waarom over 39 jaar? Dan ben ik honderd en het lijkt me een mooie uitdaging om dan nog , in ieder geval één keer, deze afstand te lopen. Je kunt natuurlijk ook zeggen dat wil op op 70 of 80 jarige leeftijd nog kunnen doen, maar ik vind 100 gewoon mooi. Mocht je nu denken ik wel met je meelopen, dan kun je alvast de volgende datum in je agenda zetten. 11 augustus 2061. Singelparkroute, Leiden.

Nu zul je misschien, of waarschijnlijk, denken wat een belachelijk doel en dan kan ik je geen ongelijk geven. Dat is het natuurlijk ook, Ik moet eerst maar eens honderd zien te worden. `Misschien gooit de klimaatcrisis wel roet in het eten of is er weer een nieuwe pandemie van één af ander virus dat ons thuis opsluit of wordt de aarde overvallen door buitenaardse wezens. Waarom dan toch dit doel?

Ik denk dat dit doel mij helpt om gezond te leven. Het drie tot vier keer per week 7 km hardlopen zal niet gauw zorgen voor overbelasting of overtraining, maar het maakt wel dat ik die keren naar buiten ga en in beweging ben. Om dit te kunnen doen zal ik toch ook op mijn gewicht moeten blijven letten en dus zorgen voor een gezonde voeding. Kortom , bewegen en gezond eten. Volgens mij is het helemaal niet zo’n belachelijk doel, hoewel er natuurlijk nog wel wat meer bij komt kijken dan ik hier kort beschrijf. Het enige is, ik moet natuurlijk wel 100 worden.

Ik zal nu wekelijks een blog schrijven hoe het gaat en wat ik doe. Mocht je niet kunnen wachten tot 11 augustus 2061 dan kun je ook meelopen op 11 augustus 2031 ( 70 jaar ) of 11 augustus 2038 ( 77 jaar ) of gewoon gezellig op alle dagen tussen nu en 11 augustus 2061 als ik de 7 km loop.

Singelpark

Posted on by
Beantwoorden

Na ongeveer 100 meter hing ik in de reling van de brug met mijn voeten zwabberend onder mij op zoek naar houvast. Na enige seconden vonden ze die, terwijl ondertussen mijn hartslag verdubbeld en de adrenaline spiegel verhoogd was. Voorzichtig alles bewegen of er geen belemmeringen in de beweging zat. Dit was niet het geval en kon ik mijn weg vervolgen. Nu wel dubbel op mijn hoede. Dit was vanmorgen rond half 7 toen ik op weg was naar mijn werk. Ik was gewaarschuwd voor gladheid, maar het overviel me toch.

Voor vanmiddag had ik een rondje hardlopen in gedachten, maar toen ik terug naar huis wandelde voelde ik af en toe toch nog wat gladheid onder de voeten. Na een uurtje of twee thuis gezeten te hebben wilde ik toch naar buiten. De temperatuur was gestegen, dus de gladheid zou wel verdwenen zijn, maar toch het zekere voor het onzekere genomen en de hardloopschoen verwisseld met de wandelschoenen en op pad

Ik ging een stuk van de Singelpark route wandelen. Het fijne van deze route voor mij is dat ik voor de deur kan beginnen. Nu ik dit opschrijf moet ik denken aan vroeger toen ik ging langlaufen en ook keek of het appartement aan een langlauf route ( eigenlijk heet dit een langlauf loipe ) lag. Mocht er ooit nog eens genoeg sneeuw vallen dan ben ik de eerste die de langlaufski onderbind en de Singelpark route langlaufend aflegt. Vandaag dus wandelend. Ik ben de laatste jaren het wandelen steeds meer gaan waarderen. Voor mij zijn de verschillen met hardlopen dat ik met wandelen regelmatig even stil sta om ergens naar te kijken. Af en toe een praatje maak met een andere wandelaar en, zoals vandaag, een dame help met het inparkeren van haar camper. Iets anders wat ik tijdens hardlopen nooit zal doen is een versnapering kopen. zoals vandaag een koffie to go met een sneeuwkoek en dan op een bankje gaan zitten om het te nuttigen.

Het laatste stuk van de Singelpark route afgesneden en na anderhalf uur was ik weer thuis. Ik was lekker in beweging buiten geweest. Had een paar nieuwe mensen ontmoet en de sneeuwkoek ontdekt. Ik ga het wandelen naast het hardlopen opnemen in mijn bewegingsprogramma. Morgen weer een rondje hardlopen.