Tagarchief: strandloop

Duik

Posted on by
3

Ik stond aan de waterlijn toen het eerste golfje mijn voeten omspoelde en ik het zand eronder weg voelde spoelen. Rustig liep ik door het water in. Afgelopen week had ik iemand horen klagen over de vele kwallen die in het water zaten, maar voor zover ik kon zien waren ze vertrokken. Misschien lagen ze wel verscholen om als er een mens voorbij kwam toe te slaan. Het water was nog best fris. Langzaam liep ik door af en toe omkijkend naar mijn spullen. Er waren nogal wat meeuwen op het strand en je weet maar nooit. Het water was ondertussen tot boven kruishoogte gekomen en ik voelde een zeker lichaamsdeel gelijk kleiner worden. Plotseling denderde een stukje links van mij een man het water in onder het uiten van een flink gebrul waar menig tennis(st)er jaloers op zou zijn. Dit deed mij besluiten om de duik te nemen en ik verdween met mijn hoofd onder de golven. De rust was teruggekeerd.

Ik was een uur ervoor begonnen aan een duurloop met als plan eerst zo’n 10 km te lopen dan een duik te nemen en dan 6 km terug naar het beginpunt. Afgelopen vrijdag had ik een hardloopclinic gegeven aan collega’s waarvan de meesten nog weinig tot geen ervaring hadden met hardlopen. Ik benadrukte regelmatig dat ze vooral langzaam moesten lopen in de naar mijn idee goede looptechniek die ik ze tijdens de clinic uitlegde en waarmee ze oefenden. Eigenlijk best gek om tijdens een clinic HARDlopen de mensen leren LANGZAAM te lopen. Ik moet toch nog eens nadenken over de term hardloopclinic.

Ik begon mijn duurloop vanmorgen dus ook in een langzaam lopen tempo. Ik had geen meetapparatuur om dus kan niets vertellen over hartslag, snelheid enz. , maar in het begin liep ik gelijk op met een paar wandelaars die zo’n 50 m voor mij liepen. Na een paar minuten liep ik langzaam op ze in en omdat het in mijn tempo best wel lang duurde voor ik ze voorbij was kon ik hun gesprek volgen . Het ging over het damesvoetbalelftal en ze waren boos dat het vooral mannen waren die het beter wisten. Die wel even vertelde hoe het moest. Ik besloot als man om mijn tempo toch maar iets te versnellen. Zo liep ik door en kwam een uur later op het strand aan.

Na mijn eerste duik bleef ik nog een paar minuten in het water liggen, voor ik het strand weer opging en mijn kleding aantrok voor de 6 km terug. De zon was ondertussen ruim boven de duinen gekomen en gaf een behaaglijke warmte af die het bovengenoemde lichaamsdeel weer zijn normale afmeting gaf. Met de wind in de rug en de zon in het gezicht liep ik naar het beginpunt waar ik een paar loopmaatjes zou ontmoeten die hun eigen duurloop hadden gedaan. Onder het genot van een pannenkoek hebben we onze loopverhalen uitgewisseld.

Wasbord

Posted on by
Beantwoorden

De herten die in de schaduw van een boom lagen keken nog eens naar mij. Ze maakten een inschatting en besloten dat ik weinig tot geen gevaar opleverde en dat ze konden blijven liggen. Het alternatief was namelijk dat ze in de al vroeg brandende zon terecht kwamen. Branden deed de zon inderdaad al, maar ik had het grootste gedeelte van mijn duurloop erop zitten en keek uit naar het terras waar ik een aantal loopmaatjes zou treffen.

Ik was vanmorgen op pad gegaan voor een wat langere duurloop. Het was alweer een tijdje geleden dat ik dat gedaan had, volgens mij 4 weken, en dus werd het wel weer tijd want het duurt geen drie maanden meer voor ik in Keulen aan de start sta voor de marathon . Het zou warm of misschien beter gezegd heet worden en daarom had ik twee halve liter bidons bij me en had ik een route in mijn hoofd waarbij ik langs wat watertappunten zou komen.

Ik liep heerlijk door de duinen naar Bloemendaal strand. Af en toe een fietser of een loper tegenkomend. Niets spannends aan. Totdat ik een dame tegenkwam, nogal klein van stuk, met een hond, nogal groot van stuk. In een wei met koeien zou hij niet misstaan. Zij had de hond wel aan de lijn, maar ik vroeg mij af wie er van hun twee besliste wat er zou gebeuren. Ik had wat twijfel maar de vrouw gaf te kennen dat ik zonder problemen door kon lopen en dat bleek ook het geval te zijn. Zij was duidelijk de baas.

Bij km 17 was ik op de boulevard aangekomen en een snelle blik op het strand vertelde mij dat het laag water was en ik mooi een aantal kilometers over een goed beloopbaar strand kon doen. Het strand was inderdaad zeer goed te belopen, maar er waren een aantal stukken bij die afgewisseld werden met wasborden. Hiermee bedoel ik zo’n ribbelig strand van hard zand. Het voelt niet lekker om hier over te lopen. Je voet kantelt alle kanten op. Gelukkig waren de stukjes snel voorbij maar kon ik geen stukje wasbord meer zien. Misschien heb ik daarom ook geen buik als een wasbord 😀

Na 7 km nam ik afscheid van het strand en resten nog de laatste kilometers naar de ingang Oase waar ik begonnen was. Na twee liter water, twee stukjes ontbijtkoek en 30 km in de benen sloot ik bij loopmaatjes aan voor de koffie.

Buiten het schema

Posted on by
3

Drie witte bolletjes met honing en twee mokken thee. De bidonhouder met twee halve liter bidons en vier gelletjes in het achtervakje. Hier en daar nog een beetje vaseline smeren. De lange duurloop kon beginnen.

Ik heb het over zondagmorgen. Het was prachtig weer en ik had zin in een lange duurloop. Zo’n ouderwetse 30+ km duurloop. De blik op oneindig en de benen in een rustig dribbeltempo hun gang laten gaan. Vorige week had ik opnieuw het strand ontdekt en wilde daar vandaag een vervolg aan geven. Eerst een kleine 9 km door de duinen en dan bij Zandvoort het strand op en naar het zuiden lopen. Het is altijd spannend wat voor strand je aantreft. Deze keer was het een strand dat net een vloed gezien had. Dat betekende nog heel wat stukken met mul zand en van die zandstroken, waarvan je denkt ” oh dat is lekker lopen” maar dan al snel ontdekt dan je er tot aan je enkels in zakt. Kortom, een spannend strand.

Ik zou tot strandopgang Langervelderslag lopen en dan slingerend door de duinen terug naar de ingang Oase van de Amsterdams Waterleiding Duinen (AWD) Dit betekende zeven km strand met een licht windje schuin tegen. Het was vroeg en het strand lag er nog tamelijk verlaten bij. Af en toe kwam ik iemand tegen. Je steekt dan allebei even de hand op en gaat verder. Ik ontdekte dat de strookjes strand waar schelpen lagen redelijk goed te belopen waren en zo slingerde ik over het strand. Bij Langervelderslag werd het wat drukker en liet ik mij verleiden om lekker stoer in een pittig tempo de strandopgang naar boven the nemen . Stom natuurlijk , want je vergist je dan in de afstand van zo’n strandopgang en wilt niet stoppen voor je boven bent. Met de benen volledig verzuurd loop je dan nog een stukje in dat tempo door tot je uit het zicht bent van de mensen en mindert dan tempo. Slaat natuurlijk nergens op, maar toch.

De duinen weer in en langs een kraan gelopen, want de bidons ( en het lijf ) hadden dringend behoefte aan water. De verzuring trok langzaam weg uit de benen en in een ontspannend dribbeltempo liep ik mijn route verder. Bij de Oase aangekomen zag ik dat er ruim 35 km op de teller stond. Dit was geen afstand die in mijn zelfbedachte Keulen marathon schema stond , maar ik heb heerlijk gelopen. Misschien moet ik dat vaker doen zo’n training buiten het schema.

Vergeten rondje

Posted on by
Beantwoorden

Ze stond in twijfel of ze nog voor mij langs zou gaan achter haar maatjes aan of dat ze mij eerst voorbij zou laten gaan. Haar aandacht was net iets te lang gefocust geweest op twee zwanen die op het water vlak bij haar dreven. Ze besloot achter een struik te gaan staan wachtten tot ik voorbij was. Ik deed alsof ik haar niet zag staan en liep rustig door. Ik hoorde haar, toen ik net voorbij was, achter mij ook het pad oversteken om zich bij haar maatjes te voegen, zodat het groepje herten weer compleet was.

Vanmorgen was ik weer op de fiets gestapt naar de duinen voor mijn zondagse duurloop. Vorige week had ik er één van 32 km gedaan en vandaag zou het wat korter worden. Ik wist dat om 09:00 uur een paar loopmaatjes ook hier gingen lopen. Zelf was ik om 08:00 uur begonnen en zou dan zo’n 10 km gelopen hebben voordat ik mij bij hun zou aansluiten. Ik liep een voor mij bekend rondje waar wat ruimte inzat voor onverwachte momenten om van te kunnen genieten, zoals het bovenstaande.

Ik vermoedde dat de de loopmaatjes een rondje tussen de 12 en 15 km zouden gaan lopen wat ze inderdaad ook wilden gaan doen. Het mooie van met anderen meelopen is dat je weer eens van je vertrouwde rondjes afwijkt. Zo hadden zij een rondje van 14 km in gedachten met een stukje strand. Dit is een rondje dat ik vroeger regelmatig liep, maar eigenlijk helemaal vergeten was. Een ander voordeel van het lopen met een groepje is dat je al babbelend ongemerkt een eind wegloopt. Zo waren de 6 km’ters naar de strandopgang zo voorbij en lag er een heerlijk breed strand voor ons om daarop een paar km mee te pikken. Soms was er ééntje van het groepje die het wat moeilijk had, maar dan is het mooi om te zien dat het groepje één is en één blijft tot het eind. Groepje bedankt voor deze duurloop en dat ik dit vergeten rondje opnieuw heb mogen ontdekken.

Strand

Posted on by
Beantwoorden

Ik zag opeens een dame uit het water omhoog komen 

De fiets stond in het rek en nu nog even omkleden in de keet die bij het restaurant staat. De keet is een kleine ruimte die er speciaal neergezet is voor hardlopers die zich willen omkleden. Terwijl ik mij omkleed ligt mijn garmin op het dak om de locatie te bepalen. Dit is niet zonder gevaar, want voor je het weet gaat er een vogel mee vandoor. Zoiets heb ik eens ondervonden toen ik nog training gaf. Ik had mooi een aantal witte pionnen neergelegd , maar toen ik mij omdraaide zag ik een paar meeuwen die ermee aan de haal gingen. Dit lot werd deze keer mijn garmin bespaard. Ik was klaar en kon op pad voor mijn zondagse LSD trip.

Ik had niet een uitgewerkt plan voor deze loop, maar omdat ik nog geen water in mijn bidons had besloot ik eerst naar de volgende duiningang , 2 km verderop, te lopen om ze daar te vullen. Tijdens dit stukje kwam het idee in mij op om vandaag weer eens een stuk over het strand te lopen. Het was een lange tijd geleden dat ik dat voor het laatst gedaan had. Het is zolang geleden dat ik het mij niet eens meer kan herinneren. Zal zeker 3 jaar geleden zijn geweest. Na zo’n 15 km ging ik het strand op. Het strand lag er deze ochtend verlaten bij. Lopen op het strand is een kunst. Het is zoeken naar waar je het beste kunt lopen. Vandaag was het strand behoorlijk smal. Ik vermoede dat het net vloed geweest was en het water zich nu terugtrok. Hoger op het strand was het mul zand, maar langs de waterlijn was het zand nog doordrenkt van water en zakte mijn voet bij elke landing weg. Daarbij kwam nog dat dat het strand schuin weg liep naar de waterlijn, zodat je dus eigenlijk steeds scheef liep. Mijn keuze viel op een lijn waar wat schelpen lagen. Af en toe liep er een groepje meeuwen over het strand en als ik dan in de buurt kwam vlogen ze op. Er was altijd wel een stoere bij die bleef staan. Zo liep ik in gedachten een paar km door, totdat ik een stapeltje kleding zag liggen. Enigszins verbaasd keek ik rond en zag opeens een dame uit het water omhoog komen . We hadden even oogcontact en staken beide onze hand als groet op en verder liep ik. Ik naderde de strandopgang die ik in gedachten had om weer de duinen in te gaan en via wat lussen langs kranen terug te lopen naar de keet bij het restaurant. Daar aangekomen zag ik dat de lsd trip van vandaag 40,5 km was geworden. Tijd om calorieën aan te vullen.

Misschien de volgende keer toch ook een klein handdoekje meenemen en een duik in de zee nemen.