Gisteren een heerlijke marathon gelopen, de midwintermarathon. s’Morgens in de trein gestapt naar Apeldoorn. Ik ga het liefst met de trein, want ik wil naar afloop niet met een vermoeid lichaam in de auto terugrijden. Ondanks het winterse weer reed de trein mooi op schema en was ik ruim op tijd op lokatie. In de Sporthal werd druk overlegd hoe te kleden voor deze marathon. Ik besloot een wintertight aan te trekken. Voor het bovenlijf een thermohemd met lange mouwen, een trui met lange mouwen en een t-shirt met daarop mijn startnummer. Natuurlijk mochten de handschoenen en muts niet ontbreken. Op naar de start.

Na het startschot rustig vertrokken. Het was een prachtig parcours door het witte winterlandschap, met regelmatig een stuk valsplat. Na een paar kilometer kwam ik in een groepje te lopen en zo af en toe wat pratend liepen we de km’ters weg. Ik had wel het gevoel dat we snel gingen, maar bestede er geen aandacht aan. Bij km 19 gingen opeens de alarmklokken luiden. Één van de lopers uit het groepje zei: “We liggen lekker op schema voor 3:06 uur”. Hier had ik helemaal niet voor getraind en trok acuut aan da noodrem. Echter het leed was al geschied. Ik wist toen al dat het zo rond de 35 km heel zwaar zou worden. Bij km 30 begonnen de benen zwaar te voelen en bij km 35 had ik het gevoel dat er bij elke pas een loden pijp in mijn benen heen en weer slingerde die op mijn spieren beukte. Pijn! Nog 7 km. Tot overmaat van ramp kreeg ik ook nog eens honger. Ik had wel wat voeding meegenomen voor onderweg en banaan gegeten bij de verzorgingsposten. Het tij was niet meer te keren. Hongerklop! Door dit energietekort kreeg ik het ondanks mijn meerdere lagen kleding koud. Je weet dan dat het overleven wordt tot km 41, want die laatste km gaat dan wel weer. Zoekend naar het juiste kleine energiezuinige pasje deze km’ters vol gemaakt en kwam na 3:23:21 trots over de finish.

Als je dit zo leest denk je misschien dat een marathon lopen niet gezond kan zijn. Misschien is het dat ook wel niet, maar ik geniet van elke km die ik loop. Van de omgeving, van de medelop(ster)s en van elke fase die ik lichamelijk en geestelijk doorloop tijdens het lopen van een marathon. Nu is het rust houden en dan voorbereiden op de volgende marathon.

Mijn dank gaat uit naar alle vrijwilligers die deze marathon mogelijk hebben gemaakt.